Από τον Πάνο Ιωάννου,

Το μεσημέρι της Τρίτης δεν υπάρχει άδειο τραπέζι στο Papillon στο Παλαιό Ψυχικό. Ο Θοδωρής Τσουανάτος, συνιδιοκτήτης του μαγαζιού, με περιμένει για τη συνέντευξη στο αγαπημένο του τραπέζι. Η διακόσμηση θυμίζει κάτι από bistrot του Παρισιού με δόσεις café του Λος Άντζελες. Στο χώρο πίσω, στο αίθριο, παρέες παίρνουν το μεσημεριανό τους. Όλα μοιάζουν ιδανικά σε ένα χώρο νέο και εκλεπτυσμένο, πράγμα που φανερώνει πως η επένδυση είναι σοβαρή. Δεν είναι ρίσκο; «Πιστεύω πολύ στην ομάδα, στον κουμπάρο μου Γιάννη Μαρακάκη και τον αδελφό του, Τόλη. Τους θεωρώ οικογένεια» απαντά με σιγουριά. Ο Θοδωρής επισημαίνει πως «πριν από ένα χρόνο δεν θα έκανα αυτό το βήμα. Αλλά αισθάνομαι πως τους τελευταίους εννέα μήνες κάτι άλλαξε. Επειδή φεύγω κι έρχομαι, αντιλαμβάνομαι τις αλλαγές. Ίσως ο κόσμος κινείται πλέον διαφορετικά». Ο ίδιος καμαρώνει για την πιο σημαντική προσθήκη που έκαναν: «Ο Γιάννης Μαρκαδάκης είναι ένας καταπληκτικός σεφ» μου λέει και με ξεναγεί στον εντυπωσιακό χώρο. Αφού ήρθαν οι καφέδες μας, ξεκινήσαμε να μιλάμε για την προσωπική του πορεία.

Τα Media και η Γυμναστική

Οι σταθμοί της ζωής του είναι… ραδιοφωνικοί. Τότε, στις αρχές των 90s, η έκρηξη των ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών φέρνει τον Θοδωρή Τσουανάτο στο εμπορικό τμήμα του Flash 9,61. «Ξεκίνησα πριν από 24  χρόνια. Στη συνέχεια γνωρίστηκα με τον Πέτρο Κωστόπουλο και μετακινήθηκα στον Κλικ FM που τότε μεσουρανούσε. Έζησα το σχίσμα Κωστόπουλου – Τερζόπουλου. Είχα τότε αποχωρήσει μαζί με την ομάδα του Πέτρου. Όταν φύγαμε, η κατάσταση ήταν αγχωτική. Πίστευα στον Πέτρο, αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως υπάρχει διαφορά νοοτροπίας, οπότε και επέστρεψα στον Τερζόπουλο. Τότε ήταν που είχαμε στήσει τη δεύτερη ένδοξη φάση του σταθμού, στη μετα-κωστοπουλική εποχή» μου περιγράφει για γεγονότα που έχουν περάσει στην ιστορία των media της χώρας. Ακολούθησε η εξαγορά του Κλικ FM από τη Village Roadshow. Ο Θοδωρής είναι εμπορικός διευθυντής του σταθμού, όταν συνειδητοποιεί πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή για ένα νέο άλμα… Και δικαιώνεται! «Είχα φτιάξει μια πολύ δυνατή ομάδα και δεν ήθελα να χαθεί. Έψαξα να βρω μια συχνότητα για να στεγαστούμε και αυτή βρέθηκε: Ήταν ο Best 92,6. Κι έτσι ξεκίνησε μια νέα απαιτητική πρόκληση». Ο ίδιος δηλώνει πως η μεγάλη του αγάπη είναι το ραδιόφωνο, «αλλά όλη μου η ζωή είναι συνυφασμένη γύρω από τη γυμναστική. Ζω, δρω και εκτονώνομαι μέσα από τη γυμναστική, για να μπορώ να κάνω μετά απερίσπαστος τις σκέψεις μου πράξεις». Έχοντας διατελέσει εμπορικός διευθυντής του Best, του Εν Λευκώ και του VFM, ο Θοδωρής παραδέχεται πως του λείπει το ραδιόφωνο για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: «Για μένα, δεν ήταν επάγγελμα, ούτε ζοριζόμουν να το κάνω. Είχα πάντοτε φιλικές σχέσεις με τους συνεργάτες, προσπαθούσα ιδιαίτερα να στηθούν φιλίες. Οπότε αυτό είναι που μου λείπει, οι φίλοι μου. Αυτή η μικρή κοινωνία». Αυτή του η ανάγκη να στήνει μικρές ομάδες και να δομεί φιλικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη ήταν απότοκο του αθλητισμού. «Όλες μου οι επιρροές είναι από εκεί. Αν δεν είχα τη γυμναστική, για να μπορώ να ελέγξω τα “θέλω μου”, η ζωή μου θα ήταν πολύ διαφορετική. Η γυμναστική με εκτονώνει και με ισορροπεί, σε σημείο που κανείς δεν θέλει να με αντιμετωπίσει μια ημέρα που δεν θα πάω γυμναστήριο. Καλύτερα να μη φάω παρά να μην πάω γυμναστήριο». Μάλιστα, μου λέει γελώντας πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει πάει γυμναστήριο συνολικά μόλις δέκα ημέρες. «Είναι λίγο τρελό» του λέω και εκείνος συμφωνεί.

Η τριβή με τη γυμναστική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, χωρίς να υπάρχει κάποιο αξιομνημόνευτο γεγονός που τον έκανε να στραφεί εκεί. Ήταν μάλλον η συνεχώς μεταβαλλόμενη καθημερινότητα που βίωνε, ως παιδί στρατιωτικού. «Από παιδί έπαιζα ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις» μου λέει. Έτσι, ο αθλητισμός ήταν η αφορμή «για να γνωρίζω παιδιά με τα ίδια ενδιαφέροντα. Δεν έβγαινα, δεν έκανα πάρτι, δεν ξενυχτούσα. Ήμουν προσηλωμένος στη γυμναστική και στο διάβασμα, αφού ο πατέρας μου ήθελε να σπουδάσω. Ήμουν πολύ συνηθισμένος τύπος και βαρετός». Ο πατέρας του ήταν πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, οπότε η κουβέντα πηγαίνει για λίγο στον πρόσφατο χαμό του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου. Ο Θοδωρής μού λέει για τα δικά του βιώματα. «Ο πατέρας μου πιλοτάριζε F-104. “Ιπτάμενα φέρετρα” τα έλεγαν. Έχω ζήσει να πηγαίνουν στο διπλανό σπίτι και να λένε συλλυπητήρια ή να έρχονται να πάρουν συμμαθητή μου και να του λένε “πάμε γιατί ο μπαμπάς σου…”. Και δεν μπορείς να μη σκεφτείς “τι μπορεί να συμβεί αύριο!”. Για αυτό πρέπει να ζεις το τώρα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Είναι κρίμα να αφήνουμε τις στιγμές να περνούν έτσι, είναι λάθος να μην είσαι ευχαριστημένος με τίποτε και να πιέζεις συνεχώς τον εαυτό σου».

Τελικά εγκαθίστανται μόνιμα στη Γλυφάδα, όπου υπήρχε έντονη η αμερικανική επιρροή, λόγω της αμερικανικής στρατιωτικής βάσης. «Για λίγα χρόνια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά και με το στίβο, το δέκαθλο. Αντικατοπτρίζει και την προσέγγιση που έχω γενικότερα γύρω από τη γυμναστική. Δεν μου αρέσει το σώμα του γυμναστηρίου, όπου πηγαίνω και σηκώνω κιλά για να φτιάξω συγκεκριμένα το στήθος μου ή τους κοιλιακούς μου. Έχω ξεφύγει από το μάρκετινγκ. Για εμένα όλο το σώμα είναι σημαντικό».

Με το που ξεσπά η κρίση στη χώρα, το 2010, ο Θοδωρής μετακομίζει οικογενειακώς στο Λος Άντζελες. «Ήταν κάτι που είχαμε προγραμματίσει με τη σύζυγό μου, για να σπουδάσουν τα τρία μας παιδιά εκεί» ξεκαθαρίζει. «Ευτυχώς που το κάναμε, ήταν ό,τι καλύτερο για τα παιδιά μου αυτό». Αυτή η μετακόμιση ήταν καθοριστική για τον ίδιο. «Βρέθηκα στη Μέκκα της γυμναστικής» λέει ενθουσιασμένος. «Γνώρισα επαγγελματίες trainers και η φιλοσοφία μου άλλαξε ριζικά. Λίγα χρόνια μετά ξέσπασε ένα τεράστιο “θέλω”… Να μπορέσω να μεταλαμπαδεύσω όλα όσα έμαθα στους άλλους. Είχα πολλούς τραυματισμούς που ξεπέρασα μέσω της γυμναστικής. Πραγματικά δεν θέλω κανείς να πονάει». Ο ίδιος μού εξηγεί πως είχε προβλήματα σε μέση, αυχένα και γόνατα, τα οποία εξαφανίστηκαν εξαιτίας της γυμναστικής.

Η κουλτούρα γυμναστικής που συνάντησε εκεί τον εντυπωσίασε. «Η προσέγγιση που κάνουν στο Λος Άντζελες είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν της Ελλάδας. Εδώ είναι βάρη και μόνο βάρη. Εκεί είναι ένας αθλητής που περνάει από διάφορα στάδια, όπως το pilates, η προπόνηση με τα βάρη, αλλαγή πορείας-προπόνηση για αθλητή που εξασκεί το άθλημά του και απαιτείται η αλλαγή πορείας. Μία επίσης τεράστια διαφορά είναι πως στο Λος Άντζελες προσπαθούν να χτίσουν το σώμα από κάτω προς τα πάνω, γιατί από τη βάση ξεκινάνε τα πάντα. Από την άλλη, στην Ευρώπη είναι το φαίνεσθαι, πηγαίνουμε από πάνω προς τα κάτω: Στήθος, χέρια, κοιλιακοί. Εκεί είδα και τα οφέλη της γυμναστικής, όχι απλά στο αισθητικό κομμάτι, αλλά στο σώμα μου».

Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.