Η μεγάλη παρακμή του Συλλόγου Αυλωνιτών Τριφυλίας και ο «μονόδρομος» για την ανασυγκρότησή του!

Μία από τις κορυφαίες στιγμές ενωτικής δράσης του Συλλόγου Αυλωνιτών Τριφυλίας, η προτομή του γιατρού Παναγιώτη Θ. Κανελλόπουλου και του μνημείου των πεσόντων Αυλωνιτών στους εθνικούς αγώνες

Τα βήματα της Ελλάδας στην παρακμή και την οικονομική εξαθλίωση ακολουθεί τα τελευταία χρόνια κατά πόδας και ο πάλαι ποτέ ένδοξος Σύλλογος Αυλωνιτών Τριφυλίας.

Ο σχεδόν παλιότερος σύλλογος, που ιδρύθηκε το 1957, από τους λιγοστούς πένητες Αυλωνίτες που μόλις είχαν ριζώσει στην Αθήνα και παρουσίασε δυσανάλογα μεγάλο έργο σε σχέση με τις δυνάμεις του μέχρι το 2010, οδεύει προς την διάλυση του, αν έστω την τελευταία στιγμή δεν ανασκουμπωθούν οι Αυλωνίτες να σώσουν τον ιστορικό Σύλλογο και να του δώσουν την αίγλη και την αναγνωρισιμότητα που κατείχε τα πρώτα πενήντα χρόνια της λειτουργίας του.

Είναι γνωστό ότι ο Σύλλογος τα τελευταία οκτώ περίπου χρόνια παρουσιάζει όλο και μικρότερη δράση και προσφορά στους απανταχού Αυλωνίτες αλλά και στην γενέτειρα Αυλώνα. Για το κατάντημα αυτό μπορεί να συνέτεινε λίγο η δύσκολη οικονομική συγκυρία, όμως κύριοι υπεύθυνοι είναι τα εκάστοτε Διοικητικά Συμβούλια αυτής της περιόδου και οι λανθασμένες επιλογές τους.

Δεν είναι του παρόντος η καταγραφή των επιλογών και των λαθών που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Ένα είναι όμως βέβαιο, ότι έγιναν τόσα λάθη που όλοι σχεδόν οι Αυλωνίτες αποστασιοποιήθηκαν από το Σύλλογο με αποτέλεσμα στις εκδηλώσεις του να προσέρχονται 15- 20 άτομα του στενού οικογενειακού κύκλου των εκάστοτε διοικούντων.

Παρόλο του ότι οι παλαιότεροι άφησαν το πεδίο ελεύθερο στους νέους να συσπειρωθούν και να συνεχίσουν με μεγαλύτερη όρεξη την ιστορική πορεία του Συλλόγου, δυστυχώς οκτώ χρόνια μετά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια (ο νυν πρόεδρος του Δ.Σ. είναι μαθηματικός) τον ιστορικό Σύλλογο σε διάλυση.

Η πρόσφατη θετική εισήγηση του Δ.Σ. προς την έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών, για την πώληση του γραφείου Συλλόγου, προξένησε στενοχώρια και αλγεινή εντύπωση σε όσους το πληροφορήθηκαν. Αιτία της πώλησης: να καλυφθούν τα έξοδα της λειτουργίας του γραφείου. Δηλαδή ο Σύλλογος κατάντησε σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην μπορεί να διαθέσει ούτε 1300 ευρώ το χρόνο, που εκτιμώνται τα συνολικά του έξοδα. Έτσι η εύκολη λύση ήταν να πουλήσουμε τα «ασημικά» για να καλύψουμε τα οφειλόμενα!

Κανένας προβληματισμός, καμία αυτοκριτική, καμία ευθιξία από τους διοικούντες, για τα αίτια που προκάλεσαν την εξασθένιση του Συλλόγου με κατάληξη την πτώχευση του.

Κανένας από αυτούς δεν σκέφθηκε την μεγάλη προσπάθεια που καταβλήθηκε το 1987 από την τότε διοίκηση του Συλλόγου και την οικονομική συνεισφορά των μελών του για την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης του Συλλόγου.

Ευτυχώς που κάποια από τα παλιά μέλη προσήλθαν στην Γ.Σ. και με την ψήφο τους απέτρεψαν την λήψη εγκριτικής απόφασης πώλησης του γραφείου καθότι ο αγοραστής ήταν «κλεισμένος» και ανέμενε. Να σημειωθεί ότι και το 2010 είχε υποβληθεί παρόμοια πρόταση στην Γ.Σ. αλλά και τότε καταψηφίστηκε.

Δυστυχώς οι παραπάνω διαπιστώσεις είναι όλες αληθείς και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως αν οι Αυλωνίτες αναγνωρίζουν την μακρόχρονη προσφορά του Συλλόγου, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες για την διάσωσή του.

Η «ΦΩΝΗ» προβλέποντας τη επερχόμενη κρίση, πολλές φορές στο παρελθόν υπέδειξε συγκεκριμένους τρόπους εξόδου από την δυστοκία, αλλά τα Δ.Σ. «αγρόν ηγόραζαν»…

Τώρα που ο Σύλλογος έφτασε στο απώτατο σημείο, ας κατανοήσουν οι διοικούντες και ο περίγυρός τους, ότι:

• Η τακτική των τσιτάτων, των συκοφαντιών, της ασέβειας και των αποκλεισμών των ιστορικών μελών του,
• Η προχειρότητα και η στρέβλωση των σκοπών του,
• Η παραβίαση του καταστατικού και του Νόμου,

είναι ξένα προς την Συλλογική συνύπαρξη και δράση και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους αλλά και πρωτοβουλίες με σκοπό την επανεκκίνηση του Συλλόγου.

Το τι πρέπει να κάνουν το γνωρίζουν, το άκουσαν άλλωστε από τους παλιούς προέδρους των Δ.Σ. που τους είχαν καλέσει πριν λίγο καιρό σε διάσκεψη. Αυτό όμως απαιτεί γενναία αυτοκριτική και θάρρος, αρετές που φαίνεται ότι διαθέτουν εν ανεπαρκεία τα μέλη της παρούσας διοίκησης του Συλλόγου.

Παράλληλα καλείται και ο κάθε όπου γης Αυλωνίτης να πάρει πρωτοβουλία που θα αποβλέπει στην διάσωση του Συλλόγου. Ας προβληματιστεί, ας επικοινωνήσει το θέμα με συγγενείς και φίλους και ας είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε ένα νέα ενωτικό κάλεσμα από την παρούσα ή την επόμενη διοίκηση που θα αποβλέπει στην διάσωση και ξαναζωντάνεμα του ιστορικού Συλλόγου Αυλωνιτών Τριφυλίας.

«ΦΩΝΗ»

Υ.Γ.: Αυτές οι διαπιστώσεις μπορεί να είναι γενικόλογες, ωστόσο οι ευθύνες για το κατάστημα του Συλλόγου και η διολίσθησή του στο τέλμα την τελευταία 8ετία, έχουν ονοματεπώνυμα! Το ζητούμενο όμως δεν είναι η εξατομίκευση των ευθυνών, αλλά η αναστροφή της αρνητικής πορείας του Συλλόγου. Οι υπεύθυνοι γνωρίζουν πολύ καλά τις ευθύνες τους, όπως γνωρίζουν και όλοι οι Αυλωνίτες ότι για να διασωθεί και να αναστραφεί η αρνητική πορεία του Συλλόγου απαιτείται η συνύπαρξη όλων και η ενότητα δράσης, πέρα από τις όποιες διαφωνίες, αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις σε προσωπικό, πολιτικό ή οποιοδήποτε άλλο επίπεδο. Η πορεία ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του Συλλόγου αποτελεί μονόδρομο και αν δεν το αντιληφθούμε όλοι οι Αυλωνίτες, αντιδρώντας στην αδράνεια και την απαξίωση, με συμμετοχή και ενεργό δράση, απλά θα είμαστε μάρτυρες στην αναπότρεπτα δυσάρεστη κατάληξη μιας 60χρονης ιστορίας με πολλές επιτυχίες και ένδοξε στιγμές προσφοράς στην Αυλώνα. Αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να συμβεί γιατί, πέραν των άλλων, αποτελεί ασέβεια στη μνήμη των προγόνων που από το υστέρημά τους πρόσφεραν στο Σύλλογο, την Αυλωνα, και τους Αυλωνίτες, αλλά γιατί θα χαθούν και οι τελευταίες δυνατότηες να κρατηθεί ζωντανό το χωριό στις νέες συνθήκες, όπου η αυτοδιοικητική εξουσία βάζει τα ορεινά χωριά σε δεύτερη μοίρα, αν όχι στο περιθώριο! Και επειδή για την Αυλώνα και την ευρύτερη περιοχή δυνατότητες υπάρχουν, πρέπει να τις αξιοποιήσουμε επ’ ωφελεία, πρωτίστως των μονίμων κατοίκων, αλλά και αυτής τούτης της υπόστασης του ιστορικού χωριού μας!

Θ.Τ.