Από τον Γιώργο Πράτανο,

Το κοντοκουρεμένο μαλλί ίσως να φανερώνει και τη διάθεσή του, τη στοχοπροσήλωσή του στο νέο του εγχείρημα, το θεατρικό μονόλογο Ένας Καλός Λόγος – που είναι βασισμένο σε κείμενα του Fyodor Dostoevsky και του Waclaw Nizynski. Έχοντας ήδη κορυφαίες συνεργασίες (με Χουβαρδά, Μαρμαρινό, Βογιατζή, Κονιόρδου, Καραμπέτη), ο Βολιώτης ηθοποιός συνυπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης με την Ελίνα Μαντίδη, φιλοδοξώντας για μια ακόμη φορά να αφήσει το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο.

Το ανέμελο του χαρακτήρα του μπαίνει σε δεύτερη μοίρα κάθε φορά που δοκιμάζει τα υποκριτικά του όρια κι έτσι, αναπόφευκτα, αλλάζει κι ο ίδιος, επαναδομείται σε νέα, πιο αυστηρά στάνταρ. Δύσκολο πράγμα η αναζήτηση, αλλά σίγουρα ο Αργύρης Πανταζάρας διαθέτει τα εχέγγυα, τους συνεργάτες, τους φίλους και τον αυτοσαρκασμό για να αντεπεξέλθει.

Μου δίνεις την αίσθηση του ηθοποιού που πέφτει με τα μούτρα στη μελέτη και τη δόμηση του ρόλου του. Πόσο δύσκολο είναι για τους γύρω σου, τους φίλους σου; Εξαφανίζεσαι;

Οι γύρω μου είναι οι πιο αυστηροί κριτές και εκείνοι που με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Ίσως είναι ο λόγος που ανεβαίνω στη σκηνή και ο λόγος που κατεβαίνω. Είναι οι άνθρωποι που αγαπώ βαθιά γιατί με διαμορφώνουν ως άνθρωπο και ηθοποιό. Πολλές φορές μπορεί να τρομάξουν με το πόση σημασία δίνω στο καθετί. Τότε θα μου χτυπήσουν το καμπανάκι και θα μου πουν «τώρα αποθεραπεία».

Σου έχει συμβεί και πρόσφατα;

Βέβαια.

Τι περιλαμβάνει αυτή η αποθεραπεία; Πηγαίνεις κάπου για να ξεδώσεις;

Δεν έχω ανάγκη να ξεδώσω… Ειδικά όταν δίνεσαι τόσο πολύ, το μοναδικό πράγμα που δεν χρειάζεσαι είναι να ξεδώσεις. Ίσως μετά από τόσο δόσιμο ο καλλιτέχνης έχει ανάγκη να λάβει – πληροφορίες, οξυγόνο, ανθρώπινες σχέσεις, να επιστρέψει στον εαυτό του. Κι αυτό το κάνεις συνήθως μέσα από τα μάτια των άλλων, είτε αυτοί είναι οι κοντινοί σου άνθρωποι είτε κάποιος που περιμένει σε μια στάση λεωφορείου στο Βερολίνο.

Μίλησες με άγνωστο;

Ναι. Σε επαναφέρει. Μετά από κάθε βουτιά έχεις ανάγκη αυτόν που θα σε επαναφέρει.

Σου αρέσουν τα extreme sports…

Ναι. Εκεί καταλαβαίνω περισσότερο τον εαυτό μου, όταν θα βρεθώ στο βουνό, στη θάλασσα, στον αέρα… Επίσης, όταν θα νιώσω αρχάριος σε μια δραστηριότητα. Μου αρέσει η διαδικασία να μαθαίνω από την αρχή. Είτε να μελετήσω ένα μουσικό όργανο είτε ένα άθλημα με το οποίο δεν είχα επαφή.

Ποιο είναι το τελευταίο άθλημα;

Το moto cross. Και το snowboard.

Θα μπορούσες να είσαι με μια σύντροφο που δεν έχει καμία σχέση με την υποκριτική ή τις Τέχνες γενικότερα;

Ε, βέβαια.

Πώς τα πηγαίνεις με τις κοινωνικές συμβάσεις;

Όπα, δηλαδή;

Ο γάμος, ας πούμε…

Ε, νομίζω πως τα έχουμε ξεπεράσει πια αυτά. Θεωρώ πως έχει δημιουργηθεί ένα καινούριο μοντέλο οικογένειας, φιλίας, αγάπης. Βέβαια, είναι υπό εξέταση, γιατί δεν ξέρουμε πού θα πάει αυτό.

Αλλά εσύ το προτιμάς έναντι μιας παραδοσιακής συνθήκης…

Όχι. Εκτιμώ την έννοια της ένωσης.

Αν η σύντροφός σου έφερνε την κουβέντα σε έναν παραδοσιακό γάμο, θα το συζητούσες ή θα απαντούσες πως δεν σε απασχολεί;

Ο γάμος είναι κι αυτός μια παράσταση, μια γιορτή, μια τελετή. Τώρα, αν μου αρέσει η αισθητική, τα μανουάλια και τα τούλια, εντάξει, σκηνοθέτες και δραματουργοί είμαστε, ίσως στήσουμε κάτι που να ταιριάζει πιο πολύ στην προσωπικότητά μας. Πλέον δεν υπάρχει η ανάγκη του γάμου, αλλά είναι μέχρι να έρθει κάποιος σε αυτή τη θέση.

Τον έχεις σκεφτεί ποτέ;

Και βέβαια.

Δεν είσαι μικρός;

Ο πατέρας μου είχε παιδί στα 24 και η μητέρα μου στα 19. Οπότε τα πρότυπά μου είναι τέτοιου είδους. Έτσι, αισθάνομαι πως έχω αργήσει κιόλας. (γέλια)

Δηλαδή σε έχεις σκεφτεί και στο ρόλο του πατέρα;

Φυσικά. Αγαπώ πολύ τα παιδιά.

Νομίζω πως είναι κόντρα στον αυστηρό καλλιτέχνη…

(γέλια) Δεν πρόκειται να θυσιάσω το ένα για το άλλο. Ίσα ίσα, θα με επαναπροσδιορίσει στους πραγματικούς ρυθμούς της ζωής, κόντρα στην τωρινή πρόχειρη καθημερινότητά μου.

Είσαι του προγράμματος, δηλαδή;

Είμαι; Έγινα από ανάγκη. Είμαι πολύ αυθόρμητος γενικά. Οι φίλοι μου μπορούν να με ξεμυαλίσουν με ένα απλό τηλεφώνημα. Ό,τι αναλαμβάνω απαιτεί ακραίο προγραμματισμό, οπότε το ένα ισορροπεί το άλλο.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που σε ξεμυάλισαν με τον τρόπο που περιγράφεις;

Πήγα ένα διήμερο στον Παρνασσό. Χτύπησε το τηλέφωνο «φεύγουμε αύριο το πρωί». Και φύγαμε. Είναι οξυγόνο αυτό, φτάνει να διανυκτερεύσεις, βέβαια… Τότε θα δεις πώς νυχτώνει στο βουνό, τη σπηλιά του Πάνα στον Παρνασσό, εκεί θα βιώσεις τους ρυθμούς της φύσης, εκεί θα δεις τις κορυφογραμμές που δεν μπορείς να δεις στην πόλη. Εκεί καταλαβαίνεις τι σημαίνει να ανοίξεις τους ορίζοντές σου.

Οι γυναίκες σε καταστρέφουν;

(γέλια) Όχι. Υπάρχει πάντοτε ο θαυμασμός και ο σεβασμός και δεν μου έχει τύχει ποτέ να συμβεί αυτό.

Info

Ο Αργύρης Πανταζάρας παρουσιάζει το μονόλογο Ένας Καλός Λόγος στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής (Κεφαλληνίας και Κυκλάδων 11, τηλ. 210-8217877) από τις 23 Απριλίου και κάθε Δευτέρα & Τρίτη.