Από τη Γωγώ Τσίντζα,

H 4η Απριλίου έχει καθιερωθεί ύστερα από πρωτοβουλία ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων από το 2010 ως η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων με σκοπό την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας σχετικά με την τύχη 600 περίπου εκατομμυρίων αδέσποτων ζώων που υπολογίζεται ότι ζουν στον πλανήτη μας υπό άθλιες συνθήκες.

Μάλιστα η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε για τρεις λόγους :

  1. Είναι ακριβώς 6 μήνες μετά την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων (4 Οκτωβρίου)
  2. Είναι ευκολομνημόνευτη ημερομηνία 4/4
  3. Δεν υπάρχει κάποια άλλη ιδιαίτερα σημαντική εορτή εκείνη τη μέρα.

Στη χώρα μας πολλοί είναι οι celebrities που έχουν στηρίξει κατά καιρούς διάφορες καμπάνιες σχετικά με την προστασία των αδέσποτων και που δείχνουν καθημερινά με τη στάση ζωής τους το πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Τέσσερις γυναίκες της ελληνικής showbiz γνωστές για την αγάπη τους στα ζώα μοιράστηκαν μαζί μας μια ιστορία με ένα αδέσποτο ζωάκι που βρέθηκε στο δρόμο τους και πέρασαν το δικό τους μήνυμα.

Μαρία Κορινθιού, Σοφία Καζατζιάν, Κατερίνα Ζαρίφη και Μαριάννα Τουμασάτου μιλάνε στο People για τη δική τους εμπειριά και μας συγκινούν. 

Μαρία Κορινθίου

«Πρόσφατα υιοθετήσαμε ένα αδέσποτο σκυλάκι που ήταν δεμένο επί δυο μέρες σε ένα παγκάκι, το Μάκη μας που πλέον είναι και αυτός μέλος της οικογένειάς μας αι της σκυλοπαρέας μας. Η σημερινή μέρα είναι μέρα αφιερωμένη στα αδέσποτα όχι όμως για να γιορτάζουμε αλλά για να τιμάμε και να αποδίδουμε φόρο τιμής σε αυτά τα πλασματάκια αλλά και για να υπενθυμίζουμε την ύπαρξή τους  σε όσους δεν είναι ευαισθητοποιημένοι με αυτό το θέμα. Επίσης καλό θα ήταν όσοι θέλουν ένα ζωάκι στη ζωή τους θα ήταν προτιμότερο να επιλέγουν να υιοθετούν ένα αδέσποτο ζωάκι καθώς είναι πολλά και έχουν πραγματικά ανάγκη».

Σοφία Καζαντζιάν

«Πρόσφατα μας ρίξανε τρία μωρά γατάκια στο κήπο του πατρικού μας σπιτιού, χωρίς όμως να προλάβω να δω ποιος το έκανε. Παρόλα αυτά εμείς τα κρατήσαμε. Τα φροντίζουμε και τα μεγαλώνουμε και αυτή τη στιγμή είναι μια χαρά. Με το σύζυγό μου Μάριο έχουμε ως μια από τις βασικές μας προτεραιότητες  να βοηθάμε και να προστατεύουμε αδέσποτα ζωάκια γιατί είναι πλάσματα που έχουν ανάγκη αλλά δυστυχώς όχι τον τρόπο να το εκφράζουν. Θα ήταν καλό λοιπόν όλοι να κάνουμε κάτι για αυτά έστω και μικρό ώστε να τα βοηθήσουμε άλλωστε μην ξεχνάμε πως πολλές φορές ο χαρακτήρας μας φαίνεται και από τον τρόπο που φερόμαστε στα ζώα».

Κατερίνα Ζαρίφη

«Η γνωριμία μου με τον Ωρίωνα είναι από τις πιο σημαντικές εμπειρίες της ζωής μου. Ο Ωρίωνας ήταν ένα  αδέσποτο σκυλάκι που βρήκαν τα παιδιά από τα φαντάσματα του Απροπύργου και τον είδα τυχαία σε ένα μέσω κοινωνικής δικτύωσης συγκεκριμένα σε ένα βιντεάκι που είχαν ανεβάσει στο οποίο στην αρχή φαινόταν να πιστεύουν όλοι πως ήταν νεκρός μέχρι που τον πλησίασαν και άρχισε να κουνάει την ουρά του. Αυτό το βίντεο με έκανε να συγκινηθώ πολύ και νε έρθω σε επαφή με τα παιδιά από τα φαντάσματα λέγοντάς τους πως θέλω να αναλάβω τη φροντίδα του όπως και έγινε για τέσσερις μήνες, στη συνέχεια τον είχα και δυο μήνες στο σπίτι, και είναι  πραγματικά ένα σκυλάκι που το αναστήσαμε καθώς αν τον βλέπατε την πρώτη περίοδο η ραχοκοκκαλιά του ήταν έξω και το δέρμα του ήταν επίσης σε πολύ κακή κατάσταση. Ο Ωρίωνας αυτή τη στιγμή έχει υιοθετηθεί από μια οικογένεια στην Ολλανδία η οποία μου στέλνει σχεδόν κάθε εβδομάδα φωτογραφίες ,έχω μάλιστα να σας πω πως πρόσφατα έκανε το πρώτο του ταξίδι με τροχόσπιτο , κολυμπά σε εξωτικές  λίμνες στην Ολλανδία και ζει μια τέτοια ζωή που ακόμα και εγώ  ζηλεύω. Ο Ωρίωνας είναι ίσως το καλύτερο σε χαρακτήρα σκυλί που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, ένα τόσο ταλαιπωρημένο σκυλάκι τόσο γλυκό όμως και με απίστευτη κατανόηση όπως ένας μικρός ανθρωπάκος. Σχετικά με τη φιλοζωία δε θεωρώ πως είναι κάτι που χρειάζεσαι βοήθεια για να το κάνεις είναι κάτι που πηγάζει από μέσα σου και κάτι που προκύπτει φυσικά, δε καταλαβαίνω τους ανθρώπους που δεν αγαπούν τα  ζώα όμως ακόμα και αν δε τα αγαπούν ή δε τα συμπαθούν δε χρειάζεται σε καμία περίπτωση να τα βλάπτουν».

Η Μαριάννα Τουμασάτου και ο Αλέξανδρος Σταύρου με τα σκυλιά τους. Ο Κόγκι είναι το μεσαίο σκυλί της φωτογραφίας.  photo credit: φωτογράφηση στο περιοδικό Σκύλος και Γάτα.

«Πριν χρόνια έμαθα από ένα γείτονά μου πως υπάρχει ένας σκύλος αρκετά ταλαιπωρημένος. Πήγα και τον είδα και όντως είχε αρκετά κατάγματα στο μπροστά αριστερό του πόδι και το ένα του αυτί και η ουρά ήταν κομμένα με ψαλίδι. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον βαφτίσαμε Βαν Κογκ και καταλήξαμε να τον φωνάζουμε Κόγκι. Η αγάπη και η ευγνωμοσύνη αυτού του σκύλου για εμάς ήταν τεράστια. Σκεφτείτε πως ότι διαδρομή κι αν έκανα την ίδια ακριβώς έκανε και εκείνος , με ακολουθούσε παντού. Όταν μετά από χρόνια που είχε πια γεράσει είδα πως δεν είναι καλά τον πήγα σε κλινική. Εκεί ο γιατρός διαπίστωσε πως έχει πνευμονικό οίδημα, το σκυλί πέθαινε, μάλιστα ο γιατρός μου είπε πως μέσα στις επόμενες μέρες το πιο πιθανό ήταν το σκυλί να φύγει από κοντά μας καθότι ήταν και καρδιοπαθής πολλά χρόνια χωρίς να το έχουμε καταλάβει, μάλιστα μου είπαν αν ζήσει να τον ξαναπάω σε τρείς μέρες για εξετάσεις. Τρείς μέρες μετά ήμασταν εκεί με το σκυλάκι μου, κανείς δε πίστευε ότι ήταν ο ίδιος σκύλος, νόμιζαν πως είχα πάει έναν ίδιο. Το σκυλί όχι μόνο έζησε τις επόμενες μέρες αλλά έζησε για τα επόμενα πέντε χρόνια. Και όπως μου είπε ο γιατρός τα κατάφερε λόγω της αγάπης και όχι της αγάπης που εισέπραττε από εμάς αλλά της αγάπης που έτρεφε ο ίδιος για εμάς, δεν ήθελε να μας αποχωριστεί και για να τα καταφέρει έπαιρνε περίπου 15 χάπια τη μέρα. Πλέον ο Κόγκι μας κοιμάται στην άκρη του κήπου μας».