Από τον Γιώργο Πράτανο,

Ο Γιάννης Μπουρούσης, πριν επιστρέψει στην ομάδα του Τσετσιάνγκ Λάιονς στην Κίνα βρέθηκε στα γραφεία του people και μας μίλησε για σημαντικές αποφάσεις στη διαδρομή του στο παρκέ. 

Πολλοί παίκτες παγκόσμιου επιπέδου, όπως εσύ, σταματάνε νωρίς από την Εθνική. Θεωρούν πως είναι επιπλέον κούραση. Εσύ δεν το έκανες.

Θεωρώ πως η Εθνική ομάδα δεν σε κουράζει. Είχαμε συζητήσει πριν από τρία χρόνια και με τον Νίκο Ζήση, με τον οποίο είχαμε ξεκινήσει μαζί στην ΑΕΚ, και του είχα πει «Νίκο, εγώ θα σταματήσω». Στην πορεία της χρονιάς τα έβαλα κάτω και αναρωτήθηκα «γιατί να σταματήσω, αφού μπορώ ακόμη να παίζω;». Δεν μπορώ βέβαια να κρίνω την επιλογή κανενός που θέλει να σταματήσει στα 30 του.

Εσύ θα συνεχίσεις για όσο αισθάνεσαι πως μπορείς;

Έχουμε τα ματς των προκριματικών και μετά το Παγκόσμιο. Αν καταφέρω να είμαι καλά –γιατί, μην ξεχνάμε πως θα έχω έναν ακόμη χρόνο στην πλάτη μου–, θα δω πώς θα είμαι σωματικά και ψυχικά. Εντάξει, έχουμε μεγαλώσει.

Υπάρχει κάποιο ματς που σε στοιχειώνει, που θα ήθελες να το ξαναπαίξεις;

Τα βράδια βλέπω πολλά παλιά παιχνίδια μου. Μου αρέσει να βλέπω μπάσκετ πριν κοιμηθώ. Ακόμη δεν έχω φτάσει στο παιχνίδι που θα ήθελα να παίξω ξανά. Εννοείται πως υπάρχουν, αλλά επειδή παίζω ακόμη, δεν θα ήθελα να πω.

Πέρσι ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να είναι στα σκοινιά, μπαίνοντας στη σειρά των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος. Εκεί πώς αλλάζει μια ομάδα;

Η ομάδα άλλαξε πριν από τη σειρά με τον Ολυμπιακό, στο ματς με την ΑΕΚ που χάσαμε. Ήταν το δεύτερο παιχνίδι της ημιτελικής σειράς –ήταν γηπεδούχος η ΑΕΚ– κι εκεί ομολογώ πως έγινε ένα «μπαμ» μεταξύ μας. Έπρεπε να σοβαρευτούμε. Αν πηγαίναμε με αυτή τη νοοτροπία, θα χάναμε 3-0 από τον Ολυμπιακό. Παίξαμε δυνατά, κάτι που δεν το περίμεναν, και πήραμε το πρωτάθλημα.

Μερικές φορές οι ήττες είναι καλύτερες από τις νίκες που μπορεί να αποκοιμίζουν;

Οι νίκες πάντα καλύπτουν κάτι. Οι ήττες σού κάνουν καλό, για να διορθωθείς.

Είναι το ντόπιο στοιχείο που δίνει το έναυσμα της αντεπίθεσης, όταν η ομάδα βρίσκεται στο καναβάτσο;

Εννοείται. Κι εγώ όταν ήμουν στην Ισπανία είχα ζήσει κάτι ανάλογο. Ερχόταν ο Ισπανός συμπαίκτης μου και μου έλεγε «Γιάννη, ξύπνα». Αντίστοιχα ισχύει αυτό με εμένα όταν παίζω στην Ελλάδα. Γιατί ο Αμερικανός –το έχω ζήσει στο πετσί μου πολύ καλά σε προηγούμενη ομάδα– έρχεται, παίζει και φεύγει. Πάει διακοπές το καλοκαίρι. Ο Έλληνας την πληρώνει. Το έχω ζήσει στο πετσί μου και ίσως να μου έβγαλε και ένα χαρακτήρα πιο νευρικό. Γιατί δεν γίνεται να προσπαθείς μια ολόκληρη χρονιά και ο Αμερικανός να μη νοιάζεται. Οι Ισπανοί μού έλεγαν «όσο παίξεις θα τα δώσεις όλα». Και όταν δείξεις με τη νοοτροπία σου και τη συμπεριφορά σου πως σέβεσαι την ομάδα, θα σε αγαπήσουν και θα σε ανταμείψουν.

Πώς μπορείς να κρατάς τον εαυτό σου πνευματικά σε εγρήγορση όταν μπαίνεις σε μια δύσκολη σειρά αγώνων;

Είναι η εμπειρία. Για να καταλάβεις, πριν έρθω, ήμουν με πυρετό επί μία εβδομάδα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, δεν έκανα ούτε μία προπόνηση μέχρι να ξεκινήσουμε με την ομάδα. Κάθισα σχεδόν δώδεκα ημέρες και έπαιξα αυτά τα δύο παιχνίδια με σχεδόν δύο προπονήσεις. Η εμπειρία μου, η συγκέντρωση και η θέληση με έκαναν να τα δώσω όλα στα δύο ματς.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.