Ιστορίες Μυστηρίου : Τρομακτικές Ιστορίες Χριστουγέννων από διάφορα μέρη του κόσμου

Τα έθιμα και οι μύθοι των Χριστουγέννων είναι βούτυρο στο ψωμί μικρών και μεγάλων. Υπάρχουν όμως και κάποιες ιστορίες, όχι τόσο ευχάριστες…

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και έτσι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό είναι όμορφα στολισμένα δέντρα και φυσικά ο Άγιος Βασίλης. Τα παιδιά είναι χαρούμενα και περιμένουν με ανυπομονησία τα δώρα τους.

Παραδοσιακά, ο Άγιος Βασίλης θα τιμήσει με την παρουσία του και θα φέρει δώρα σε όλα τα φρόνιμα παιδιά του κόσμου. Τι γίνεται όμως, με τα παιδιά που ήταν άτακτα;  Στις περισσότερες αγγλόφωνες χώρες, η χειρότερη μοίρα που μπορεί να περιμένει ένα άτακτο παιδί τα Χριστούγεννα είναι η απουσία δώρων. Τα παιδιά σε άλλες χώρες ωστόσο, μπορούν να περιμένουν χειρότερα.  Παρακάτω θα δούμε 7 μύθους που δίνουν μια πιο «σκοτεινή» χροιά στα Χριστούγεννα.

·      Ξεκινάμε με τον δαίμονα Krampus των βορίων χωρών γύρω από τις Άλπεις  και ο οποίος είναι το αντίπαλον δέος του Άγιου Βασίλη.

Πρωτοεμφανίζεται με γραπτές αναφορές στην Γερμανική λαογραφία από τον 17ο κιόλας αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Krampus πρόκειται για ένα δαιμονικό τέρας με μορφή κατσικιού που έχει κέρατα και μακριά γλώσσα.

Σέρνει αλυσίδες πίσω του και καθώς περπατάει τις χτυπάει απειλητικά. Κουβαλάει μια βίτσα για να μαστιγώνει τα κακά παιδιά και μερικές φορές ένα καλάθι ή ένα σάκο για να τα απαγάγει. Με βάση τον μύθο, δεν τιμωρούσε μονάχα τα κακά παιδιά, αλλά ξελόγιαζε και τις γυναίκες του κάθε σπιτιού.

Η 5η Δεκεμβρίου δηλαδή η παραμονή του Αγίου Νικολάου, για αυτές τις χώρες ονομάζεται Krampusnacht, δηλαδή η νύχτα του Krampus. 

Ομάδες ανθρώπων μεταμφιεσμένοι σε Krampus παρελαύνουν στις πόλεις με περίτεχνες, τρομακτικές στολές.  Τα τελευταία χρόνια, η τάση των Krampuses να ξεσαλώνουν μεθυσμένοι, να εμπλέκονται σε καυγάδες και να καταστρέφουν περιουσίες, έχει αποτελέσει πρόβλημα για τη διεξαγωγή του εθίμου.

• Η γριά μάγισσα Frau Perchta (Φράου Πέρχτα) σε Αυστρία και Βαυαρία  έρχεται να δει ποιος ήταν άτακτος ή καλός. 

Στη λαϊκή παράδοση της Βαυαρίας και της Αυστρίας, η Frau Perchta λέγεται ότι περιπλανιέται στην ύπαιθρο στα μέσα του χειμώνα και ότι μπαίνει στα σπίτια κατά τη διάρκεια των δώδεκα ημερών μεταξύ Χριστουγέννων και Θεοφανίων, ιδίως τη δωδέκατη νύχτα.  Γνωρίζει αν τα παιδιά και οι νεαροί υπηρέτες του σπιτιού έχουν συμπεριφερθεί καλά και αν έχουν εργαστεί σκληρά όλο το χρόνο.  Αν το είχαν κάνει, μπορεί να έβρισκαν την επόμενη μέρα ένα μικρό ασημένιο νόμισμα σε ένα παπούτσι ή σε έναν κουβά. Αν όχι, άνοιγε την κοιλιά τους, αφαιρούσε το στομάχι και τα έντερά τους και γέμιζε την τρύπα με άχυρο και βότσαλα.  Την ενδιέφερε ιδιαίτερα να δει αν τα κορίτσια είχαν πλέξει όλο το μερίδιο λιναριού ή μαλλιού που τους αναλογούσε κατά τη διάρκεια του έτους.  Επίσης, άνοιγε τις κοιλιές των ανθρώπων και τις γέμιζε με άχυρο αν έτρωγαν κάτι άλλο τη νύχτα της γιορτής της, εκτός από το παραδοσιακό γεύμα με ψάρια και χυλό. Συχνά απεικονίζεται με ένα σιδερένιο ράμφος αντί για μύτη, ντυμένη με κουρέλια να κρατάει ένα μπαστούνι. Κάτω από τη φούστα της, κουβαλάει κρυμμένο  ένα μακρύ μαχαίρι.

·      H Mari Lwyd (Μαίρη Λούιντ) στην Ουαλία  είναι μια παράδοση κατά την οποία ένα κρανίο αλόγου ντύνεται με κουδούνια, κουρέλια και χρωματιστές κορδέλες.  

Θεωρείται ότι προέρχεται από την κέλτικη μυθολογία, κατά την οποία το χλωμό άλογο πιστεύουν ότι μπορεί να περάσει στον κάτω κόσμο. Κάθε χρόνο μεταφερόταν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας στην είσοδο να ακούσει το τραγούδι της. Η Mari Lwyd συνοδευόταν από τους τραγουδιστές, οι οποίοι συμμετείχαν στο τραγούδι και έπαιζαν βιολιά. Η παλιά παράδοση χρησιμοποιούσε πραγματικά κρανία αλόγων που οι κοινότητες έβρισκαν από τους τοπικούς αγρότες τους.  Πιο σύγχρονες προσεγγίσεις με τη συμμετοχή παιδιών έχουν πλέον οδηγήσει σε απεικονίσεις της Mari Lwyd να γίνονται από χαρτόνι. Ένα απλό λευκό σεντόνι χρησιμοποιείται για το σώμα, ενώ οι διακοσμήσεις ποικίλλουν από κοινότητα σε κοινότητα.

• Ένας ακόμα σκοτεινός χριστουγεννιάτικος μύθος μας έρχεται από την Ισλανδία και μας μιλάει για την Gryla και την γάτα Yule.

Σύμφωνα με τον μύθο, η Gryla είναι ένα γιγάντιο τέρας που ζει σε μια σπηλιά. Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων βγαίνει για να κυνηγήσει παιδιά, τα οποία απαγάγει, τα παίρνει στη σπηλιά της και τα μαγειρεύει σε μια κατσαρόλα. Η Gryla, ως ένας κακός ήρωας των Χριστουγέννων, έχει τη δική της παρέα να την συντροφεύει. Έχει στο πλευρό της τα παιδιά της, 13 ατίθασα τρόλ, και τη γάτα Yule. H τεράστια αυτή γάτα, τριγυρνάει στην πόλη στο σκοτάδι, κρυφοκοιτάζοντας μέσα στα φωτισμένα παράθυρα των παιδικών δωματίων.  Ο μόνος τρόπος για να σωθεί κάποιος από το να τον φάει είναι να της δείξει ότι αγόρασε καινούργια ρούχα για τα Χριστούγεννα, ως απόδειξη ότι ήταν καλό παιδί και πήρε δώρο.

• Ο επόμενος μύθος μας μεταφέρει στην Γαλλία όπου σύμφωνα με την αλσατική παράδοση, ο Hans Trapp ήταν ένας ντόπιος άνδρας που φημιζόταν για την απληστία και την αδίστακτη συμπεριφορά του.  

Χρησιμοποίησε τη μαγεία και τις συμφωνίες με το διάβολο για να γίνει πλούσιος.  Αφού αφορίστηκε από την Καθολική Εκκλησία, έχασε τον πλούτο και την κοινωνική του θέση και έτσι περιπλανιόταν στην ύπαιθρο μεταμφιεσμένος σε σκιάχτρο. Κάποια στιγμή, ο Hans Trapp σκέφτηκε την ιδέα να δοκιμάσει ανθρώπινη σάρκα. Παρέσυρε ένα βοσκόπουλο στο θάνατο και στη συνέχεια το μαγείρεψε στη φωτιά.  Πριν όμως ο Hans Trapp προλάβει να φάει την πρώτη του μπουκιά, ο Θεός – αισθανόμενος τελικά ότι τα πράγματα είχαν παρατραβήξει – τον χτύπησε με κεραυνό. Ο Hans Trap πέθανε, αλλά επιστρέφει μερικές φορές την παραμονή των Χριστούγεννων, για να πάει από πόρτα σε πόρτα ψάχνοντας για νεαρά, νόστιμα παιδιά.

Η τρομακτική αυτή ιστορία που σκοπό έχει να φοβίσει τα παιδιά, βασίζεται στον θρύλο του Γερμανού ιππότη Hans Von Trotha που γεννήθηκε το 1450. Προφανώς δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά τα πράγματα, εκτός από το να εμπλακεί σε έναν πόλεμο εναντίον μιας μονής που οδήγησε στον αφορισμό του από τον Πάπα.

Ποιον κοινό μύθο μπορεί να έχουν η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Σερβία και Τουρκία; Μα ασφαλώς τους καλικάντζαρους.

Οι Καλικάντζαροι είναι διαβολικά πλάσματα που περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου κάτω από τη γη, προσπαθώντας να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα.  Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, ανεβαίνουν στην επιφάνεια της γης για να προκαλέσουν σκανδαλιές και κακό.  Κατά τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου, δηλαδή της περιόδου ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια, οι καλικάντζαροι παραμονεύουν να βρουν πόρτα ανοιχτή, ή καμιά τρύπα ή καμινάδα σβηστή, για να χωθούν στα σπίτια.  Τότε ανακατεύουν τα πράγματα, μαγαρίζουν τις τροφές και χορεύουν έξαλλα. Παρότι η τροφή τους αποτελείται από σαύρες, φίδια, βατράχους, σκουλήκια και ποντικούς, δεν λένε όχι στα σπιτικά εδέσματα. Μερικές φορές περιγράφονται ως μαύρα τριχωτά πλάσματα με χαυλιόδοντες και κέρατα.  Τα νοικοκυριά για να προστατευθούν κλείνουν νωρίς το σπίτι, δε σβήνουν το τζάκι, ρίχνουν φαγητό στις στέγες των σπιτιών τους, θυμιατίζουν και καίνε πράγματα έξω από τις πόρτες τους.

• Ο χασάπης Père Fouettard (Περ Φουέταρντ) και ο μύθος του που είναι γνωστός σε Γαλλία, Βέλγιο και Ελβετία θα μας απασχολήσει αμέσως τώρα.

Αυτός και η σύζυγός του απήγαγαν, λήστεψαν και σκότωσαν πλούσια παιδιά. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Άγιος Βασίλης ανακάλυψε το έγκλημα και επανάφερε τα παιδιά στη ζωή. Ως τιμωρία, ανάγκασε τον Père Fouettard να αιώνιος υπηρέτης του.  Ακολουθεί τον Άγιο Βασίλη παντού, ασχολούμενος με τα προβληματικά παιδιά. Ο Pere Fouettard δέρνει ελαφρώς τα άτακτα παιδάκια, τη στιγμή που ο Άγιος Βασίλης πηγαίνει δώρα στα συνετά.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τις τρομακτικές ιστορίες χριστουγέννων μπορείτε να βρείτε στο κανάλι MYSTERY PLACE PROJECT

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο  facebook 

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο Instagram 

Κάντε εγγραφή στο Κανάλι στο Youtube ώστε να ενημερώνεστε για τα βίντεο που ανεβαίνουν

Παρακολουθήστε στο βίντεο για τις τρομακτικές ιστορίες χριστουγέννων