MEGA – 17 Κλωστές: Τον Θεό, αν τον δω, θα τον ρωτήσω…πως δέχτηκε να βάψω τα χέρια μου με αίμα..

Αυτήν την Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου, στις 22:50, στο MEGA, γράφεται το φινάλε της συγκλονιστικής σειράς «17 Κλωστές».

Σπαρακτικό, επώδυνο, ανατριχιαστικό. Το τέλος φτάνει για τον Καστελάνη. Οι ύστατες στιγμές του είναι τόσο δραματικές, όσο και των θυμάτων του. Το νήμα της ζωής του «Καπετάν Δεκάξι» θα κοπεί με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο έκοψε κι ο ίδιος τις 16 «κλωστές» των ανθρώπων που σκότωσε.

Καμία δικαίωση δεν ήρθε για τον άνθρωπο που αδικήθηκε. Καμία αγαλλίαση, καμία κάθαρση. Η κοινωνία στράφηκε εναντίον ενός και αυτός ο ένας εναντίον της κοινωνίας.

Η σειρά, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια, με πρωταγωνιστή τον Πάνο Βλάχο, η οποία ανέδειξε την αληθινή ιστορία του νεαρού τσαγκάρη, που δολοφόνησε 16 ανθρώπους στις αρχές του 1900, πνιγμένος από την αδικία και τα ψεύδη, ρίχνει αυλαία αυτήν την Κυριακή, στις 22:50, στο MEGA. Το σενάριο της σειράς βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Πάνου Δημάκη.

Τι θα δούμε στο έκτο επεισόδιο:
«Δεν έκανα εγώ το κακό. Εγώ το διόρθωσα»

Συντετριμμένος από τον χαμό της μάνας του, ο Καστελάνης χάνεται οριστικά σε έναν κόσμο, από τον οποίο δεν θα βγει. Σε ένα μονοπάτι, που δεν έχει επιστροφή.

Ακούγοντας τη φωνή της νεκρής μητέρας του να του μιλά και να ζητά εκδίκηση, παίρνει τον δρόμο προς τα

Πιτσινιάνικα, όπου πιστεύει ότι βρίσκονται ο θείος και η θεία του, που τον κατηγόρησαν άδικα και τον οδήγησαν στη φυλακή.

«Το χωριό γνωρίζεται εύκολα, είναι εκείνο με το ψηλότερο καμπαναριό». Από ένα λάθος όμως θα βρεθεί στις Καλοκαιρινές, όπου το χώμα θα βαφτεί κόκκινο από το αίμα των 15 αθώων θυμάτων του. Κανείς από όσους βρίσκονται στο πέρασμά του, δεν γλιτώνει. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. «Θα μεγαλώσουν κι αυτά και θα σε βλάψουν. Όλους…» ακούει, να του «λέει» η μάνα του.

Τα νέα από το μακελειό φτάνουν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί. Η Άννα καταρρέει, θέλει να πάει να τον βρει, μα δεν την αφήνουν.

Ο Καστελάνης μπαίνει ξανά στη φυλακή. Δεν μετανοεί, δεν νιώθει την ανάγκη να δικαιολογηθεί. «Στους γονείς μου αφήνω την παιδική μου ανάμνηση», «σε όσους άφησα να ζήσουν, αφήνω έναν κόσμο άδικο». «Κι όσο για τον Θεό, αν τον συναντήσω, θα τον ρωτήσω… πώς δέχτηκε να βάψω τα χέρια μου με αίμα».

Λίγο πριν το τέλος, ζητά στη φυλακή να τον ξυρίσουν. Κι εκεί, θα λάβει το μήνυμα των Μανιατών, «μία σου και μία τους». Ο Καστελάνης, μαχαιρωμένος, πέφτει στο έδαφος και αργοσβήνει. Και εκεί, τις τελευταίες στιγμές του, περνούν από μπροστά του οι εικόνες μίας ζωής ευτυχισμένης, με την Άννα και το μωρό τους, με τους γονείς του, με φίλους και ανθρώπους που τον εκτιμούν και τον σέβονται. Είναι οι εικόνες μιας ζωής, που δεν έζησε…