«Διαγνώστηκα με καρκίνο στα 16 μου χρόνια και ξανά στα 39 – Αυτά ήταν τα πρώτα συμπτώματα που παρατήρησα» – Η εξομολόγηση μητέρας τριών παιδιών για την «μάχη» με τη νόσο

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης μάχης που έδωσε με τον καρκίνο, η Sarah Krajewski περίμενε το τρίτο της παιδί. Είναι αλήθεια ότι ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις. Όμως, μπορεί να είναι παρηγορητικό να σκεφτόμαστε τη νόσο ως κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους και μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Η Sarah Krajewski, μία μαία, το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Διαγνώστηκε με καρκίνο δύο φορές πριν από τα 40α γενέθλιά της και τον νίκησε και τις δύο φορές. Οι γιατροί της Krajewski της διέγνωσαν λέμφωμα Non-Hodgkin όταν ήταν «απλά ένα κανονικό» 16χρονο κορίτσι. Τη δεύτερη φορά που έλαβε διάγνωση για καρκίνο του μαστού ήταν σε ηλικία 39 ετών. όταν ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί.

«Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα αντιμετωπίσω τον καρκίνο για δεύτερη φορά», λέει η Krajewski. Και σίγουρα δεν φανταζόταν ποτέ να τον αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Η Krajewski ήταν επίσης κάτω από τη μέση ηλικία για τους δύο καρκίνους. Το λέμφωμα Non-Hodgkin, ένας καρκίνος του αίματος που επηρεάζει το λεμφικό σύστημα, συνήθως προσβάλλει άτομα άνω των 65 ετών. Ωστόσο, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία λέει ότι είναι ένας από τους πιο συχνούς καρκίνους σε εφήβους. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 39 έτη, αν και είναι ο πιο κοινός καρκίνος σε άτομα ηλικίας 15 έως 19 ετών. Η Krajewski από τους νεότερους πάσχοντες σε αυτή την ομάδα.

Η μέση ηλικία για μια διάγνωση καρκίνου του μαστού είναι τα 62 έτη, με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία να αναφέρει ότι ένας «πολύ μικρός» αριθμός ανθρώπων διαγιγνώσκεται με τη νόσο πριν από την ηλικία των 45 ετών.

Φυσικά, η ηλικία δεν είναι ο μόνος παράγοντας κινδύνου. Το οικογενειακό ιστορικό είναι ένας άλλος παράγοντας, τον οποίο είχε η Krajewski. Η ακτινοθεραπεία στο στήθος, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας για λέμφωμα Non-Hodgkin, είναι ένας ακόμη παράγοντας κινδύνου, όπως και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. Όμως, η Krajewski ήταν δραστήρια και είχε ολοκληρώσει τρίαθλο.

Σήμερα, μετά από πολλές θεραπείες και χειρουργικές επεμβάσεις, η Krajewski σχεδιάζει να διανύσει 127 χιλιόμετρα στην πρώτη της συμμετοχή στο Pan-Mass Challenge (PMC) στις αρχές Αυγούστου για να συγκεντρώσει χρήματα για το νοσοκομείο που της έσωσε τη ζωή: το Dana-Farber Cancer Institute.

Ωστόσο, η Krajewski δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό ή να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά εάν είχε αγνοήσει τα σημάδια του καρκίνου. «Πολλές φορές, η ζωή γίνεται έντονη και όλοι έχουν τόσες πολλές ευθύνες και αντιφατικές ανάγκες ορισμένες φορές», λέει η Krajewski. «Είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοήσετε ποτέ αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα που σας λέει ότι κάτι δεν πάει καλά».

Η Krajewski μιλάει για τα πρώτα σημάδια καρκίνου που παρατήρησε, την υποβολή σε θεραπεία και τη ζωή της σήμερα.

Τα πρώτα συμπτώματα που παρατήρησε η Krajewski πριν διαγνωστεί με καρκίνο

«Στα 16 μου ήμουν συνεχώς άρρωστη με βρογχίτιδα και λοιμώδη μονοπυρήνωση, κάτι που με έκανε να επισκεφτώ γιατρούς», λέει η Krajewski. «Στα 39, ένιωσα ένα εξόγκωμα στο στήθος μου».

Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία σημειώνει ότι ο ιός που ευθύνεται για τη μονοπυρήνωση, ο ιός Epstein-Barr (EBV), σχετίζεται πιο συχνά με λεμφώματα σε άτομα με HIV. Ωστόσο, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ζήτησε έγκαιρα φροντίδα, έλαβε θεραπεία και επέζησε.

Χωρίς καρκίνο, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, η Krajewski παρατήρησε έκπληκτη έναν όγκο στο στήθος της. «Αμέσως, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», λέει.

Η Krajewski δεν ανησυχούσε μόνο για τον εαυτό της. Βρισκόταν στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της στην κόρη της, Annabelle, και είχε δύο παιδιά κάτω των πέντε στο σπίτι. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε το 2017, ένας όγκος στο στήθος ήταν το πιο συχνό σύμπτωμα που αναφέρθηκε για τον καρκίνο του μαστού. Τα περισσότερα θα αποδειχθούν καλοήθη, με έρευνα του 2022 να διαπιστώνει ότι μόνο περίπου το 10% των νέων όγκων αποδεικνύεται ότι είναι καρκίνος του μαστού.

Η Krajewski δεν περίμενε και ήλπιζε για το καλύτερο. Είχε ήδη βιώσει από κοντά τον καρκίνο του μαστού, καθώς η γιαγιά της είχε υποβληθεί σε ριζική διπλή μαστεκτομή, σε ηλικία 28 ετών. Η θεία της μητέρας της ήταν 42 ετών όταν διαγνώστηκε και η μητέρα της 51 ετών. Μια συνάδελφος της, ενθάρρυνε την Krajewski να κάνει μαστογραφία ενώ δούλευε ως μαία σε ένα νοσοκομείο. «Απλώς σήκωσε το τηλέφωνο, τηλεφώνησε στο ακτινολογικό τμήμα και μου είπε να κατέβω εκεί. Από εκεί και πέρα όλα έγιναν πολύ γρήγορα», λέει η Krajewski.

Παρόμοια με την πρώτη διάγνωση καρκίνου, η Krajewski λέει ότι η άμεση αντίδραση αποδείχθηκε κρίσιμη. «Και τις δύο φορές ήμουν πολύ τυχερή που με εξέτασαν και με θεράπευσαν γρήγορα», εξηγεί. «Αν μπορούσα να το περιγράψω, ήταν σαν η αρχή μιας νέας ζωής με τον καρκίνο – ένα ταξίδι που έχει γίνει και θα είναι κομμάτι μου για πάντα».

Θεραπεία του καρκίνου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Μια εβδομάδα μετά τη μαστογραφία της, η Krajewski υποβλήθηκε σε βιοψία στον όγκο των 8,5 εκατοστών. Όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού, ξεκίνησε τη θεραπεία της, η οποία περιελάμβανε χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία.

«Είναι περίεργο να έχεις καρκίνο όταν είσαι έγκυος. Όλα όσα μας λένε να αποφεύγουμε στην εγκυμοσύνη, από το αλλαντικό μέχρι τα θαλασσινά ή τα μαλακά τυριά, φαίνονται ασήμαντα μπροστά στη χημειοθεραπεία», λέει η Krajewski. «Αλλά για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας να είμαστε μια οικογένεια μακροπρόθεσμα, η Annabelle και εγώ έπρεπε να διασχίσουμε το μονοπάτι του καρκίνου του μαστού μαζί. Ήταν μαζί μου όταν μου αφαιρέθηκε ένας όγκος 8,5 εκατοστών, σε όλη τη χημειοθεραπεία και σε όλες τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που φέρνει ο καρκίνος».

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει την δεύτερη φορά ήταν με τα δύο πρώτα της παιδιά, δύο και τεσσάρων ετών, τα οποία φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε.

«Έπρεπε να τους λέω: “Η μαμά μπορεί να παίξει τώρα”, “Η μαμά δεν μπορεί να σε κρατήσει τώρα” και “Η μαμά πρέπει να ξεκουραστεί”», εξομολογείται η Krajewski. «Η θεραπεία ήταν σωματικά εξαντλητική, αλλά το συναίσθημα ότι ήμουν ανεπαρκής σαν μητέρα για τα παιδιά μου που ήταν το πιο δύσκολο».

Η μικρή Annabelle γεννήθηκε με καισαρική τομή, αλλά το ταξίδι της Krajewski δεν είχε τελειώσει. Υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και μια σειρά από τρεις χειρουργικές επεμβάσεις για αποκατάσταση. Και πάλι, οι αμφιβολίες για το πόσο κατάλληλη ήταν σαν μητέρα την προβλημάτιζε.

«Δεν θα μπορέσω ποτέ να σκεφτώ τις στιγμές μου με τα κορίτσια μου ή την Annabelle εκείνη την εποχή χωρίς να θυμηθώ τον πόνο, τον φόβο και την απογοήτευση», λέει η Krajewski. «Είναι ένα συναίσθημα που χρειάστηκε χρόνο για να συνειδητοποιήσω».

Η ιστορία της Krajewski είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι ο καρκίνος μπορεί να αντιμετωπιστεί

Η Krajewski μπορεί να έχασε χρόνο, αλλά αυτός ο χρόνος σήμαινε ότι οι τρεις κόρες της απέκτησαν μια μητέρα χωρίς καρκίνο – μια γυναίκα που είναι ζωντανή απόδειξη του τι μπορούν να κάνουν οι έγκαιρες εξετάσεις, η διάγνωση και η θεραπεία. Η Annabelle, η τρίτη της κόρη, είναι ένα χαρούμενο, δραστήριο κοριτσάκι δύο ετών σήμερα.

«Υπήρξαν τόσες πολλές φορές που φοβόμουν ότι κάτι θα συνέβαινε στην Annabelle, αλλά είμαι περήφανη που μπορώ να κάθομαι εδώ σήμερα και να σας πω ότι είναι υγιής», λέει η Krajewski. «Τώρα η ζωή μου είναι πολυάσχολη και όμορφη».

Η Krajewski δραστηριοποιείται για τη χρηματοδότηση και την έρευνα για τον καρκίνο. Και χρησιμοποιεί το σώμα της, αυτό με το οποίο νίκησε τον καρκίνο δύο φορές και γέννησε τρία κορίτσια. Αυτή τη στιγμή προπονείται για να διανύσει 127 χιλιόμετρα στο Pan-Mass Challenge (PMC) στις αρχές Αυγούστου. «Αντί να επικεντρωθώ στα αρνητικά που βίωνα, ήθελα να μάθω τι μπορούσα να κάνω μετά», αποκαλύπτει η ίδια. Τα 127 χιλιόμετρα με ποδήλατο θα είναι αναμφίβολα μια πρόκληση, αλλά η Krajewski, που έχει δώσει πολλές μάχες στη ζωή της, σκοπεύει να απολαύσει τη διαδρομή.

«Για μένα, η διαδρομή των 127 χιλιομέτρων στο PMC σημαίνει να κλείσω τον κύκλο, να νιώσω ολοκληρωμένη και να έχω σκοπό», λέει η Krajewski. «Από τις δύο εμπειρίες με τον καρκίνο, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, έμαθα να εκτιμώ πραγματικά κάθε στιγμή, ακόμη και τις στιγμές που φαίνονται βαρετές, γιατί είναι αυτές οι στιγμές ανάμεσα στην ευτυχία και τη θλίψη που μπορούν να σε κάνουν να νιώθεις πιο γειωμένος στην πραγματικότητα».