Ιστορίες Μυστηρίου : Καταραμένα Αντικείμενα που τρομάζουν

Αντικείμενα που τρομάζουν, αντικείμενα που γεννούν αμφισβητήσεις και κάνουν μέχρι και τους επιστήμονες να μην μπορούν να τα εξηγήσουν.

Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι ένα αντικείμενο μπορεί να δεχθεί τόση αρνητική ενέργεια που στη συνέχεια να την διοχετεύει στον χώρο που βρίσκεται; Πόσοι από εσάς έχετε πετάξει κάποιο αντικείμενο πιστεύοντας ότι σας φέρνει γρουσουζιά ή ακόμα ακόμα, σας δημιουργεί διάφορα περίεργα περιστατικά στο χώρο που ζείτε;

Περισσότερες λεπτομέρειες για τα καταραμένα αντικείμενα μπορείτε να βρείτε παρακολουθώντας τα δύο βίντεο στο κανάλι MYSTERY PLACE PROJECT.

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο  facebook 

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο Instagram 

Κάντε εγγραφή στο Κανάλι στο Youtube ώστε να ενημερώνεστε για τα βίντεο που ανεβαίνουν.

Παρακολουθήστε τα βίντεο για  τα καταραμένα αντικείμενα 

Πάμε τώρα να γνωρίσουμε από κοντά τα αντικείμενα αυτά και την ιστορία τους.

Το Dybbuk box. Τι είναι; Απλά ένα ξύλινο κουτί κρασιού. Η μήπως όχι;

Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα απλό ξύλινο κουτί αποθήκευσης μπουκαλιών κρασιού. Ο μύθος λέει ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο είχε κυριευθεί από ένα dybbuk, που στην εβραϊκή μυθολογία είναι ένας κακόβουλος δαίμονας που κυριεύει τα σώματα των ζωντανών ανθρώπων και τα χρησιμοποιεί για κακό. Το κουτί άρχισε να κερδίζει την προσοχή το 2001, όταν δημοπρατήθηκε στο eBay. Ο πωλητής εξήγησε ότι το είχε αγοράσει σε μία πώληση περιουσίας μιας γυναίκας που είχε επιζήσει από το ολοκαύτωμα. Όταν ο αγοραστής άνοιξε για πρώτη φορά το κουτί, βρήκε δύο πένες του 1920, μια τούφα από ξανθά μαλλιά και μια τούφα από μαύρα δεμένα με κορδόνι, ένα μικρό αγαλματάκι που πάνω του είχε χαραγμένη την εβραϊκή λέξη shalom, ένα μικρό κύπελλο κρασιού, ένα αποξηραμένο μπουμπούκι τριαντάφυλλου και ένα μονό κηροπήγιο με τέσσερα πόδια που θύμιζαν πλοκάμια χταποδιού.  Από τότε που αγόρασε το κουτί ανέφερε ότι άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα όπως τρομακτικοί εφιάλτες που αφορούσαν το ίδιο αλλά και όποιον ήταν κοντά ή είχε αγγίξει το κουτί. Όταν έδωσε το κουτί στη μητέρα του ως δώρο γενεθλίων, η άτυχη γυναίκα, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο την ίδια μέρα. Μετά από καιρό το κουτί κατέληξε στα χέρια του Zak Bagans ο οποίος είναι ερευνητής παραφυσικών και τώρα βρίσκεται σε ένα χώρο που έχει δημιουργήσει ο ίδιος με διάφορα μυστηριώδη αντικείμενα, το Haunted Museum, δηλαδή το στοιχειωμένο μουσείο.

Η κατάρα του “Διαμαντιού της Ελπίδας”

Τα διαμάντια λένε ότι είναι οι καλύτεροι φίλοι των γυναικών. Σωστά; Δείτε όμως τι συμβαίνει με το παρακάτω. Μιλάμε για το διαμάντι της ελπίδας. Αυτό το υπέροχο αλλά συνάμα ασυνήθιστα μεγάλο διαμάντι μπλε χρώματος έχει αξία 250 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην περίπτωση που διαθέτετε τόσα χρήματα και σκεφτόσαστε να το αγοράσετε θα σας έλεγα να το ξανασκεφτείτε επειδή λέγεται ότι είναι καταραμένο. Η κατάρα χρονολογείται από πολύ παλιά, από τον 17^ο αιώνα και μάλιστα αναφέρεται πως όποιος φοράει το διαμάντι αυτό θα έχει μεγάλη ατυχία και θα δυστυχήσει πολύ στη ζωή του. Ο θρύλος λέει ότι το διαμάντι κλάπηκε από το μάτι ενός αγάλματος της Ινδής θεάς Sita και έκτοτε  όποιος το έχει στην κατοχή του κουβαλάει και την κατάρα της θεάς. Μυστηριώδεις θάνατοι και φρικτές δολοφονίες είναι μερικές από τις καταλήξεις των προηγούμενων κατόχων του. Μάλιστα η πιο ανατριχιαστική ιστορία λέει ότι ένας από τους πρώην κατόχους του βρέθηκε δολοφονημένος και κομματιασμένος σε πολλά κομμάτια. Η φήμη του συγκεκριμένου όμως διαμαντιού είναι τόσο μεγάλη που έχουν κατασκευαστεί εκατοντάδες αντίγραφά του. Αλλά για καλό και για κακό εσείς μείνετε μακριά και από αυτά.

το Atlantis ring ή αλλιώς το δαχτυλίδι της Ατλαντίδας

Παραμένουμε στον χώρο των κοσμημάτων και τώρα θα μιλήσουμε για ένα πολύ μυστηριώδες και κατά άλλους καταραμένο δαχτυλίδι. Έχετε μήπως ακούσει για το Atlantis ring ή αλλιώς το δαχτυλίδι της Ατλαντίδας; Το συγκεκριμένο δαχτυλίδι ήταν αρχικά φτιαγμένο από πηλό και βρέθηκε το 1860 στην κοιλάδα των βασιλέων σε έναν τάφο ενός Αιγύπτιου αρχιερέα. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του αρχαιολόγου Howard Carter που το κράτησε μέχρι και τον θάνατό του το 1939. Το δαχτυλίδι πιστεύεται ότι ήταν τουλάχιστον 5000 ετών ενώ είχε γεωμετρικά σύμβολα σκαλισμένα πάνω του που δεν έμοιαζαν με κανένα γνωστό σύμβολο σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Και κάπου εδώ η ιστορία αποκτά μυστηριώδη χαρακτήρα. Ο  Howard Carter είναι ένας από ανθρώπους που ανακάλυψαν τον τάφο του βασιλιά Tutankhamun το 1922, αργότερα έλεγε ο ίδιος στον κόσμο ότι φορούσε ένα φυλακτό όταν άνοιξε ο τάφος, το ονομαζόμενο δαχτυλίδι της Ατλαντίδας. Ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο δαχτυλίδι του έδινε προστασία και αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, επειδή είναι το μόνο μέλος της ομάδας εκσκαφής που δεν πέθανε με μυστηριώδη θάνατο μετά το άνοιγμα του τάφου. Ακόμα και εκείνοι που επισκέφθηκαν τον χώρο λίγο μετά το άνοιγμα του τάφου υπέστησαν διάφορα βάση της κατάρας. Τα συνολικά της θύματα; 18 άτομα. Ο Howard υποστήριζε ότι το δαχτυλίδι ήταν αυτό που τον προστάτευσε από τις κακές δυνάμεις που είχαν απελευθερωθεί στον χώρο.

Η καρέκλα του Thomas Busby

Αφήνουμε τα κοσμήματα και περνάμε σε κάτι άλλο. Τι θα σκεφτόσασταν αν σας έλεγα ότι υπάρχει μια καταραμένη καρέκλα; Μιλάμε για την καρέκλα του Thomas Busby ο οποίος ζούσε στο Thirsk του North Yorkshire στην Αγγλία. Ο Thomas ήταν γνωστός ως ένας πολύ καλός άνθρωπος με ένα και μοναδικό ελάττωμα. Ποιο ήταν αυτό; Αγαπούσε υπερβολικά την καρέκλα του. Το 1702 λοιπόν, βρήκε τον πεθερό του να κάθεται σε αυτή κάτι που πυροδότησε μια έντονη λογομαχία μεταξύ των δύο ανδρών. Ο πεθερός απείλησε να πάρει την κόρη του πίσω. Ξέρω ότι σας ακούγεται περίεργη η απειλή αυτή μιας και η κόρη του ήταν ενήλικη γυναίκα και μπορούσε να αποφασίσει η ίδια για τον εαυτό της.  Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε πάντα για το μακρινό 1702 που τα πράγματα τότε ήταν εντελώς διαφορετικά.

Επιστρέφοντας όμως στην ιστορία μας ο Busby διώχνει τον πεθερό του από το σπίτι του. Μην νομίζετε όμως ότι έμεινε μόνο σε αυτό. Πηγαίνει αργότερα στο σπίτι του πεθερού του όπου τον σκοτώνει με ένα σφυρί και αμέσως μετά κρύβει το πτώμα στο δάσος. Φυσικά το πτώμα βρέθηκε και αυτό ήταν που οδήγησε τον Busby να καταδικαστεί σε θάνατο. Λέγετε ότι κατά την διαδρομή προς την εκτέλεσή του ζήτησε να σταματήσουν στην αγαπημένη του παμπ για να πιει μια μπύρα. Και όμως, τον άφησαν να το κάνει όσο περίεργο και αν σας ακούγεται. Τελειώνοντας την μπύρα του καταράστηκε με ξαφνικό θάνατο όποιον τολμούσε να καθίσει στην καρέκλα του από εδώ και στο εξής. Επιστρέφοντας στο σήμερα, το συγκεκριμένο αντικείμενο βρίσκεται στο μουσείο της πόλης Thirsk. Έχουν καταγραφεί πολλά άσχημα περιστατικά σε όσους τόλμησαν και κάθισαν στην καρέκλα. Το 1972 αποφασίστηκε να κρεμάσουν την καρέκλα από το ταβάνι έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς ποτέ ξανά να καθίσει πάνω της.

The Uluru rock

Πόσο καταραμένος θα μπορούσε να είναι ένας τεράστιος βράχος; Μιλάμε για τον Uluru rock ο οποίος είναι ένας μεγάλος σχηματισμός ψαμμίτη που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της βόρειας επικράτειας στην Αυστραλία. Άλλοι τον αναφέρουν και ως Ayers rock, αλλά όπως και να τον πεις το σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη περιοχή θεωρείται ιερή για τους ιθαγενείς. Αυτός είναι και ο λόγος που όσοι τον επισκέπτονται καλούνται να μην πάρουν τίποτα από την τοποθεσία. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι εξακολουθούν να παίρνουν λαθραία κομμάτια του βράχου μαζί τους. Εκτός από το κακό κάρμα και γενικά το αίσθημα του ότι διέπραξες κάτι που δεν έπρεπε, αποδεικνύεται ότι αυτός ο βράχος μπορεί να ένα πιο απαίσιο μυστικό. Όσοι έχουν κλέψει κομμάτια του βράχου έχουν βιώσει περίεργα και μυστηριώδη γεγονότα. Ισχυρίζονται πως ξαφνικά μια κακοτυχία άρχισε να τους καταδιώκει. Μιλούν για σοβαρές ασθένειες ακόμη και θανάτους αγαπημένων τους προσώπων. Η κατάρα που φαινομενικά έχει ποτίσει αυτά τα βράχια είναι το μεγάλη που είναι πολύ συνηθισμένο για την εταιρία που διεξάγει τις περιηγήσεις στο μέρος αυτό να λαμβάνει καθημερινά επιστολές συγγνώμης που περιέχουν τα κλεμμένα κομμάτια. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως πρόκειται για σύμπτωση αλλά τόσες πολλές και με το ίδιο μοτίβο;

το στοιχειωμένο αυτοκίνητο Golden Eagle του 1964

Πόσοι από εσάς έχετε διαβάσει το βιβλίο του Στίβεν Κινγκ «Cristine» που μιλάει για ένα καταραμένο αυτοκίνητο; Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για το Golden Eagle του 1964. Ασφαλώς και όπως το βλέπετε στις φωτογραφίες θα αναρωτιέστε αν είναι όντως καταραμένο. Ακούστε όμως τι έχει συμβεί. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έχει κατηγορηθεί για το θάνατο περίπου 14 ατόμων. Ξεκίνησε την χρήση του ως περιπολικό και είχε ανατεθεί σε 3 διαφορετικούς αστυνομικούς να το οδηγούν. Και εδώ ξεκινάει το μυστήριο. Και οι 3 αστυνομικοί αυτοκτόνησαν με πολύ άσχημο τρόπο. Όμως πριν αυτοκτονήσουν είχαν δολοφονήσει και άλλους ανθρώπους με πολύ φρικτούς τρόπους που δεν θα μπορούσα να σας αναφέρω εδώ. Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι φαίνεται πως διέπρατταν τις δολοφονίες αφού πρώτα είχαν χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο αυτό. Λόγω αυτής της μυστηριώδους συσχέτισης με τους τραγικούς θανάτους κατέληξε να πουληθεί.

Την δεκαετία του ’80 και του ’90, ειπώθηκε ότι με αφορμή την φήμη του καταραμένου έγινε σημείο ενδιαφέροντος για βανδαλισμούς. Διάφοροι άνθρωποι άρχισαν να βανδαλίζουν το αυτοκίνητο μόνο και μόνο για να δουν αν θα συμβεί κάτι περίεργο και σε αυτούς. Και όμως, το αυτοκίνητο ανταποκρίθηκε στη φήμη του. Για παράδειγμα, ειπώθηκε ότι ένας βάνδαλος πέθανε από κεραυνό και ένας άλλος κατέληξε να αποκεφαλιστεί σε ένα φρικτό ατύχημα που συνέβη αμέσως μετά την επαφή του με το αμάξι. Λέγεται ότι η κατάρα είναι τόσο δυνατή που ένα παιδί τρελάθηκε λίγο αφότου άγγιξε απλώς το αυτοκίνητο. Το συγκεκριμένο αντικείμενο ανήκει πλέον στη Γουέντι Άλεν που συλλέγει και ανακατασκευάζει στοιχειωμένα αυτοκίνητα. Προς το παρόν δεν έχουν αναφερθεί περίεργα περιστατικά κάτι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ίσως τελικά αυτό το καταραμένο αντικείμενο να βρήκε το μέρος που αναζητούσε για να ηρεμήσει. Το καλό είναι ότι είναι πολύ μακριά από εμάς και σίγουρα δεν θα το δούμε κάποια μέρα να κυκλοφορεί στους δρόμους.

Το παράξενο Basano Vase και η ιστορία του.

Προσέξτε τι δώρα λαμβάνετε και από ποιον. Μιλάμε για ένα βάζο με την ονομασία Basano Vase. Κατασκευάστηκε τον 15^ο αιώνα από ασήμι και προοριζόταν για γαμήλιο δώρο σε μία νύφη που ζούσε σε ένα μικρό χωριό στη Νάπολη. Τη νύχτα του γάμου ωστόσο η νύφη βρέθηκε να ξεψυχά στο πάτωμα με τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από το βάζο. Με την τελευταία της πνοή, ορκίστηκε να πάρει την εκδίκησή της και σε αυτό το σημείο έγινε ασαφές εάν το βάζο ήταν ήδη καταραμένο ή ίσως αυτό ήταν που προκάλεσε την κατάρα αρχικά. Ο χρόνος κυλούσε και το βάζο περνούσε από άτομο σε άτομο μέσα στην οικογένεια της. Με κάθε νέο ιδιοκτήτη ερχόταν και ένας μυστηριώδης θάνατος. Εξαιτίας όλου αυτού η οικογένεια αποφάσισε να κρύψει το βάζο σε κάποια μυστική τοποθεσία κάτι που λειτούργησε όμως για λίγο αφού ανακαλύφθηκε και πάλι το 1988. Το βάζο περιείχε ένα κομμάτι χαρτί από την οικογένεια που προειδοποιούσε λέγοντας. «Προσοχή, αυτό  το βάζο φέρνει τον θάνατο». Φυσικά, όποιος βρήκε το βάζο δεν έδωσε σημασία και αντ’ αυτού το πούλησε ξανά. Ο πρώτος αγοραστής με το προσωνύμιο «φαρμακοποιός» είχε το βάζο για 3 μήνες πριν πεθάνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Αμέσως μετά ήταν ένας 37χρονος χειρουργός που πέθανε και αυτός αφού είχε το βάζο στην κατοχή του για δύο μήνες. Η ιστορία συνεχίστηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και για τους επόμενους ιδιοκτήτες. Φτάνοντας στο σήμερα τα ίχνη αυτού του καταραμένου αντικειμένου έχουν χαθεί με την προσδοκία να είναι κάπου βαθιά χωμένο έτσι ώστε να μην αποκτηθεί και πάλι από κανέναν.

Το άγαλμα της Θεάς του Θανάτου

Πόσο τρομακτικό ή μάλλον πόσο καταραμένο μπορεί να είναι ένα άγαλμα; Η Goddess of Death είναι ευρέως γνωστή και ως η γυναίκα από το Lemp (Λεμπ). Αυτό το τεχνούργημα από ασβεστόλιθο δημιουργήθηκε γύρω στο 3500 π.Χ. και βρέθηκε στην Κύπρο το 1878. Με τα χρόνια πέρασε από τα χέρια πολλών οικογενειών  που όλες όμως είχαν μια κοινή μοίρα. Τον θάνατο. Μετά τα πρώτα έξι χρόνια ιδιοκτησίας και τα επτά μέλη της πρώτης οικογένειας που το κατείχε πέθαναν. Στη συνέχεια πέρασε στον επόμενο ιδιοκτήτη του όπου και αυτός είχε το ίδιο τέλος. Μετά από 4 χρόνια κατοχής ο θάνατος άρχισε να έρχεται σε αυτόν και στην οικογένειά του. Υπήρξε μια μακρά περίοδος όπου δεν ζητήθηκε αλλά μόλις η τρίτη οικογένεια το απέκτησε αρκετά μέλη της άρχισαν να πεθαίνουν επίσης. Έτσι αποφάσισαν να το παραδώσουν στο βασιλικό μουσείο της Σκωτίας όπου παραμένει έως και τώρα. Ωστόσο ο επιμελητής του μουσείου που χειρίστηκε το αντικείμενο, σκοτώθηκε μυστηριωδώς λίγες μέρες μετά. Είναι σαφές ότι όποια κατάρα και αν έχει αυτό το άγαλμα είναι ισχυρή και τρομακτική.

Το νυφικό φόρεμα της Anna Baker

Το επόμενο αντικείμενο σχετίζεται αρκετά με το μεταφυσικό. Θα μάθουμε για τον ισχυρό δεσμό ενός πνεύματος με ένα ρούχο. Αναφέρομαι στο νυφικό φόρεμα της Anna Baker. Το 1836 ο Elias Baker αγόρασε μια έπαυλη στην Altoona της Pennsylvania και μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του. Η μεγαλύτερη κόρη του η Άννα ερωτεύτηκε λοιπόν έναν εργάτη χάλυβα και τότε τα πράγματα πήραν πολύ άσχημη τροπή. Ο πατέρας της Άννας δεν ήθελε να βγαίνει με αυτόν τον άντρα αλλά αυτή συνέχισε να το κάνει κρυφά. Η ιστορία λέει ότι η Άννα και ο αγαπημένος της σχεδίαζαν να παντρευτούν κρυφά και να το σκάσουν. Δυστυχώς όμως ο πατέρας της το έμαθε και θύμωσε τόσο πολύ που αγόρασε το χαλυβουργείο και ανάγκασε τον αγαπημένο της κόρης του να μετακομίσει σε μια άλλη πόλη έτσι ώστε να μην μπορούν να συναντιούνται άλλο. Η Άννα ήταν ασφαλώς πολύ οργισμένη με τον πατέρα της ενώ αυτός της έκανε διαρκώς προξενιά με άλλους άντρες. Βέβαια η δυστυχισμένη κοπέλα δεν δέχτηκε κανέναν άλλον να πάρει την θέση του αγαπημένου της. Κλειδώθηκε στο δωμάτιό της με το νυφικό που δεν μπόρεσε ποτέ να φορέσει. Τελικά δεν παντρεύτηκε ποτέ μετά από όλο αυτό και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της μέσα στη θλίψη. Μετά τον θάνατό της, λέγεται ότι ο θυμός και η απελπισία της πότισαν τον νυφικό της. Μέλη της οικογένειας Baker ανέφεραν ότι έβλεπαν το νυφικό σε διάφορα μέρη του σπιτιού, παρόλο που κανείς δεν το μετακινούσε. Κάποιοι ανέφεραν ότι είδαν το πνεύμα της Άννας ντυμένο με το νυφικό φόρεμα γύρω από το σπίτι.

Ο πίνακας “The hands resist him”

Πολλοί από εμάς έχουμε δει κατά καιρούς κάποιους πίνακες που τους θεωρούμε ανατριχιαστικούς λόγω του περιεχομένου τους. Αναφέρομαι στον πίνακα με τίτλο “The hands resist him” δηλαδή «Τα χέρια που του αντιστέκονται». Είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Bill Stoneham το 1972 και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την πόρτα που συνδέει τον κόσμο μας με τον κόσμο των πνευμάτων, η πόρτα προς την άλλη πλευρά. Κάπου εδώ αρχίζει η μυστηριώδης ιστορία του πίνακα αυτού αφού οι ιδιοκτήτες του ισχυρίστηκαν ότι έχουν δει τους χαρακτήρες του πίνακα να κινούνται ή μερικές φορές ακόμη και να εξαφανίζονται τη νύχτα. Ο πίνακας λέγεται ότι απεικονίζει τον δημιουργό του σε παιδική ηλικία να δείχνει αρκετά λυπημένος με μια κούκλα με ανατριχιαστικά κούφια μάτια. Η μυστηριώδης ιστορία του πίνακα ενισχύεται όταν μαθαίνουμε για τις ιστορίες τριών ανθρώπων που πέθαναν αφού ήρθαν πρώτα σε επαφή με το έργο αυτό. Τελικά ο πίνακας εξαφανίστηκε για περίπου 15 χρόνια μέχρι να εμφανιστεί και πάλι στο eBay. Ακόμη και τότε ο πωλητής προειδοποίησε τους πιθανούς αγοραστές ότι ο πίνακας ήταν στοιχειωμένος και πιθανότατα το αγόρι του πίνακα να έβγαινε και να τρόμαζε το παιδί τους. Όμως τελικά πουλήθηκε έναντι 1.025 δολαρίων σε έναν αγοραστή από το Μίσιγκαν και μέχρι τώρα δεν είναι γνωστό αν ο νέος ιδιοκτήτης του είχε κάποιο πρόβλημα με τη φημολογούμενη κατάρα του πίνακα.

Ο πίνακας «Ο αγωνιώδης άνδρας»

Ένας ακόμα πίνακας συμπεριλαμβάνεται στην λίστα των καταραμένων αντικειμένων. Η ονομασία αυτού του πίνακα είναι «Ο αγωνιώδης άνδρας» ενώ είναι άγνωστο ποιος ή πότε τον δημιούργησε. Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι φέρει κάποιο είδος κατάρας. Φημολογείται ότι όποιος τον δημιούργησε, ανακάτεψε το αίμα του με τη λαδομπογιά και όταν τον τελείωσε αυτοκτόνησε. Όταν μια γυναίκα που αναφέρεται ως κυρία Ρόμπινσον απέκτησε αυτόν τον πίνακα ως δώρο από έναν οικογενειακό φίλο, κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν. Κατέληξε στον εγγονό της  Sean Robinson, ο οποίος αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να είναι ο ιδιοκτήτης του πίνακα. Όταν ο Σον κρέμασε τον πίνακα, άρχισε να βιώνει διάφορα μυστηριώδη παραφυσικά γεγονότα. Η οικογένεια Robinson έχει αναφέρει πολλά διαφορετικά περίεργα γεγονότα που έχουν συμβεί σε σχέση με τον πίνακα, όπως κλάματα και μουγκρητά, πόρτες να τρίζουν ενώ ξυπνούσαν μέσα στη νύχτα τρομαγμένοι από ανατριχιαστικές κραυγές προερχόμενες από την αίθουσα που βρισκόταν το αντικείμενο αυτό. Αυτό που γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι η οικογένεια κρατά τον πίνακα κρυμμένο στο υπόγειο το οποίο μάλλον είναι και το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν.

Η στοιχειωμένη κουκλα

Από την λίστα μας αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει ασφαλώς και μια κούκλα. Υπάρχουν αρκετές στοιχειωμένες κούκλες εκεί έξω, αλλά αυτή που θα ασχοληθούμε σήμερα δεν έχει καν όνομα. Οι ιδιοκτήτες της λένε ότι αυτή η κούκλα είναι δαιμονισμένη και προκαλεί πολλά προβλήματα τη νύχτα. Επίσης λένε ότι δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι ιδιαίτερο όπως να την αγγίξεις ή να της μιλήσεις για να σε τρομάξει. Αρκεί και μόνο να είσαι κοντά της για να ξεκινήσει το μαρτύριο. Οι ιδιοκτήτες της αναφέρουν ότι έχουν δεχθεί ένα σωρό περίεργες γρατζουνιές, γεγονός που πιστεύουν ότι προέρχεται από την κούκλα. Δεν είναι εξακριβωμένο αν μιλάμε για ένα ή για πολλά πνεύματα που στοιχειώνουν αυτό το αντικείμενο όπως επίσης για το τι ακριβώς συνέβη ή από που προέρχονται. Κάποιες πιθανές απαντήσεις σε όλα αυτά δόθηκαν από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες της κούκλας και συγκεκριμένα από μια γυναίκα με το όνομα Deborah Davies η οποία είναι μέντιουμ. Ανέφερε τις ίδιες γρατζουνιές με τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες. Επίσης έλεγε ότι μπορούσε να επικοινωνήσει με το πνεύμα που κατοικούσε στην κούκλα. Ισχυρίστηκε ότι ήταν το πνεύμα ενός μικρού κοριτσιού που δολοφονήθηκε, αλλά ανέφερε επίσης ότι η δαιμονική ενέργεια μέσα στην κούκλα προέρχεται από ένα αρσενικό πνεύμα που πίστευε ότι ήταν ο άνδρας που δολοφόνησε το άτυχο κορίτσι. Κατά την διάρκεια της τηλεοπτικής συνέντευξης με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες της η καρέκλα που την είχαν τοποθετήσει άρχισε να κουνιέται μόνη της. Το σίγουρο είναι ότι, ότι στοιχειώνει αυτή τη κούκλα θα θέλαμε να μείνει μακριά από εμάς.