Ιστορίες Μυστηρίου : Η τρομακτική ιστορία του στοιχειωμένου χωριού Μόρνα

Ένα χωριό σαν σκηνικό ταινίας τρόμου…

Απόκοσμες φωνές, ψίθυροι από το πουθενά και αινιγματικές οπτασίες νεαρών κοριτσιών «φτιάχνουν» το μύθο της Μόρνας.

Πάμε να γνωρίσουμε το μυστηριώδες, τρομακτικό και στοιχειωμένο κατά άλλους χωριό. 

Διάφορες «φήμες» ακολουθούν το ορεινό χωριό της Μόρνας που σημαίνει «σκοτεινός τόπος» από το τούρκικο μόρνο που σημαίνει σκοτεινό. Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή που υποστηρίζει ότι πήρε το όνομά του από τα πολλά δέντρα μουριάς και τα βάτα που υπήρχαν στη γύρω περιοχή.

Μάλιστα κάποια στιγμή και συγκεκριμένα το 1926 οι κάτοικοί του αποφάσισαν να του αλλάξουν όνομα και να το πουν «Σκοτεινά».

Η Μόρνα ή Σκοτεινά είναι ένα χωριό της Πιερίας, χτισμένο σε 700 μέτρα υψόμετρο σε μια χαράδρα στα Πιέρια όρη, σε ένα πολύ δύσβατο σημείο, που ιδρύθηκε επί τουρκοκρατίας. Αυτό σε συνδυασμό με την πολύ πυκνή βλάστηση κρατούσαν μακριά τον ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ξημέρωνε αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς. Γεγονός που όπως είναι λογικό ενίσχυε τις διάφορες σκοτεινές ιστορίες.

Το όνομά του ακολουθούν πολλές και διάφορες τρομακτικές ιστορίες που το έχουν αναγάγει σε ένα «στοιχειωμένο» χωριό οι κάτοικοι του οποίου μέσα σε ένα βράδυ αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν και να πάνε να ζήσουν κάποια χιλιόμετρα βορειότερα. Σε ένα χωριό που το ονόμασαν ακριβώς το αντίθετο, «Φωτεινά». Το γεγονός μάλιστα ότι εγκαταλείφθηκε σχεδόν από όλους ενίσχυσε τις ιστορίες για το «στοιχειωμένο» χωριό.

Πολλοί μιλούν για σκοτεινές φιγούρες που εμφανίζονται τόσο ξαφνικά όσο εξαφανίζονται. Με πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους. Με απόκοσμες φωνές και πολλά ακόμα ανατριχιαστικά φαινόμενα.

Όμως θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στο συγκεκριμένο μέρος λειτουργούσε το περίφημο «Πανεπιστήμιο των Δασών». Έτσι αποκαλούσαν το Κρατικό εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου που έδωσε ζωή στην περιοχή τις δεκαετίες του 50 και του 60. Βοσκοί και άνθρωποι που σχολούσαν από τη δουλειά τους στο εργοστάσιο ξυλείας ήταν μάρτυρες ενός περίεργου φαινομένου. Κοπέλες, μικρής ηλικίας, γυμνές, χόρευαν γύρω γύρω από το χωριό και τον ποταμό Μόρνο. Ήταν ένας χορός έκστασης που τους τρόμαζε με αποτέλεσμα μόλις έπεφτε το σκοτάδι, να κρύβονται στα σπίτια τους και να μη θέλουν να βγουν πριν ξημερώσει.

Το φαινόμενο αυτό οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν ονομάσει «γκουλαγκούδια» που σημαίνει γυμνά και αφορούσε επτά κορίτσια που κυκλοφορούσαν και χόρευαν τον δικό τους σκοτεινό χορό τρομοκρατώντας τους κατοίκους με το γοερό κλάμα τους μέχρι που λίγο πριν το ξημέρωμα ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού και κρυβόντουσαν σε μια σπηλιά που υπάρχει εκεί και περίμεναν εκεί μέχρι να έρθουν και πάλι τα μεσάνυχτα. Αυτή η ιστορία κρατούσε από πολύ παλιά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Παράλληλα, μια παλιά τρομακτική ιστορία ήταν αυτή με το «μαλλιαρό χέρι» που θεωρητικά κυνηγούσε όσους έβρισκε στο διάβα του. Το σπίτι από το οποίο υποτίθεται πως έβγαινε το «μαλλιαρό χέρι» άνηκε σε έναν νεαρό άνδρα ο οποίος αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα και να αναζητήσει την τύχη του στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου τελικά στέριωσε και έκανε οικογένεια και παιδιά. Το σπίτι αφέθηκε στην τύχη του και όταν άρχισε να διαλύεται και να παίρνει μια πιο άγρια μορφή ο θρύλος για το τι γίνεται στο εσωτερικό του και την κατάρα που άφησε πίσω του ο μετανάστης γιγαντώθηκε με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του χωριού να αποφεύγουν ακόμα και απ’ έξω να περάσουν.

Μεγάλος φόβος υπήρχε και για την περιοχή που ονομαζόταν Τούρκος. Η συγκεκριμένη περιοχή συνδέεται με την εποχή της τουρκοκρατίας και τα όσα είχαν βιώσει οι Έλληνες με εκτελέσεις και φρικτά βασανιστήρια. Υπάρχουν μαρτυρίες για απόκοσμες φωνές και εμφανίσεις πνευμάτων. Εκεί ακούγονταν διάφοροι απόκοσμοι ήχοι άγνωστης προέλευσης. Σκιές έκαναν την εμφάνισή τους και ψίθυροι από το πουθενά σε έκαναν να ανατριχιάζεις.

Εκτός όμως από την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπάρχουν και τραγικές ιστορίες που αναφέρονται στην περίοδο της Γερμανικής εισβολής.  Συγκεκριμένα στις 19 Δεκέμβρη του 1943, Γερμανοί στρατιώτες έφτασαν στο χωριό και έθαψαν έναν νεκρό στρατιώτη τους στο νεκροταφείο έξω από την Αγία Παρασκευή, τη μια από τις δύο εκκλησίες του χωριού. Η άλλη είναι του Αγίου Νικολάου. Ενώ αρχικά υποσχέθηκαν ότι δε θα έκαναν κακό σε κανέναν, με αφορμή την ανακάλυψη ενός νεαρού αγοριού που η μητέρα του το είχε ντύσει με φούστα παρουσιάζοντάς το ως κορίτσι, για να το προστατέψει, κατηγόρησαν τους κατοίκους ότι προσπαθούσαν να τους κοροϊδέψουν. Σκότωσαν το παιδί, και στη συνέχεια άρχισαν να εκτελούν όποιον έβρισκαν στους δρόμους του χωριού. Συνολικά έπεσαν νεκροί τουλάχιστον εννέα κάτοικοι κατά την επίσημη καταγραφή, αν και άλλοι αναφέρουν διπλάσιο αριθμό θυμάτων, ανάμεσά τους, ο παπάς Χρήστος Τσολάκης, ηλικιωμένοι και ανήλικα παιδιά,  κατακαίοντας παράλληλα ολοσχερώς πολλά σπίτια μέσα στο χωριό. Με βάση το παραπάνω μπορείτε να φανταστείτε πόσοι ακόμα μύθοι για τις ψυχές των αδικοσκοτωμένων γεννήθηκαν.

Το 1967 τα πάντα αλλάζουν όταν και μπαίνει λουκέτο στο εργοστάσιο ξυλείας. Οι μέρες της δόξας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Μόρνα άρχισε να γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή καθώς οι δουλειές λιγόστεψαν και οι νέοι άνθρωποι προτιμούσαν την εσωτερική και όχι μόνο μετανάστευση. Όσοι έμειναν πίσω, αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο αύριο. Εγκατέλειψαν τα Σκοτεινά και πήγαν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα και έχτισαν τα Φωτεινά. Το μέρος εκεί είναι, όντως, πιο φωτεινό και η ποιότητα ζωής καλύτερη. Όταν μάλιστα οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό με σκοπό ουσιαστικά να το μεταφέρουν βορειότερα και να ξεκινήσουν εκεί τη ζωή τους από την αρχή, λέγεται, πως οι αυτοδιοικητικές αρχές τους ζήτησαν να τους εξηγήσουν τον λόγο που προχωράνε σε αυτή την κίνηση αλλά εκείνοι αρνήθηκαν πεισματικά να πουν οτιδήποτε.

Αυτό που ίσως είναι το πιο περίεργο απ’ όλα είναι πως αν σήμερα πάει κάποιος στο χωριό και επιχειρήσει να μπει μέσα στα εγκαταλελειμμένα σπίτια θα διαπιστώσει πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και σίγουρα χωρίς ιδιαίτερη προεργασία. Φεύγοντας άφησαν πίσω τους τη σκοτεινιά, την κακή ενέργεια και τις παλιές ζωές τους.

Πριν πολλά χρόνια η εκπομπή Πύλες του Ανεξήγητου και ο κύριος Χαρδαβέλας είχαν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο χωριό. Ας δούμε μαζί ένα μικρό απόσπασμα.

« – Κύριε Ζερμπίλη σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε και ποια είναι η σημασία του;

• Βρισκόμαστε στα Πιέρια Όρη. Βρισκόμαστε εδώ γιατί συνδέεται ο Όλυμπος με τις Πιερίδες μούσες. Ο ποταμός αυτός, είναι ο ποταμός Μόρνος που σημαίνει σκοτεινός ποταμός. Λένε ότι εδώ οι κάτοικοι έβλεπαν διάφορα πράγματα. Καθώς σχολούσαν από τη δουλειά τους οι άνθρωποι στα σπίτια που ζούσαν, βλέπανε ότι κάποιες κοπέλες γυμνές, μικρής ηλικίας μέχρι 14 – 15 χρόνων να χορεύουνε. Φοβόταν να δουν τι συμβαίνει, κλεινόταν στα σπίτια τους και από την άλλη είχαν διάφορα πράγματα που τα συνέδεαν με δαιμονικές καταστάσεις όπως το μαλλιαρό χέρι, μια φοβική κατάσταση που τρομοκρατούσε τους κατοίκους. Επίσης υπάρχει μια περιοχή που λέγεται Τούρκος όπου συνδέεται με ένα φονικό Ελλήνων. Η περιοχή έχει συνδεθεί επίσης με έντονη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Έχει εγκαταλειφθεί αυτός ο χώρος, ήταν ένας χώρος που έσφυζε από ζωή, είχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε δασοκομία, κτηνοτροφία, σε διάφορες δραστηριότητες και υπήρχε και εργοστάσιο ξυλείας. Θελήσαμε να συναντήσουμε κατοίκους να μας μιλήσουν. Το χωριό είναι εγκαταλειμμένο δεν έχει κάτοικο. Ζητήσαμε από κατοίκους να έρθουν να μας πούνε προσωπικές εμπειρίες τους, αλλά κατά περίεργο τρόπο ενώ ήταν σύμφωνοι τελευταία στιγμή το ακύρωσαν, δεν θέλουν να μιλήσουν.
• Κύριε Χαρίλαε στο χωριό σας έχουν ακουστεί διάφορες μαρτυρίες και θρύλοι για διάφορα φοβικά ή για παράξενα φαινόμενα. Θυμάστε κάποια από την περίοδο που εσείς ήσασταν κάτοικος του χωριού αυτού;
• Θυμάμαι το μαλλιαρό χέρι. Ήταν σε ένα σπίτι όπου αυτός είχε φύγει στην Αμερική νέος και μετά εκεί παντρεύτηκε και έκανε παιδιά, και εμείς φοβόμασταν να πάμε στο σπίτι αυτό.
• Γιατί τι συνέβαινε εκεί πέρα;
• Λέγανε είναι το μαλλιαρό χέρι εκεί μέσα και όποιος πάει θα τον φάει.
• Δηλαδή το σπίτι θεωρούνταν ερειπωμένο αλλά παρόλα αυτά κάτι υπήρχε μέσα;
• Ναι, επειδή είχε ειπωθεί εδώ και πολλά χρόνια, λέγανε ότι βγαίνει το μαλλιαρό χέρι εκεί πέρα.

Οι παράξενες κραυγές και οπτασίες όπως αυτή η ιστορία με τα γκουλαγκούδια τα 7 γυμνά μωρά που έβγαιναν τις νύχτες βόλτα στο χωριό.

Γκουλαγκούδια, δηλαδή γυμνά μωρά. Ήτανε λέει 7 και στη μέση εδώ στο χωριό είχε ένα ρεματάκι και πηγαίνανε μία προς τα κάτω μία προς τα πάνω την νύχτα τα μεσάνυχτα συνήθως και κλαίγανε. Όσοι είχανε λίγη φοβία δεν περνούσαν από την μέση του χωριού και ήταν και πυκνοκατοικημένα  και τα σπίτια, αλλά φοβόντουσαν και δεν περνούσαν.

• Για ποια εποχή μιλάμε;
• Από παλιά αλλά μέχρι το ’65 και τώρα ακόμα λένε ότι τη νύχτα στο χαντάκι αυτό, γιατί χαντάκι το λέμε εμείς να προσέχετε γιατί βγαίνουνε τα γκουλαγκούδια.
• Εσείς ή κάποιος άλλος τα έχει δει από την οικογένειά σας;
• Ο πατέρας μου λέει ότι τα είχε δει. Τώρα τα είδε, μας αστειευόταν δεν ξέρω. Πάντως είπε τα είδε. Και άλλοι πολλοί λένε ότι τα είδανε, το ένα πίσω από το άλλο και περπατούσανε. Κατεβαίνανε από πάνω, πηγαίνανε προς το ποτάμι και από το ποτάμι ξανανεβαίναν  πάλι προς τα πάνω στο βράχο αυτό στην τρύπα μέσα που έχει μια σπηλιά και ήταν μέσα εκεί.
• Αυτά ακούγονταν δηλαδή και το βράδυ;
• Το βράδυ, τα μεσάνυχτα.
• Δεν ήταν ζώα ή δεν ήταν κάτι άλλο;
• Όχι.

Συνοψίζοντας μιλάμε για ένα χωριό στο οποίο πλέον τα μόνα που κατοικούν είναι οι στοιχειωμένοι μύθοι και οι τρομακτικές ιστορίες για απόκοσμες φωνές και αινιγματικές οπτασίες γυμνών νεαρών κοριτσιών.

Περισσότερες λεπτομέρειες για στοιχειωμένο χωριό Μόρνα και την μυστηριώδη ιστορίας του μπορείτε να βρείτε στο κανάλι MYSTERY PLACE PROJECT .

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο  facebook 

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο Instagram 

Κάντε εγγραφή στο Κανάλι στο Youtube ώστε να ενημερώνεστε για τα βίντεο που ανεβαίνουν

Παρακολουθήστε στο βίντεο για το στοιχειωμένο χωριό της Μόρνας