“Ηλεκτρόνια”: 47 συναισθηματικά διηγήματα της Αριστέας Σερεμέτη με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους

Τα “Ηλεκτρόνια” είναι μία σειρά από 47 διηγήματα, μία συλλογή ανθρώπινων στιγμών που όμως η ζωή τους δεν είναι καθόλου απλή.

Η συγγραφέας Αριστέα Σερεμέτη προχωρά στην καταγραφή καθημερινών ανθρώπων που μπορούν να είναι θύτες ή θύματα. Άνθρωποι όπως εμείς, με πληγές, τραύματα και σημάδια, με μύχιες σκέψεις. Ανθρώπινες τροχιές που στροβιλίζονται ακατάπαυστα, ψάχνοντας τον στόχο της ύπαρξής τους.  Γιατί η ζωή είναι εν τέλει οι επιλογές μας, όταν όμως δεν ανατραπούν από το απρόοπτο, αυτό που αποκαλείται “μοιραίο”.

Τα “Ηλεκτρόνια” της Αριστέας Σερεμέτη είναι αυτές οι ιστορίες των συγκεκριμένων ανθρώπων. Η ίδια η ζωή τους δίνει τη λύση, τους δείχνει την έξοδο. Και ακολουθεί η κάθαρση και η λύτρωση.

Αρκεί να πιστεύουμε στη ζωή, στο μικρό μας σύμπαν, στο δικό μας σπίτι και στους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.

Το βιβλίο αυτό εντάσσεται στη σειρά “Μικροδιηγήματα”, η οποία περιλαμβάνει διηγήματα και ιστορίες που βασίζονται στην ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα, με θέματα διαχρονικά αλλά και επίκαιρα.

Τα “Ηλεκτρόνια” παρέχουν 47 διηγήματα που αντικατοπτρίζουν λεκτικές φωτογραφίες ανθρώπινων τροχιών, 3 προσωπογραφίες σχετικές της ατμόσφαιρας των διηγημάτων και 4 ποιήματα που λειτουργούν ως θεματικές ενότητες:

Ο χρόνος, η αγάπη, η ζωή και ο θάνατος.

Μικρές σπουδές στο εγώ, το εσύ και το εμείς.

Το βιβλίο διατίθεται στην τιμή των 14.90 ευρώ από τις εκδόσεις Λόγου Χάριν και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και hot Spots στην Ελλάδα και σύντομα και στο εξωτερικό. επίσης στην Amazon και στα social media του οίκου.

Το κάθε έργο μεταφέρεται στη γραφή Braille και αποστέλλεται δωρέας σε όσους το επιθυμούν.

“Κυρίες και κύριοι, να σας συστηθώ λοιπόν.
Ήμουν από τη φύση μου, ένα ζωηρό παιδί με αχαλίνωτη φαντασία, που παρατηρούσα πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους.
Τι έκαναν αλλά και τι δεν έκαναν. Πώς γελούσαν, πώς δάκρυζαν, πώς μιλούσαν, πώς σιωπούσαν.
Πιο μετά, προσπαθούσα και να τους κατανοήσω, να ξετυλίξω το κουβάρι της στράτας τους, να ερμηνεύσω τα σταυροδρόμια της ζωής τους, τον συναισθηματικό κόσμο του μέσα τους, του πιο σημαντικού κόσμου για μας τους ανθρώπους.
Ανακάτευα τα υλικά τους, την πρώτη ύλη τους, εικόνες και ακούσματα βιωμάτων τους, με τη μυθοπλασία, το μαγικό αλατοπίπερο που θέλουν οι ιστορίες για να γίνουν “νόστιμες”.
Κι έτσι έφτιαχνα άλλες ιστορίες. Δικές μου ιστορίες. Φανταστικές ιστορίες. Τα παραμύθια μου.
Γιατί αυτό έτυχε να είναι η ουσία κι ο πυρήνας μου από τα γεννοφάσκια μου. Να αφηγούμαι ιστορίες.
Είμαι λοιπόν μια κοινή παραμυθατζού, που κάνει φωτογραφικά κλικ, απαθανατίζοντας ενδιαφέροντα, ανθρώπινα, αληθινά στιγμιότυπα. Όχι με κάμερα, αλλά με λέξεις. Κι έπειτα προσθέτει κι άλλες λέξεις. Κι από τη μια στιγμή, φτιάχνει μια ιστορία. Μια ιστορία ζωής.
Ή ένα παραμύθι, αν το προτιμάτε να το πείτε έτσι.
Αυτή είμαι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)”