ΣΟΥΑΡέ, Κωστής Μαραβέγιας, Πέτρος Βαγιόπουλος «Τροβαδούρος»

Το νέο τραγούδι της ταλαντούχας συντροφιάς

Ο αγαπημένος συνθέτης Πέτρος Βαγιόπουλος συμπράττει πάλι με την τρομερή του συντροφιά, τους ΣΟΥΑΡέ και τη στιχουργό Μερόπη Γραμμένου και με τη συμμετοχή του πολυτάλαντου Κωστή Μαραβέγια, μας παρουσιάζει το νέο τους τραγούδι με τίτλο «Τροβαδούρος», που κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group.

Ο «Τροβαδούρος» είναι ένα όμορφο ρυθμικό τραγούδι που υμνεί το ελεύθερο πνεύμα και την προσφορά των τροβαδούρων σε δύσκολους καιρούς, όπως τους τωρινούς, όταν έχουμε ανάγκη να ονειρευτούμε ξανά τη ζωή μας από την αρχή.

Οι ΣΟΥΑΡέ με τον χαρακτηριστικό τους ήχο και την ερμηνεία τους, ο Κωστής Μαραβέγιας με την καθοριστική του συμμετοχή και ο Πέτρος Βαγιόπουλος που μελοποιεί τόσο εύστοχα τον εξαιρετικό στίχο της Μερόπης Γραμμένου συνθέτουν μία ιστορία αισιοδοξίας, βασισμένη σε πνεύμα συλλογικό και αντισυμβατικό που αμφισβητεί το στερεότυπο του «επιτυχημένου ανθρώπου», αλλά ταυτόχρονα και ένα ταξίδι αυτογνωσίας προς αναζήτηση της αλήθειας, με στόχο την αλλαγή και την επικοινωνία.

Οι δημιουργοί Πέτρος Βαγιόπουλος και Μερόπη Γραμμένου είναι οι πιο κατάλληλοι να μας μιλήσουν για το τραγούδι τους:

Πέτρος Βαγιόπουλος:

«Το τραγούδι μας “Τροβαδούρος” ήταν οι πρώτοι στίχοι της Μερόπης, που επέλεξα να μελοποιήσω, όταν γνωριστήκαμε την άνοιξη του 2001. Η μελοποίηση έγινε τότε, αλλά η τελική διαμόρφωση κράτησε χρόνια.

Η συνεργασία μας γέννησε 14 τραγούδια με γενικό τίτλο  «Σμίλη»,  που θα να εκδοθούν σύντομα.

Ένα από αυτά είναι και το  «Καλημέρα» με τον Ορφέα Περίδη και τους  Σουαρέ, που κυκλοφόρησε από το Ogdoo  Music Group (26/6/2020) με επιτυχία, κέρδισε αμέσως την αγάπη του κόσμου και συνεχίζει να διαγράφει λαμπρή πορεία.

Η Μερόπη Γραμμένου, πιστεύω, είναι μια ιδιαίτερη στιχουργός, με μεγάλες δυνατότητες.

Το «Τροβαδούρος» το προόριζα  να το πει ο φίλος μου Μανώλης Ρασούλης, που το ήξερε και του άρεσε πολύ…

Ο Κωστής Μαραβέγιας είναι ένας σπουδαίος και σημαντικότατος τραγουδοποιός και ερμηνεύει εξαιρετικά τα τραγούδια του, όπως και τον «Τροβαδούρο», στον οποίο καταθέτει την ευαισθησία και την αλήθεια του και είναι χαρά μου που συνεργαζόμαστε. Οι ΣΟΥΑΡέ είναι από χρόνια φίλοι με τον Κωστή κι εμφανίζονται συχνά μαζί.

Οι ΣΟΥΑΡέ, αποδεικνύονται ως οι καλύτεροι μουσικοί εκφραστές των τραγουδιών μου, διότι περνάμε δεκάδες ώρες παίζοντας, κουβεντιάζοντας  και διασκεδάζοντας…

Υπάρχει χημεία, παιχνίδι, μεράκι και αυτό βγαίνει και στο αποτέλεσμα.

Ο Μανός Πυροβολάκης με χαρά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου και ήρθε πρόθυμα με τη λύρα του  και την πείρα του και τον ευχαριστώ θερμά.

Ο Κώστας Ζαριδάκης, συνεργάτης μου – και του Ρασούλη, αλλά και του Χατζιδάκι – ευρύτερα γνωστός για το υπέροχο μπουζούκι που παίζει, στο συγκεκριμένο κομμάτι παίζει εξίσου ωραία λαούτο.»

Μερόπη Γραμμένου:

«Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι και το αίτημα αλλαγής του κόσμου διαχρονικό.

Σε κάθε καιρό και σε κάθε εποχή υπήρχαν πάντα κάποιοι τροβαδούροι που πήραν την έμπνευση και την έκαναν όραμα και ώθηση προς τα μπρος βάζοντας κι αυτοί το μικρό τους λιθαράκι σε έναν αέναο αγώνα που τελικά γράφουν με ιδρώτα, κόπο και κόστος οι πολλοί.

H Τέχνη ήταν, είναι και θα είναι μέσον και κινητήριος δύναμη μαζί, όχι μόνο για έκφραση κι επικοινωνία, αλλά και για δράση, για αλλαγή. Υπό αυτή την έννοια, η δύναμη της, απ’ ό, τι φαίνεται, είναι όχι απλώς υπολογίσιμη, αλλά μεγάλη.»

«Τροβαδούρος»

Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Στίχοι: Μερόπη Γραμμένου
Ερμηνεία: ΣΟΥΑΡέ – ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ

Στο ΣΟΥΑΡέ έπαιξαν:
Λευτέρης Βαϊόπουλος – κιθάρες, τραγούδι
Μιχάλης Δάρμας – κοντραμπάσο
Γιάννης Δάφνος – synths, τραγούδι
Ανατολή Κουγιουμτζίδου – τραγούδι
Αλκαίος Σουγιούλ – μαντολίνο, τζουράς, τραγούδι
Κώστας Σπυράτος – κρουστά

Special Guests:
Μάνος Πυροβολάκης – Κρητική Λύρα
Κώστας Ζαριδάκης – Λαούτο

Ενορχήστρωση – Πέτρος Βαγιόπουλος
Ηχοληψία, mixing –  Αλκαίος Σουγιούλ
Mastering – Αντώνης Τζώρτζης
Σκηνοθεσία, Λήψη, μοντάζ βίντεο –  Γιάννης Δάφνος
Παραγωγή – ΣΟΥΑΡέ

Στίχοι:

Το μονοπάτι που ‘βγαζε στα πλούτη και στη φήμη, αυτό που πήρανε πολλοί της τύχης κυνηγοί,
ανάποδα το πέρασε λυράρης σαν αγρίμι και ήταν, φαίνεται, γραφτό χαΐρι να μη δει.

Το μαύρο ήταν πρόβατο για όλους στο χωριό του και τον φωνάζαν ρέμπελο, λοξό και ραχατλή,
στιβάνια μαύρα φόραγε, μα πρόβατο δεν ήταν, μον’ ήταν λύκος άγριος κι αδέσποτο σκυλί.

Αντάρτης και αδούλωτος κι αγύριστο κεφάλι, το στόμα του σαν άνοιγε, βροντές και κεραυνοί,
σταράτα λόγια και μεστά και πείσμα απ’ ατσάλι και μια λαχτάρα για φευγιό και λεύτερη ζωή.

Τις νύχτες άστρα μέτραγε και σκάρωνε στιχάκια, φτηνό ταμπάκο μάσαγε, κοιμόταν καταγής,
με τον σουγιά του σκάλιζε σε ριζιμιά χαράκια και με τον νου ταξίδευε στα πέρατα της γης.

Τον έρωτα, τον θάνατο, τους μύθους, την αλήθεια τραγούδαγε και έπνιγε μεράκια στο κρασί,
οι φίλοι του, πλανόδιοι κι αυτοί στα πανηγύρια, τον κόσμο να αλλάξουνε παλεύανε μαζί.

Ποτέ δεν ήταν εύκολο ο κόσμος να αλλάξει, ο τροβαδούρος το ‘ξερε, ποιος όμως να του πει,
πως μόνο με τη λύρα του μπορούσε να χαράξει τον δρόμο που θ’ αντάμωνε αδέρφια στην ψυχή.

Στα μέρη που βολόδερνε και στεριωμό δεν είχε, τους γρίφους δεν τους έλυσε, δε βρήκε θησαυρούς,
βαθιά πολύ σαν έσκαψε τον εαυτό του βρήκε και μίλησε μες στις καρδιές, σε δύσκολους καιρούς.

Related