Ιλιγγος: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία
Ιλιγγος ονομάζεται η διαταραχή της ισορροπίας, μια αίσθηση της κίνησης, όταν δεν συμβαίνει καμία κίνηση. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να προκληθεί από ένα πρόβλημα των μηχανισμών ισορροπίας του εσωτερικού αυτιού.
Μπορεί, ωστόσο, να προκληθεί και από ένα πρόβλημα στον εγκέφαλο.
Αν και συνήθως είναι αβλαβής, ο ίλιγγος μπορεί να αποτελεί και σημάδι μιας σοβαρής κατάστασης, αν συνοδεύεται από δυσκολία στην ομιλία, ή στο περπάτημα, από σοβαρό πονοκέφαλο ή από διπλωπία.
Ακόμα κι όταν δεν είναι παρόντα άλλα συμπτώματα, συνιστάται για όποιον βιώνει συμπτώματα αυτής της κατάστασης να συμβουλευτεί έναν γιατρό. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που τα επεισόδια επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου ή στην περίπτωση που εμφανιστούν νέα συμπτώματα.
Αιτίες
Οι πιο συχνές αιτίες αυτής της κατάστασης είναι τα προβλήματα του εσωτερικού αυτιού. Αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης, που χαρακτηρίζεται από ξαφνικά και σοβαρά επεισόδια, αλλά παρόλα αυτά δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Η φλεγμονή ή η λοίμωξη του εσωτερικού αυτιού μπορεί, επίσης, να οδηγήσει σε απώλεια ακοής αν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως.
Ορισμένες σοβαρές ιατρικές καταστάσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και το αυχενικό σύνδρομο μπορούν επίσης να προκαλέσουν ίλιγγο. Μια άλλη πιθανή αιτία είναι μια παρεγκεφαλιδική αιμορραγία, που μειώνει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Αυτό προκαλεί συχνά και πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως η δυσκολία στο περπάτημα και τα προβλήματα όρασης. Αλλες πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν σοβαρές ημικρανίες και τη νόσο του Meniere, που συχνά προκαλεί επίσης εμβοές (κουδούνισμα) στα αυτιά.
Διάγνωση
Για τη διάγνωση του ιλίγγου, ένας γιατρός μπορεί να προχωρήσει σε μια σειρά τεστ. Οι πιο συχνές από αυτές τις διαγνωστικές εξετάσεις είναι μια εξέταση της ακοής, μια ηλεκτρονυσταγμογραφία ή ένα τεστ αιθουσαίου συστήματος και υπολογιστική αξονική τομογραφία του εγκεφάλου.
Υπάρχει ακόμα η δυνατότητα ο ασθενής να τοποθετηθεί πάνω σε μια ειδική πλατφόρμα που ταλαντεύεται με τον ίδιο να προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία του και ειδικά μηχανήματα να καταγράφουν τις αντιδράσεις του σώματος και στη συνέχεια να γίνεται σύγκριση των αποτελεσμάτων με εκείνα κάποιου άλλου ατόμου που δεν πάσχει από προβλήματα ισορροπίας.
Θεραπεία
Η ατομική θεραπεία για τον ίλιγγο ποικίλλει ανάλογα με την αιτία και τη σοβαρότητα των επεισοδίων. Εάν η αιτία είναι μια βακτηριακή λοίμωξη του μέσου αυτιού, μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ένας ωτορινολαρυγγολόγος μπορεί να συστήσει χειρουργική επέμβαση. Τα φάρμακα για τη θεραπεία αυτής της κατάστασης μπορούν να ληφθούν από το στόμα, ενδοφλεβίως ή μέσω ενός δερματικού επιθέματος.
Η πιο κοινή θεραπεία για τον ίλιγγο είναι η χρήση διαφόρων φυσικών ελιγμών, που είναι γνωστοί ως αιθουσαίες ασκήσεις αποκατάστασης, όπου ο ασθενής ξαπλώνει σε ένα τραπέζι σε μία πλευρά μέχρις ότου η κατάσταση υποχωρήσει. Μόλις γίνει αυτό ο ασθενής μεταβαίνει στην άλλη πλευρά γρήγορα. Η κίνηση αυτή επαναλαμβάνεται μέχρις ότου ο ίλιγγος δεν είναι πια αισθητός.