Το σύνδρομο του «παγωμένου ώμου» και η αντιμετώπισή του
Το σύνδρομο του «παγωμένου ώμου» ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μια κατάσταση που επηρεάζει το εύρος της κίνησης στον ώμο, για την οποία οι γιατροί δεν έχουν ακόμα εξήγηση για τους λόγους εξαιτίας των οποίων συμβαίνει.
Η πάθηση έχει τρία στάδια: Το πρώιμο στάδιο του πόνου, όπου παρατηρείται μείωση του εύρους των κινήσεων απαγωγής και στροφών του ώμου, το στάδιο του «παγώματος», όπου ο πόνος μειώνεται, σταθεροποιείται και ξεκινά η δυσκαμψία, και το στάδιο της «τήξης», όταν ο πόνος μειώνεται σταδιακά και οι κινήσεις επανέρχονται σταδιακά επίσης.
Ο παγωμένος ώμος τείνει να εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα άνω των 40 ετών και μπορεί να είναι πιο συχνός σε όσους έχουν αυτοάνοσες ασθένειες, προβλήματα θυρεοειδούς, καρδιακές παθήσεις και διαβήτη.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα όταν έχετε παγωμένο ώμο είναι μια φλεγμονή της κάψας του ώμου, που είναι ο συνδετικός ιστός μεταξύ του βραχιονίου (βραχίονα) και του οστού των ώμων (ωμοπλάτη).
Η διόγκωση μπορεί να μειώσει τις κανονικές ποσότητες υγρού που υπάρχουν για τη λίπανση των αρθρώσεων, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη ικανότητα μετακίνησης της άρθρωσης. Ο παγωμένος ώμος επηρεάζει συνήθως μόνο έναν ώμο, αλλά μπορεί να επηρεάσει σημαντικά και μερικές φορές μόνιμα την κίνηση μέχρι το σημείο που είναι σχεδόν αδύνατο να κάνετε απλές εργασίες ρουτίνας, όπως η μετακίνηση ενός πιρουνιού στο στόμα σας ή το βούρτσισμα των μαλλιών σας.
Τα αρχικά συμπτώματα της κατάστασης, κατά τη διάρκεια του οδυνηρού πρώτου σταδίου, χρήζουν ανάγκης επίσκεψης στο γιατρό σας. Μερικοί γιατροί πιστεύουν ότι η πρώιμη διάγνωση παγωμένου ώμου είναι επωφελής επειδή η θεραπεία μπορεί να ξεκινήσει άμεσα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση μεγαλύτερης εμβέλειας κίνησης στον ώμο. Αυτό είναι σημαντικο, επειδή ακόμα και όταν οι ασθενείς φτάσουν στο στάδιο της τήξης, δεν θα αποκατασταθεί η κίνηση σε ολόκληρη την πληγείσα άρθρωση, τον βραχίονα και τον ώμο. Η έγκαιρη παρέμβαση λοιπόν φέρνει καλύτερα αποτελέσματα, σε ό,τι αφορά την καλύτερη ανάκαμψη από αυτή την κατάσταση.
Εάν ο γιατρός σας υποψιάζεται ότι πάσχετε από το σύνδρομο του παγωμένου ώμου (συμφυτική θυλακίτιδα), μπορεί με μια φυσική εξέταση να ελέγξει το εύρος των κινήσεών σας. Θα ληφθεί υπόψιν το ιατρικό ιστορικό, ιδίως για να ελεγχθεί κάποιος από τους προαναφερθέντες όρους (αυτοάνοσες ασθένειες, θυρεοειδής, καρδιακές παθήσεις, διαβήτης) και ο γιατρός σας μπορεί επίσης να ζητήσει να γίνουν ακτινογραφίες ή μαγνητική, για να αξιολογήσει ειδικά τη φλεγμονή της κάψας του ώμου. Οταν επιβεβαιωθεί η διάγνωση, ο γιατρός συνήθως παραπέμπει τον ασθενή σε φυσιοθεραπευτές για να ξεκινήσουν αμέσως τις ασκήσεις για το εύρος των κινήσεων, που θα βοηθήσουν στην αποκατάσταση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης λειτουργίας της άρθρωσης.
Για να αντιμετωπιστεί ο πόνος, οι γιατροί μπορεί να συνταγογραφήσουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Για να αντιμετωπιστεί ο άμεσος πόνος, μερικοί γιατροί εγχέουν στεροειδή στην άρθρωση των ώμων, αλλά αυτή η θεραπεία δεν συνιστάται πάντα και δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται συχνά. Ορισμένα στεροειδή μπορεί στην πραγματικότητα να προκαλέσουν περισσότερη βλάβη στην άρθρωση, ιδιαίτερα εάν χρησιμοποιούνται συχνά. Οι γιατροί μπορούν επίσης να συνταγογραφήσουν εναλλακτική χρήση θερμότητας και κρύου για να βοηθήσουν στην ανακούφιση από τη φλεγμονή. Μερικοί γιατροί συνιστούν χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση του ουλώδη ιστού από την άρθρωση του ώμου.
Μια άλλη πιθανή μέθοδος θεραπείας για τον παγωμένο ώμο είναι η διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση. Αυτή η θεραπεία συνίσταται στην παροχέτευση ηλεκτρικού ρεύματος κατά μήκος των νεύρων που έχουν προσβληθεί, μέσω ηλεκτροδίων που είναι κολλημένα πάνω στο δέρμα. Θεωρείται ότι αυτή η θεραπεία μπορεί να διεγείρει την παραγωγή ενδορφινών και να ανακουφίσει τον πόνο. Δεν θα αυξήσει γενικά το εύρος κίνησης, αλλά μπορεί να δοκιμαστεί όταν οι ασθενείς επηρεάζονται σημαντικά κατά τη διάρκεια του σταδίου του πόνου.
Το κλειδί για την ανάκαμψη από τον παγωμένο ώμο είναι να διατηρηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κίνηση στον πληγέντα ώμο. Οι ασθενείς οφείλουν να τηρούν όλες τις συστάσεις του φυσιοθεραπευτή και να προχωρούν στις προτεινόμενες ασκήσεις, εντός του χρονοδιαγράμματος που τους έχει δοθεί.
Συνήθως, οι ασθενείς που δεν αναζητούν θεραπεία, καταλήγουν με σημαντική βλάβη της άρθρωσης του ώμου. Για να αποφευχθεί αυτό, ακολουθήστε πιστά το πρόγραμμα άσκησης που σας προτείνει ο γιατρός ή ο φυσιοθεραπευτής, όσο σας το επιτρέπει ο πόνος, προσπαθώντας και κινείτε τον ώμο σας όσο το δυνατόν περισσότερο.
Μπορεί ακόμα και με θεραπεία αποκατάστασης να παραμείνει κάποια βλάβη στην άρθρωση, αλλά με προσεκτικά καθοδηγούμενες ασκήσεις έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να αποκαταστήσετε μεγαλύτερη κίνηση και να επαναφέρετε σε ικανοποιητικό σημείο το χέρι και τον ώμο σας.