Μιχάλης Κολέτσος: Εφυγε ένας Gentleman της Αυλώνας!
ΣΤΙΣ 11 Φεβρουαρίου 2019 έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Κολέτσος από την Αυλώνα, αφού τα τελευταία χρόνια τον είχε καταβάλει η βιολογική φθορά και οι αρρώστιες. Γεννήθηκε στην Αυλώνα το 1931 από τον Χρήστο και της Αλεξάνδρα Κολέτσου και ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας.
Τα παιδικά του χρόνια δύσκολα. Ο πατέρας του Χρήστος πρώην αστυφύλακας συνταξιοδοτήθηκε λόγω ασθενείας και προσπαθούσε να ζήσει την πολυπληθή οικογένειά του με μια μικρή συνταξούλα που έπαιρνε.
Παιδί της κατοχής ο Μιχάλης έμαθε λίγα γράμματα στο χωριό, και πριν το 1950 έφυγε για την Αθήνα. Δούλεψε στο ΜΙΝΙΟΝ του Αυλωνίτη Γεωργακά και πήρε το βάπτισμα του πυρός στην μετεμφυλιακή Αθήνα.
Ανήσυχος, ψηλός και ωραίος, όπως ήταν, δεν τον χωρούσανε οι τέσσερις τοίχοι του καταστήματος. Με τόλμη και αυτοπεποίθηση κάνοντας διάφορες δουλειές και επαγγέλματα, στην αναπτυσσόμενη πρωτεύουσα κατάφερε να λύσει τα οικονομικά προβλήματά του και να συμπαραστέκεται στους συγχωριανούς του, που τότε έφταναν κατά δεκάδες στην Αθήνα.
Δοτικός, ανοιχτοχέρης και φιλότιμος με καλή ψυχή δεν άφηνε άλλον να κεράσει στης δυστυχίας τους καιρούς. Ευγενής από τα γεννοφάσκια του, χαρισματικός στον λόγο, πάντοτε άψογα ντυμένος, είχε πολύ πέραση στο γυναικείο φύλο και τον κύκλο του.
Ο Μιχάλης είχε μόνο φίλους, όπου και αν πέρασε, με όποιον συναναστράφηκε, με όποιους έκαμνε συναλλαγές, κακή κουβέντα δεν ακούστηκε. Γλεντζές, καλλίφωνος και χορευταράς έδινε πάντα το έναυσμα στις παρέες για τρικούβερτα γλέντια στα στέκια των Αυλωνιτών της Αθήνας και τα μαγαζάκια του χωριού. Χαμογελαστός, φιλικός και προσεγγίσιμος από τους νέους, όλοι τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν γιατί ο Μιχάλης ήταν ο ίδιος μια ξεχωριστή στάση ζωής.
Ενδιαφερόταν για τα κοινά και την πρόοδο των Αυλωνιτών και της Αυλώνας. Οι απόψεις του για τα κοινά ήταν πάντα ανιδιοτελείς, ειλικρινείς και ξεκάθαρες και δεν απέφευγε να τις διατυπώσει έστω και αν στενοχωρούσε τους συνομιλητές του. Ενεργοποιήθηκε και υπηρέτησε τον Σύλλογο Αυλωνιτών από της ιδρύσεως του μέχρι τότε που το επέτρεπαν οι δυνάμεις του και χρημάτισε για 10 χρόνια ως μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου εκ των οποίων τα δύο χρόνια ως αντιπρόεδρος από 19.1.1964 έως 20.11.2066, με πρόεδρο τον αείμνηστο Αλέκο Π. Θανασά, και τέσσερα χρόνια ως πρόεδρος την δύσκολη χουντική περίοδο 5.12.1968 έως 17.12.1972. Πάντα ήταν από τους πρώτους στις οικονομικές ενισχύσεις του Συλλόγου μεταξύ των οποίων και η αγορά των ιδιόκτητων γραφείων του αλλά και η συγκέντρωση χρημάτων για την διάνοιξη του δρόμου προς το Μπούζι.
Για το γραφείο του Συλλόγου ο Μιχάλης ήταν από μεγαλύτερους δωρητές, ενώ για τον δρόμο Αυλώνα – Μπούζι – Καριές, ηγήθηκε με απόφαση του τότε Δ.Σ του Συλλόγου Αυλωνιτών Ερανικής Επιτροπής για την συγκέντρωση χρημάτων. Αφιέρωσε πολύ χρόνο πηγαίνοντας πόρτα-πόρτα για την συλλογή των απαιτούμενων χρημάτων, αλλά και επηρεάζοντας με το κύρος του όσους είχαν αντίθετη άποψη.
Ο Μιχάλης μαζί με δυο-τρεις άλλους εκπροσωπούσαν τον συντηρητικό ιδεολογικοπολιτικό χώρο των Αυλωνιτών στην Αθήνα. Όμως δεν ήταν χουντικός. Με το κύρος του και τις διασυνδέσεις του συνέβαλε τα μέγιστα στην καταλαγή και την συνεννόηση των Αυλωνιτών της Αθήνας τις δύσκολες εποχές. Τέλος συνέβαλε αποφασιστικά στην συνέχιση της πορείας του Συλλόγου κατά την διάρκεια της δικτατορίας με αποτέλεσμα την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στην Αυλώνα.
Ο Μιχάλης ήταν υπερήφανος για την καταγωγή του και την πορεία του. Όπου καθόταν και συζητούσε τιμούσε με το λόγο του και την παρουσία του την Αυλώνα και τους Αυλωνίτες. Ο Μιχάλης πρόσθεσε φίλους σημαντικούς με προσφορά στην Αυλώνα και σημαντική στήριξη σε Αυλωνίτες και της Αθήνας και του χωριού. Για όλα όσα έκανε, τον χαρακτήρα του και την προσφορά του οι συγχωριανοί του τον αγαπούσαν, τον τιμούσαν και τον σέβονταν, ιδιαίτερα τα τελευταία δέκα χρόνια που επισκεπτόταν συχνά την Αυλώνα.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του και ελαφρύ το χώμα της Μεγάλη-Βρύσης που τον σκεπάζει. Στην κόρη του δε και τους λοιπούς συγγενείς εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου.
Αμβρόσιος Καρατζάς