Aπό την εποχή που η υψηλή γαστρονομία ήταν αποκλειστικό προνόμιο των βασιλέων στις αυλές των οποίων μεγαλουργούσαν ταλαντούχοι σεφ μέχρι σήμερα που η πληροφορία για το οτιδήποτε, από υλικό μέχρι εστιατόριο, ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός ανά την υφήλιο, η σχέση του φαγητού με την κοινωνία παραμένει απολύτως σημειολογική.

Παρόλο που το φαγητό υπήρξε πάντα και πρωτίστως ανάγκη και μέσο επιβίωσης για τον άνθρωπο, από πολύ νωρίς, και ειδικότερα από τον Μεσαίωνα και μετά, η μαγειρική άρχισε να εξελίσσεται και κατά συνέπεια η γαστρονομία να γίνεται προνόμιο για λίγους. Τρανά παραδείγματα του ρόλου που έπαιζε τόσο πολιτιστικά όσο και κοινωνικά η γαστρονομία από τον 15ο αιώνα και μετά, είναι τα τραπέζια που στήνονταν στις αυλές τόσο του Ερρίκου του 8ου όσο και του Λουδοβίκου του 14ου, όπου η πολυτέλεια ανταγωνιζόταν τη δημιουργικότητα και την επίδειξη σε βαθμό συχνά εξωφρενικό. Τον 20ό αιώνα, η ποικιλία αλλά και η ποιότητα του φαγητού βελτιώνονται σημαντικά και για τον απλό κόσμο, με τη βοήθεια των ηλεκτρικών συσκευών –ψυγείων και φούρνων– και στη συνέχεια το ραδιόφωνο και μετά η τηλεόραση γίνονται οι φορείς που ταξιδεύουν τη γαστρονομία ανά τον κόσμο. Στην Αμερική, στο ραδιόφωνο, το The Betty Crocker Cooking School of the Air έκανε το ντεμπούτο του το 1924, και στην Αγγλία, στην τηλεόραση, το Cook’s Night Out άρχισε να προβάλλεται το 1937 από το BBC. Πρωταγωνιστούσε ο Marchel Boulestin που υπήρξε και ο πρώτος σεφ που βγήκε ποτέ στην τηλεόραση.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Ethnos.gr