Η εκκλησία μας στην Αυλώνα!
Το χωριό μας, η Αυλώνα Τριφυλίας, είναι χτισμένο πάνω σε ένα λόφο σε υψόμετρο 650 μέτρα. Από το λόφο αυτό το βλέμμα ανεμπόδιστα μπορεί να στραφεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Όταν στρέψουμε το βλέμμα μας προς βορρά θα διακρίνουμε το σημαντικό μνημείο, τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, επίσης στα βόρειο δυτικά θα διακρίνουμε τα βουνά της Ολυμπίας, νότια αντικρίζουμε τα Κοντοβούνια με κεφαλοχώρι τον Αετό, τον οποίο πυρπόλησαν οι Γερμανοί στην κατοχή για την αντιστασιακή δράση των κατοίκων και από το χωριό μας βλέπαμε τους καπνούς από τα σπίτια που καίγονταν.
Του ΠΟΛΥΒΙΟΥ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ
Από τα Κοντοβούνια πέρασε και ο Παπαφλέσσας, ο οποίος άρχισε την επανάσταση από την Μεσσηνία, επιστράτευσε τα παλικάρια του και οχυρώθηκαν στο Μανιάκι για να πολεμήσουν τον Ιμπραήμ πασά σε έναν άνισο αγώνα, θυσιάστηκαν για την λευτεριά της πατρίδας μας. Αλλά ν’ αφήσω την ιστορική αναδρομή και την θέα που μας παρέχει το χωριό μας και να έρθω στο θέμα μου που είναι η εκκλησία του χωριού μας.
Η εκκλησία είναι χτισμένη στην πλατεία του χωριού και επεκτείνεται από ανατολικά προς τα δυτικά . Είναι χτισμένη από πέτρα, από τα δύο μέρη της κυρίας εισόδου υπάρχουν μεγάλα σκαλισμένα αγκωνάρια καθώς επίσης και πάνω από την είσοδο τα οποία αποτελούν ένα ωραίο σύνολο. Υπάρχουν πέντε παράθυρα από την κάθε πλευρά της εκκλησίας και δύο στα δυτικά, σύνολο δώδεκα παράθυρα, νομίζω πως συμβολίζουν τους δώδεκα Αποστόλους και οι πρόγονοί μας θέλησαν με αυτό τον τρόπο να εκφράσουν τα θρησκευτικά τους συναισθήματα. Κοιτάζοντας τα παράθυρα, εύκολα διαπιστώνει κάποιος πως κυριαρχούν τα σκαλιστά αγκωνάρια σε κάθε πλευρά κάθε παραθύρου, αλλά και κάτι μοναδικό, κάθετα στη μέση του παραθύρου υπάρχει ένα αγκωνάρι το οποίο καταλήγει σε μικρές καμάρες και χωρίζεται σε δύο μέρη, τα τζάμια που υπάρχουν στα παράθυρα είναι χρωματιστά και οι αχτίνες του ήλιου που μπαίνουν στην εκκλησία κάνουν τον φωτισμό απαλό και όχι εκτυφλωτικό. Για να στηρίζονται τα κεραμίδια κατά μήκος των δύο πλευρών της εκκλησίας υπάρχουν τρείς σειρές από σκαλιστές πέτρες, τοποθετημένες κατάλληλα ώστε η μία να απέχει από την άλλη και το νερό της βροχής να πέφτει μακριά από τον τοίχο, είναι τοποθετημένες έτσι ώστε να αποτελούν ένα ωραίο σύνολο. Η εκκλησία έχει δύο καμπαναριά για μια μεγάλη και μια μικρή καμπάνα, η μικρή είχε ένα σκοινί και την χτυπούσαμε πρωί και απόγευμα για να πάμε σχολείο. Εκτός από την κυρία είσοδο, υπάρχει στα δυτικά της εκκλησίας μία μικρή πόρτα, η οποία οδηγούσε στον γυναικωνίτη παλιά, σήμερα δεν χρησιμοποιείται διότι δεν υπάρχει διαχωρισμός και γυναίκες και άντρες εκκλησιάζονται στην κύρια εκκλησία. Ο γυναικωνίτης μετά τον πόλεμο χρησίμευσε σαν αίθουσα σχολείου και εκεί είμασταν στριμωγμένα όλα τα παιδιά του χωριού. Στην πλατεία υπάρχει ένα επιβλητικό κτίριο το οποίο υπήρξε Δημαρχείο του πρώην δήμου Αυλώνας. Τα άλλα κτίρια είναι κτισμένα από πέτρα, η πλατεία είναι πλακόστρωτη και όλα μαζί αποτελούν ένα ωραίο σύνολο. Οι μαστόροι οι οποίοι έχτισαν την εκκλησία, τις σκαλιστές πέτρες τις οποίες χρησιμοποίησαν γι’ αυτά τα μοναδικά παράθυρα τέχνης και ομορφιάς αλλά και τα αγκωνάρια που υπάρχουν στις γωνιές της εκκλησίας εξέφρασαν τη λαϊκή καλλιτεχνική τους ικανότητα. Αυτό το έργο τους εκτίμησε και η Αρχαιολογική Υπηρεσία και ανέδειξε την εκκλησία μας ως διατηρητέο Βυζαντινό Μνημείο, που χρήζει προστασίας.
Αυτό το οποίο θέλω ιδιαίτερα να τονίσω είναι πως οι πρόγονοί μας έχτισαν αυτή την εκκλησία, η οποία ανήκει σε όλο το χωριό, σε όλους τους Αυλωνίτες. Στην εκκλησία αυτή στεφανώθηκαν βαπτίστηκαν και εκεί έψαλαν τον «τελευταίο ασπασμό» γιά όσους έφυγαν από την ζωή και κατέληξαν στο νεκροταφείο της Μεγάλης Βρύσης. Αυτό το οποίο διχάζει το χωριό και νομίζω ότι καθόλου δεν μας τιμά, είναι το μικρό κτίσμα –προσθήκη της δεκαετίας του 1920 – το οποίο έχει σχήμα τριγωνικό. Η μία πλευρά του είναι η εκκλησία, στην πρόσοψη υπάρχουν μία πόρτα και ένα παράθυρο , και μία άλλη πλευρά και έχει ως σκεπή μία τσιμεντένια πλάκα. Το κτίσμα αυτό βρίσκεται πλησίον της κυρίας εισόδου της εκκλησίας. Αυτό το κτίσμα, από ότι θυμάμαι, χρησίμευε ως Κοινοτικό Γραφείο, σήμερα δεν χρησιμοποιείται, είναι κλειστό και ερειπωμένο. Θα πρέπει αυτό το κτίσμα να παραμείνει για να είμαστε διχασμένοι στο χωριό ή να φύγει για να ενωθούμε; Εγώ απερίφραστα λέω ότι πρέπει να φύγει. Είναι γεγονός πως η εκκλησία ανήκει σε όλους τους Αυλωνίτες και όλοι εμείς πρέπει να αποφασίσουμε γι αυτό το ζήτημα. Όταν θα φύγει αυτό το πρόσθετο κτίσμα, το οποίο είναι κοντά στην κυρία είσοδο της εκκλησίας, θα φανεί πόσο ωραία είναι η εκκλησία μας! Έχω την γνώμη πως διαθέτουμε την απαιτούμενη κρίση για να κατεδαφίσουμε το κτίσμα και να εκτελέσουμε την απόφαση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, η οποία έχει αποφανθεί πως το κτίσμα πρέπει να φύγει από εκεί για την ανάδειξη της εκκλησίας μας.
Με το άρθρο μου εκφράζω την γνώμη μου για το ζήτημα αυτό, πρέπει και οι υπεύθυνοι και όλοι οι Αυλωνίτες να πουν την γνώμη τους για να δώσουμε λύση σε αυτό το ζήτημα που μας διχάζει για 20 χρόνια και, επιτέλους, να εφαρμοστούν οι αποφάσεις των αρμοδίων Υπηρεσιών και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Ευχαριστώ την εφημερίδα για την φιλοξενία