ΑΛΕΞΗΣ ΣΑΦΑΡΗΣ: Ενας Ζορμπάς της τεχνητής γλυπτικής
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις γνωρίζοντας τον Αλέξη Σαφαρή είναι το ακατασίγαστο μέσα του πάθος για δημιουργία χωρίς να λέει ότι είναι καλλιτέχνης, το «φωνάζει» η παρουσία του και το ονειροπόλο ύφος που κυριαρχεί στην έκφρασή του.
Τόσο ονειροπόλος που απορείς πως κρατιέται στη γη και δεν απογειώνεται. Κι όμως η στιγμή της απογείωσης έρχεται μέσω της δημιουργικής οιστρηλασίας που τον διακατέχει και που αναζητά διέξοδο στη μεταποίηση της άμορφης ύλης σε κομψοτεχνήματα υψηλής αισθητικής.
***
Ο γλύπτης Αλέξης Σαφαρής φιλοξενήθηκε, μεταξύ Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2018, στη Στούπα από το Σωματείο ΝΑΡΤΟΥΡΑ και δημιούργησε αφιλοκερδώς, γλυπτά με πέτρα Μάνης, καθώς και σκαλιστές επιγραφές, με σκοπό να τοποθετηθούν σε καίρια σημεία, σηματοδοτώντας τα μέρη όπου έζησαν και έδρασαν ο Καζαντζάκης και ο Ζορμπάς στη Στούπα, την περίοδο 1916-1917.
Ο Αλέξης Σαφαρής είναι ένας γλύπτης σεμνός, με πάθος για τη γλυπτική και με έντονη τη διάθεση για μοίρασμα και προσφορά. Είναι διεθνώς καταξιωμένος, και βαθύς γνώστης -και πάντα μελετητής- της τέχνης, αλλά και της φύσης. Άντλησε γνώση και εμπειρία κοντά σε μεγάλους δασκάλους όπως για παράδειγμα ο Γεώργιος Καλακαλλάς και ο Ηλίας Καντζιλιέρης. Είναι επίσης μέλος του Τμήματος Γλυπτικής ΝΑΡΤΟΥΡΑ.
Το διάστημα της παραμονής του στη Στούπα ο Αλέξης, διαμόρφωσε και ανάδειξε επίσης τον χώρο όπου βρισκόταν η παράγκα του Καζαντζάκη, στη νότια πλευρά της παραλίας της Καλόγριας, ακριβώς πίσω από το παρατηρητήριο του ναυαγοσώστη.
Εκεί υπήρχε μέχρι το 1927, η πολυαγαπημένη παράγκα του Καζαντζάκη, που τον στέγασε κατά τον περισσότερο χρόνο της παραμονής του εδώ.
Καταπλακώθηκε από ογκόλιθους το 1927, που κατακρημνίστηκαν από τον μεγάλο σεισμό που έπληξε την περιοχή.
Η παράγκα βρισκόταν σε κτήμα του Ανδρέα Εξαρχουλέα, που σήμερα ανήκει στον Δημήτρη Εξαρχουλέα. Ήταν κατασκευασμένη από φθαρτά υλικά, όπως: ξύλα, καλάμια, άχυρα και γκαζοτενεκέδες.Την πόρτα και το παραθυράκι, ζήτησε και του τα έκαναν σε τοξωτό σχήμα, σύμφωνα με τον αγαπημένο του γοτθικό ρυθμό και κατά την τάση του ανθρώπου ν’ ανέβει ψηλά, για να δει το πρόσωπο του Θεού.
Μέσα ήταν λιτά επιπλωμένη. Ένα ράντζο από τρίποδα και σανίδια, υφαντά σεντόνια, ένα γραφειάκι, μια παλιά καρέκλα, μια τρίγλωσση λυχνία, μια στάμνα με νερό, ένα καμινέτο για να βράζει φασκόμηλο, ένα μαγκάλι, βιβλία και το κάδρο του Τολστόι.
Αυτά ήταν όλα όσα χρειαζόταν ο μεγάλος στοχαστής για να δημιουργήσει.
Η πρωτοβουλία αυτή του σωματείου ΝΑΡΤΟΥΡΑ για τη διαμόρφωση και ανάδειξη του χώρου όπου βρισκόταν η παράγκα του Καζαντζάκη, στηρίχθηκε με κάθε τρόπο κυρίως από τον Σύλλογο Καταλυματιών Στούπας. Σημαντική ήταν επίσης η στήριξη και η βοήθεια του ιδιοκτήτη -όπως προαναφέρθηκε- Δημήτρη Εξαρχουλέα (Dive Code), που παραχώρησε τον χώρο αυτό, καθώς και των: Γιάννη και Πανάγου Ραπτέα (Paralos Beach Bar), Κώστα Μπαλαχτάρη (Kalogria Restaurant), Νίκου Τσουμέα (χωματουργικές εργασίες), Βασίλη Μπεζιάνη (ταβέρνα «Μέλισσα») Πέτρου Κατσαρέα (οικοδομικά υλικά), Βασίλη Ροζακέα (βενζινοπώλη) και Ηλία Τσάκωνα (βενζινοπώλη).
Τα δέντρα και τα αρωματικά φυτά που φυτεύτηκαν ήταν προσφορά της Ελένη Χριστοπούλου (γεωπόνος).
Τον φωτισμό του χώρου επιμελήθηκε αφιλοκερδώς, ο ηλεκτρολόγος (ιδρυτικό μέλος ΝΑΡΤΟΥΡΑ) Κώστας Οικονομέας.
Αύριο στις 6.15 μ.μ. θα γίνει εκεί η επίσημη έναρξη του φεστιβάλ και παράλληλα, τα εγκαίνια του χώρου αυτού.
Ως ελάχιστο “ευχαριστώ” για την προσφορά στον τόπο του γλύπτη Αλέξη Σαφαρή, θα του αποδοθεί τιμητική μνεία.
Ο χώρος -απροσπέλαστος από βάτα- καθαρίστηκε, φυτεύτηκε με αρωματικά βότανα, παχύφυτα, κυπαρίσια και δάφνες και έγινε “πολύτιμος” όχι μόνο για την ιστορία του, αλλά και για τα γλυπτά του Αλέξη από ημιπολύτιμες πέτρες από τον Ταΰγετο.
Η διαμόρφωση έγινε από ντόπια πέτρα και χώμα μόνο! Χάρη στην δεξιοτεχνία του γλύπτη, μετατράπηκε σε ένα χώρο που το ελάχιστο που μπορεί να νοιώσει κανείς όταν τον επισκεφθεί, είναι το δέος!
***
Δέος!!! Είναι θαρρώ η σωστή λέξη για να εκφράσει αυτό που ένιωσα κι εγώ όπως και άλλοι, βλέποντας ολοκληρωμένη την εικαστική παρέμβαση που ο Αλέξης Σαφαρής πραγματοποίησε στο χώρο και που πλέον χαίρονται όσοι τον επισκέπτονται.
Δεν είναι υπερβολή νομίζω αν πω ότι ο Αλέξης μεταμόρφωσε κυριολεκτικά το χώρο αυτό και ανέδειξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αξία και τη σημασία του.
Τον Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 2018 κι ενώ η περιοχή της Στούπας βρισκόταν στη χειμερινή της ραστώνη, ο γλύπτης Αλέξης Σαφαρής, πάσχιζε νυχθημερόν και ώρες ατελείωτες σμιλεύοντας απ’ άκρη σ’ άκρη το χώρο να ξαναβρεί την άκρη του νήματος που είχε χαθεί στα χρόνια που προηγήθηκαν.
Σε κάθε περίπτωση δύσκολη η προσπάθειά του όμως η επιμονή του όσο και η δημιουργική του αφοσίωση έκαναν το θαύμα τους και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Όπως άλλωστε δικαίωσε και τους ανθρώπους της ΝΑΡΤΟΥΡΑ που εμπιστεύτηκαν τις καλλιτεχνικές του δυνατότητες.
Τώρα ο χώρος που πριν 100 χρόνια ήταν το ερημητήριο του Καζαντζάκη, όσο έζησε στη Στούπα, απέκτησε πάλι τη μορφή που άξιζε να έχει και πλέον αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την περιοχή και τη θρυλική παραλία της Καλόγριας που έτσι κι αλλιώς σχετίζεται με τον Καζαντζάκη και το Ζορμπά.
Ενας Ζορμπάς της τέχνης είναι και ο Αλέξης Σαφαρής που με διονυσιακό πάθος σμίλεψε τα έργα που συνθέτουν το σκηνικό του χώρου που δημιουργήθηκε και η βράβευσή του θα είναι η ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς του.
Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό που κατάφερε ο γλύπτης με την προσήλωσή του στη δημιουργία και δικαιώνει την πρωτοβουλία των ανθρώπων της ΝΑΡΤΟΥΡΑ να αναδιαμορφωθεί ο χώρος αυτός. Το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του.
Φίλε Αλέξη Σαφαρη δικαιούσαι να αισθάνεται υπερήφανος για ό,τι κατάφερες. Εύγε!!!