Ελεάνα Παπαϊωάννου στο TLIFE: Η νέα σελίδα στην καριέρα της, η ξαφνική αναγνωρισιμότητα και το απαράδεκτο σχόλιο από μεγάλο τραγουδιστή

Την Ελεάνα Παπαϊωάννου τη γνωρίσαμε σε ηλικία 18 ετών μέσα από τη συμμετοχή της στο Fame Story. Aπό την πρώτη στιγμή, είχε καταφέρει να ξεχωρίσει τόσο με την φωνή της, όσο και με τον χαρακτήρα της, αφού πάντα ήταν ειλικρινής και έλεγε όσα ένιωθε χωρίς περιστροφές.

Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, η Ελεάνα Παπαϊωάννου παραμένει εκείνο το ντόμπρο κορίτσι, με το καθαρό βλέμμα και τη βαθιά αγάπη για τη μουσική.

Τη συναντήσαμε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού, «Τα έχουμε πει» και μας μίλησε για όλα.

Στη συνέντευξή της στο TLIFE, η Ελεάνα Παπαϊωάννου παραδέχεται ότι έχει κάνει λάθος επιλογές στην καλλιτεχνική της πορεία, μιλά για το κόστος που είχε η επιλογή της να μην κάνει δημόσιες σχέσεις, αλλά και για τη νέα σελίδα που αποφάσισε να γυρίσει βρίσκοντας τους συνεργάτες με τους οποίους νιώθει πιο σίγουρη από ποτέ.

Ακόμη, η Ελεάνα Παπαϊωάννου αναφέρεται στην κόρη της και στα σχόλια που άκουσε από συναδέλφους της όταν έμεινε έγκυος. αλλά και στον σύζυγό της Δημήτρη Βεργίνη, για τον οποίο δηλώνει τυχερή.

Ελεάνα, σε τι φάση σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο;

Είμαι σε μια πολύ δημιουργική φάση. Είμαι σε μια φάση ανανέωσης και μεγάλης χαράς. Έχω βρει μια πολύ καλή δισκογραφική στέγη, τη Sonar Music του Αντρέα Γιατράκου, ο οποίος είναι και ο παραγωγός μου. Έχω, επίσης, έναν πολύ νέο και φρέσκο συνεργάτη και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό, τον Φίλιππο Αλιγιζάκη. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια ομάδα που με κάνει και νιώθω πολύ καλά και πολύ δυνατή σε αυτό το restart.

Πόσο σημαντικό είναι για σένα να έχεις μια ομάδα που θα σε κάνει να αισθάνεσαι σίγουρη και ασφαλής;

Είμαι της άποψης ότι οι ομάδες μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα. Όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι, όταν υπάρχει ένας κοινός άξονας, ένα κοινό όραμα. Και φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει και η χημεία. Αν δεν υπάρχει χημεία μεταξύ των συνεργατών, είναι δύσκολα τα πράγματα.

Στο παρελθόν έχεις βρεθεί σε ομάδες που ένιωθες ότι δεν υπήρχε κοινός στόχος και όραμα; Ή δεν ταίριαζαν οι χημείες σας;

Τις περισσότερες φορές θα έλεγα. Αρκετές φορές δε μπορούσαν να καταλάβουν αυτό που είμαι και αυτό που ήθελα να κάνω, με αποτέλεσμα να με οδηγούν αλλού. Κάποια στιγμή στο παρελθόν, λόγω ηλικίας, προσπάθησαν να με οδηγήσουν σε άλλο μουσικό μονοπάτι, γιατί θεωρούσαν ότι μια πολύ νέα κοπέλα, δε μπορεί να είναι λαϊκή τραγουδίστρια. Θεωρούσαν ότι έπρεπε να στραφούμε σε ένα πιο μοντέρνο λαϊκό, που εμένα τη δεδομένη στιγμή δε με έβρισκε σύμφωνη.

Έχω βρεθεί σε ομάδες οι οποίες μπορεί να ενδιαφέρονταν μόνο για το οικονομικό συμφέρον, και τίποτα άλλο. Θεωρώ όμως ότι αυτά είναι που σε ωριμάζουν. Μέσα από διαφορετικές επιλογές και λάθη – κι εγώ έχω κάνει αρκετά στην πορεία μου – φτάνεις σε ένα σημείο ωριμότητας που να μπορείς να επιλέξεις σωστά τους ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν να πας μπροστά, αλλά ανθρώπους που μπορείς να κάνεις καλή παρέα μαζί τους πέραν της δουλειάς. 

Όταν η δουλειά είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής σου, αυτομάτως και οι συνεργάτες σου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς σου. Είναι ωραίο, λοιπόν, οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεσαι να είναι πρόσωπα με κάποια ευγένεια, μόρφωση, παιδεία και να περνάς καλά δίπλα τους.

Πριν λίγο καιρό ολοκλήρωσες ακόμη μια σεζόν δίπλα στον Χρήστο Νικολόπουλο, την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Στέλιο Διονυσίου. Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τόσο σπουδαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου;

Πράγματι, πριν λίγες ημέρες ολοκληρώσαμε τις εμφανίσεις μας στο «Περιβόλι του Ουρανού» στην Πλάκα. Το γεγονός ότι αποτελώ επιλογή κάποιων ανθρώπων που έχουν σφραγίσει το ελληνικό λαϊκό τραγούδι, είναι για μένα η μεγαλύτερη ηθική δικαίωση. Αυτή ήταν η τέταρτη σεζόν μας. Πλέον μιλάμε για μια οικογενειακή κατάσταση. Νιώθω πάρα πολύ όμορφα σε αυτή τη συνεργασία. Νιώθω πολύ τυχερή που βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Και ειδικά για τον Χρήστο Νικολόπουλο, νιώθω ότι θα έπρεπε να τον έχω γνωρίσει πολύ νωρίτερα, και δισκογραφικά αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο.

Για την Πίτσα Παπαδοπούλου τι να πω; Για μένα, είναι η μεγαλύτερη κυρία του λαϊκού τραγουδιού αυτή τη στιγμή. Είμαι πολύ τυχερή γιατί αυτά τα τέσσερα χρόνια, ήταν σαν να κάνω κάθε βράδυ δωρεάν μαθήματα δίπλα της. Και φυσικά, είναι και ο Στέλιος Διονυσίου, ένας πολύ σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής, άξιος συνεχιστής του Στράτου Διονυσίου.

Πιστεύεις ότι λείπουν οι αυθεντικές λαϊκές φωνές πλέον από την ελληνική δισκογραφία;

Δε νομίζω ότι λείπουν οι αυθεντικές φωνές. Ίσα ίσα, θεωρώ ότι η χώρα μας έχει εξαιρετικούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Το πρόβλημα, ωστόσο θεωρώ ότι είναι στο ότι δεν τους δίνεται βήμα για να αναδειχθούν όπως θα έπρεπε. Μια λαϊκή φωνή χρειάζεται και τα ανάλογα τραγούδια για να μπορέσει να αναδειχθεί.

Καταλαβαίνω ότι η μουσική προχωρά και όλα εξελίσσονται, ότι έχουμε πολλές επιρροές και από το εξωτερικό. Κάποιοι άνθρωποι όμως είναι καθαρά λαϊκοί τραγουδιστές, δε χρειάζεται να υιοθετούν όλοι τα πιο pop στοιχεία. Έχουμε πάει στο μοντέρνο-λαϊκό, το έντεχνο-λαϊκό, το pop-λαϊκό. Να σου είμαι ειλικρινής, δεν το καταλαβαίνω πολύ αυτό, αλλά θεωρώ ότι ένα καλό λαϊκό τραγούδι, μπορεί να σταθεί οπουδήποτε και ο κόσμος τα αγαπάει αυτά τα κομμάτια.

Σε γνωρίσαμε πριν αρκετά χρόνια μέσα από τη συμμετοχή στο στο Fame Story. Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα ξαναπήγαινες σε ένα τέτοιο talent show;

Θα ξαναπήγαινα στην ηλικία που ήμουν τότε, στα 18 και στη δεδομένη εποχή. Στο σήμερα, με τον τρόπο που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και το πώς έχει διαμορφωθεί η ζωή μας με τα social media, δε ξέρω αν θα το έκανα.

Αν δεν κάνω λάθος, εκείνο το Fame Story, ήταν και το πρώτο talent show που είδαμε στην ελληνική τηλεόραση.

Ακριβώς. Ήταν το πρώτο talent show. Ήταν αχαρτογράφητα νερά για όλους μας. Κατ’ αρχάς, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μετά από αυτή τη μουσική ακαδημία – γιατί έτσι είχε παρουσιαστεί – θα άφηνα τη Φιλοσοφική και θα έκανα δισκογραφία. Δεν πέρναγε από το μυαλό μου ότι η πρώτη μου συνεργασία σε νυχτερινό μαγαζί θα ήταν δίπλα στον Γιάννη Πλούταρχο, ούτε ότι θα έκανα Γιάννη Σπανό…

Εγώ πήγα εκεί έχοντας στο μυαλό μου ότι αγαπώ τη μουσική και θα κάνω απλά ένα διάλειμμα από τις σπουδές μου. Ήταν τότε στο Fame Story o Aντώνης Βαρδής, η Κατερίνα Κούκα, ο Γιώργος Λεβέντης που μόλις είχε έρθει από τη Sony στην Αμερική, η Εύη Δρούτσα, η Ναταλία Γερμανού, ο Ανδρέας Μικρούτσικος… Μας φαινόταν όλο πολύ εντυπωσιακό και λέγαμε ότι θα πάμε για να περάσουμε καλά, δεν φανταζόμασταν όλο αυτό που θα ακολουθούσε. Γι’ αυτό σου λέω, ότι δε ξέρω με τη σημερινά δεδομένα αν θα το έκανα.

Βγαίνοντας από το σπίτι του Fame Story και βλέποντας όλον αυτόν τον χαμό που είχε δημιουργηθεί, ένιωσες ότι θέλεις να απομονωθείς; Να πάρεις ενδεχομένως κάποιες αποστάσεις;

Όταν βγήκαμε από το σπίτι, πάθαμε σοκ. Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει αυτό που έγινε στο πρώτο Fame Story. Ήταν σοκαριστικό. Εγώ ήμουν πάρα πολύ μικρή. Δεν είχα τότε το μυαλό και την ωριμότητα να σκεφτώ ότι πρέπει να πάρω λίγο τον χρόνο μου. Τα πράγματα έτρεχαν πάρα πολύ γρήγορα. Θεωρώ όμως, ότι το διαχειρίστηκα όσο πιο καλά μπορούσα, με τη βοήθεια των γονιών μου τότε. Αν μπορώ όμως να χαρακτηρίσω κάπως τα πρώτα δυο χρόνια, θα έλεγα ότι ήταν τρομακτικά.

Δεν το χάρηκες όλο αυτό που συνέβαινε;

Όχι. Καθόλου. Δε μπόρεσα να χαρώ τίποτα από όσα γίνονταν τότε. Ήταν μια τεράστια αλλαγή στη ζωή μου. Εγώ ήμουν ένα κορίτσι που σπούδαζα στη Φιλοσοφική της Πάτρας και ξαφνικά μετακόμισα στην Αθήνα και βρέθηκα να δουλεύω δίπλα στον Γιάννη Πλούταρχο, έκανα επιτυχίες στη Heaven, συνεργάστηκα με τον Γιάννη Σπανό και τον Διονύση Τσακνή. Πράγμα που στο δικό μου 18χρονο μυαλό, τότε, έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Γίνονταν όλα τόσο γρήγορα, που δε μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Γι’ αυτό και λέω ότι δεν το χάρηκα. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω πολλά πράγματα εκείνης της εποχής.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, θεωρείς ότι υπήρξαν στιγμές που αδικήθηκες;

Όχι, δε θεωρώ ότι αδικήθηκα. Θεωρώ ότι με τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία που είχα, το ότι δεν ήμουν ένας άνθρωπος που θα έκανε δημόσιες σχέσεις και θα ήταν συνέχεια έξω – στη ζωή μου το μόνο που είχε αλλάξει ήταν η δουλειά – σίγουρα μου στοίχισε σε ένα βαθμό. Από μια ηλικία και μετά όμως, καταλαβαίνεις ότι όλα είναι επιλογές. Δε θεωρώ λοιπόν ότι αδικήθηκα. Αυτό όμως που μπορώ με σιγουριά να σου πω, είναι ότι δε βοηθήθηκα.

Ρίχνοντας μια ματιά στη μέχρι τώρα πορεία σου, θα έλεγες ότι έχεις κάνει «καλλιτεχνικές εκπτώσεις»;

Nαι, αυτό το έκανα. Τη στιγμή όμως που το έκανα, ήταν μια συγκεκριμένη εποχή, εγώ ήμουν σε μια συγκεκριμένη ηλικία και δυστυχώς η εμπειρία δε μεταβιβάζεται. Δε θέλω να χρεώσω τους ανθρώπους που είχα τότε δίπλα μου, και να βγω εγώ άμοιρη ευθυνών, προφανώς και όχι. Σίγουρα όμως πίστευα ότι για να με κατευθύνουν προς τα εκεί αυτοί οι άνθρωποι, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.

Αν εξαιρέσω τον πρώτο μου δίσκο, δεν θεωρώ ότι έκανα καλή δισκογραφία. Σαφώς έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης σε αυτό. Έκανα όμως ουσιαστικά πράγματα δουλεύοντας αρκετά στη νυχτερινή Αθήνα και κάπως ισορροπούσα την ελλιπή δισκογραφία με τη διαρκή μου παρουσία στα νυχτερινά κέντρα.

Πόσο εύκολο είναι να δουλεύει κανείς τόσα χρόνια μέσα στη νύχτα;

Από τα 18 μέχρι τα 33 μου, που ήρθε στον κόσμο η κόρη μου, δούλευα ασταμάτητα χειμώνα  καλοκαίρι. Τη δεκαετία των 20 δεν τη θυμάμαι. Δεν έκανα διακοπές, ταξίδια με φίλους, τίποτα από όλα αυτά. Εκείνη η δεκαετία όμως ήταν μια πολύ καλή εποχή για τα νυχτερινά κέντρα, δουλεύαμε 5-6 μέρες την εβδομάδα για εννέα μήνες, πολλές φορές και 10 και 12… 

Επειδή ήμουν ένα νέο κορίτσι, όμως, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, δε μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε αυτό. Διακοπές νομίζω ότι έκανα πρώτη φορά στα 30 μου.

Μετανιώνεις γι’ αυτό;

Όχι, δεν το μετανιώνω. Δεν το μετανιώνω γιατί δούλεψα αρκετά, έβγαλα κάποια χρήματα, “ψήθηκα” στον χώρο. Αυτή η 15ετία, από τα 18 μέχρι τα 33 ήταν για μένα πάρα πολύ σημαντική. Μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια απέκτησα πολύ μεγάλη εμπειρία, έκανα λάθη, γνώρισα σωστούς και λάθος ανθρώπους, έμαθα να διαχειρίζομαι καταστάσεις, έφαγα τα μούτρα μου, είδα πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες δε θα έβλεπα, ταξίδεψα όπου υπάρχουν Έλληνες…

Και κάπου εκεί ήρθε στη ζωή σου και η κόρη σου. Σκέφτηκες τότε να αποσυρθείς από τη μουσική;

Για κάποια χρόνια έμεινα εκτός δουλειάς. Σταμάτησα για τέσσερα χρόνια, και το έκανα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Ήταν μια απόφαση που πάρθηκε αβίαστα, ούτε μου τέθηκε ποτέ κάποιο δίλημμα από τον άντρα μου. Πίστευα και έβλεπα ότι το παιδί μου με είχε ανάγκη, και ήθελα να τη μεγαλώσω εγώ στο 100%.

Είναι το δυσκολότερο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Το λέω και το πιστεύω απόλυτα αυτό. Πραγματικά, οι γυναίκες που μένουν στο σπίτι και μεγαλώνουν τα παιδιά τους, είναι ηρωίδες. Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τις γυναίκες που δουλεύουν και συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένειά τους, αλλά οι γυναίκες που μένουν στο σπίτι, ούτε μισθό έχουν, ούτε σύνταξη θα πάρουν, και οι περισσότεροι άντρες – και γυναίκες πολλές φορές – το βλέπουν σαν να μην κάνουν τίποτα. Δεν υπάρχει πιο σπουδαία και σκληρή δουλειά από το να μένεις στο σπίτι και να μεγαλώνεις το παιδί σου.

Για τέσσερα χρόνια λοιπόν, έμεινα πάρα πολύ με τα παιδί μου. Στο διάστημα αυτό, είχα πάρα πολύ χρόνο για ενδοσκόπηση, χρόνο να αποστασιοποιηθώ και να δω καθαρά ορισμένες καταστάσεις. Σε αυτό το διάστημα μου βγήκαν και πράγματα ματαιοδοξίας, που δεν περίμενα ότι θα μου βγουν. Αυτή η απόσταση που πήρα, μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω πολλά και τον εαυτό μου, και σαν γυναίκα και σαν επαγγελματία, και να καταλήξω στο τι ακριβώς θέλω να κάνω. Και παρά το ότι οι περισσότεροι συνεργάτες μου εκείνη την εποχή, μου έλεγαν ότι κάνω έγκλημα, εγώ θεωρώ ότι μόνο καλό μου έκανε αυτή η απόσταση.

Υπήρξαν, δηλαδή, συνεργάτες σου που προσπάθησαν από το να σε αποτρέψουν να μείνεις δίπλα στο παιδί σου τα πρώτα χρόνια;

Όταν έμεινα έγκυος, άκουσα απίστευτα πράγματα. Μου έλεγαν ότι κάνω λάθος, ότι τελείωσα. Πολλοί δε, εξαφανίστηκαν, λες και είχα κάτι κολλητικό. Ένα πολύ μεγάλο όνομα του χώρου, όταν είχα πάει να τον δω στο μαγαζί που εμφανιζόταν, ούσα 8 μηνών έγκυος, και τον επισκέφθηκα στο καμαρίνι του, μου είπε “δεν έπρεπε να μείνεις έγκυος, έκανες τεράστιο λάθος”.

Θυμάμαι ότι έπιασα την κοιλιά μου. Δεν ήξερα αν θύμωσα ή αγχώθηκα ως μάνα, σκέφτηκα “τι είναι αυτό που ακούω;”. Μου το είπε με πολύ σοβαρό και αυστηρό ύφος. Δε με άγγιζαν ποτέ αυτού του είδους τα σχόλια, αλλά σοκαρίστηκα. Και ξαναλέω, πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο καλλιτέχνη, που τον θαυμάζει όλη η Ελλάδα.

Ο πρώτος άνθρωπος, στον οποίο το είπα ήταν η μητέρα μου την επόμενη μέρα -μετά το είπα στον άντρα μου – και σοκαρίστηκε και εκείνη. Το χειρότερο, όμως, ξέρεις ποιο είναι; Ότι γι’ αυτόν δεν ήταν χοντράδα, ήταν η γνώμη του, δεν του ξέφυγε. Αυτό είναι κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ.

Η κόρη σου έχει καταλάβει τι δουλειά κάνει η μαμά της; 

Τώρα είναι στην Α’ Δημοτικού. Έχει καταλάβει τι δουλειά κάνω, αλλά ίσως όχι στο ακριβές της μέγεθος. Δεν της το παρουσιάζουμε κι εμείς όμως ως κάτι ιδιαίτερο. Αυτό που της έχουμε πει, είναι ότι όπως όλες οι μαμάδες, έτσι κι εγώ εργάζομαι, και μάλιστα εκείνη είναι και τυχερή γιατί δε δουλεύω σε καθημερινή βάση, οπότε έχουμε περισσότερο χρόνο μαζί.

Δεν της το παρουσιάζουμε ως κάτι μεγάλο, γιατί δεν είναι. Δε σώζω ζωές, ούτε σβήνω φωτιές. Έχει τύχει κάποιες φορές να είμαστε έξω, να με πλησιάσουν άνθρωποι και να με ρωτήσει γιατί μου μιλάνε, και της έχω εξηγήσει ότι αυτό συμβαίνει γιατί τυγχάνει να έχω βγει κάποιες φορές στην τηλεόραση ή να με έχουν δει στο μαγαζί που τραγουδάω.

Εκείνη έχει δείξει δείγματα ότι μπορεί να έχει κάποιο ταλέντο στη μουσική;

Προς το παρόν βλέπω μια έφεση στα γράμματα, είναι πολύ καλή μαθήτρια, της αρέσει ο χορός και βλέπω ότι είναι πολύ καλή και στη ζωγραφική. Για την ηλικία της ζωγραφίζει εκπληκτικά. Αυτό δεν ξέρω από ποιόν το έχει πάρει, γιατί δεν το είχαμε ούτε εγώ ούτε ο μπαμπάς της. Είναι και πολύ αθλητική βέβαια, αυτό το έχει πάρει από τον μπαμπά της. Προσωπικά θα ήθελα να στραφεί προς τον αθλητισμό.

Είσαι αυστηρή ως μαμά;

Ναι. Μου αρέσει να υπάρχουν όρια και αρχές. Είμαι αυστηρή στο κομμάτι της αγωγής, θέλω να είναι ευγενική με τους ανθρώπους, να δείχνει σεβασμό στους άλλους. Σαφώς υπάρχουν στιγμές που μπορεί να είμαι πιο ελαστική, γιατί παιδί είναι. Ωστόσο, επειδή τη Θεοδώρα δεν την αντιμετωπίζω ως μικρούλα, ίσως αυτό με κάνει πιο αυστηρή. Αυτό που σίγουρα προσπαθώ όμως, είναι να είμαι δίκαιη μαζί της. Είμαστε βέβαια και οι δυο πολύ της αγκαλιάς, έχουμε τα γλυκόλογα, τα φιλιά…Υπάρχει όλο αυτό.

 

Αγχώνεσαι για το τι μπορεί να αντιμετωπίσει μεγαλώνοντας;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει γονιός αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που να μην αγχώνεται για το μεγάλωμα του παιδιού του. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, είναι σοκαριστικό. Υπάρχει άγχος για το πώς θα χειριστούμε τη μουσική που ακούνε, τους φίλους με τους οποίους θα έρθουν σε επαφή, τον τρόπο που θα χειριστούμε τα social media όταν αποκτήσουν τους δικούς τους λογαριασμούς, τα ρούχα που θα φορέσουν, υπάρχει άγχος για το οτιδήποτε.

Θεωρώ ότι οι γονείς πρέπει να είμαστε πάνω από τα παιδιά μας. Με τον άντρα μου προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στην κόρη μας, και να έχουμε μαζί της μια σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης. Να ξέρει ότι μπορεί να μας μιλήσει για το οτιδήποτε. Προσπαθούμε μέσα από τη δική μας στάση ζωής να της διδάξουμε κάποιες αρχές. Ευτυχώς ή δυστυχώς η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού συμβαίνει τη στιγμή που κάνεις κάτι. Μπορεί να λες στο παιδί χίλια δύο ωραία πράγματα αλλά, αν στην πράξη σε βλέπει να μιλάς άσχημα στους συναναθρώπους σου, το παιδί αυτό θα διδαχθεί. Το μεγαλύτερο άγχος που έχω για το παιδί μου – πέρα από το να είναι υγιής – είναι να μάθει να έχει σωστή κρίση.

Η δική σου σχέση με τα social media ποιά είναι;

Πριν δυο χρόνια μπήκα δειλά-δειλά στο Instagram, και πιο ενεργά τους τελευταίους μήνες. Αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά, θα είχα social media μόνο για να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει γύρω μας ως γυναίκα και ως μάνα.

Δεν είναι τα social media κάτι που μου προσφέρει χαρά. Θεωρώ ότι από τότε που μπήκαν στη ζωή μας γίναμε όλοι λίγο πιο δυστυχείς. Μαζί με την άνθιση των social, ανθίζει και η κατάθλιψη. Είναι και αυτή η αχαλινοσιά και η κακία που υπάρχει σε αυτά…Ο καθένας μπορεί να πει και να γράψει δημόσια ό,τι θέλει, χωρίς κανένα φίλτρο.

Ψάχνεις να δεις τι μπορεί να έχει γραφτεί στα site για σένα;

Πιο παλιά το έκανα. Πλέον δε το κάνω συχνά. Και βλακείες έχω διαβάσει, και κακίες, αλλά και ωραία πράγματα. Όλα είναι στο παιχνίδι. Το θέμα είναι να ξέρεις εσύ ποιός είσαι και να μη σε καθορίζει η γνώμη των άλλων.

Σαφώς και είναι σημαντικό να ξέρεις ποια είναι η γνώμη των άλλων για σένα, αν κάνεις μια δουλειά που εκτίθεσαι, και γι’ αυτό με αφορά να ξέρω τι πιστεύουν οι άλλοι για μένα. Θα στεναχωρηθώ αν διαβάσω κάποιο κακεντρεχές σχόλιο, και μπορεί και να απαντήσω. Αλλά δε θα αφήσω να με καθορίσουν αυτά σαν άνθρωπο.

Έχεις δει ποτέ τα λόγια σου να παραποιούνται σε συνεντεύξεις σου;

Όχι, αυτό δε μου έχει συμβεί. Μου έχει συμβεί όμως να κάνω συνέντευξη μιας ώρας, και να προβληθεί ένα απόσπασμα ενός λεπτού, στο οποίο φαινόμουν σαν μια αλαφροϊσκιωτη κοπελίτσα. Δεν ήταν και το καλύτερό μου.

Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως αυτή, έχεις σηκώσει το τηλέφωνο να παραπονεθείς;

Όχι. Μια φορά μόνο είχα πάρει τηλέφωνο, πριν πολλά χρόνια σε ένα κανάλι. Είχαν ξεπεραστεί κατά πολύ τα όρια όμως. Είχα ένα ατύχημα στο σπίτι, στο ντουλάπι της κουζίνας και χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο να κάνω ράμματα πάνω από το μάτι.

Για καλή μου τύχη είχα ενημερώσει αμέσως τους γονείς μου. Μετά από 2-3 μέρες, είδα ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση, με μια εικόνα ενός αναποδογυρισμένου αυτοκινήτου, και μια αγχωτική μουσική, στο οποίο ανέφεραν ότι είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό μου. Εγώ δεν οδηγώ καν εντωμεταξύ. Έπαθα σοκ όταν το είδα. Ο παππούς μου κόντεψε να πεθάνει. Εκεί σήκωσα το τηλέφωνο.

Το γεγονός ότι έχεις επιλέξει να μην εκθέτεις τόσο πολύ την προσωπική σου ζωή θεωρείς ότι έχει βοηθήσει στη σχέση σου με τον σύζυγό σου;

Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε το 2013 και παντρευτήκαμε το 2017. Μέχρι το 2017 δε νομίζω ότι υπήρχε κοινή μας φωτογραφία στα media. Ακόμα και την πρώτη φορά που γράφτηκε για τη σχέση μας, μας είχαν κάνει κολάζ, κοινή μας φωτογραφία δεν υπήρχε.

Ούτε εγώ, ούτε εκείνος ήμασταν της λογικής να υπερπροβάλλουμε τη σχέση μας. Δε ξέρω αν μας έχει βοηθήσει αυτό, αλλά δεν ξέρω και σε τι μπορεί τελικά να ωφελήσει η πολλή έκθεση. Μου αρέσει να υπάρχει το μέτρο. Μπορεί να ανεβάσω οικογενειακά στιγμιότυπα στα social media, αλλά το κάνω πιο πολύ για να μοιραστώ μια χαρά μου για κάποια επιτυχία ή κάτι τέτοιο.

Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στον σύζυγό σου;

Ο Δημήτρης έχει μια έμφυτη ευγένεια. Έχει δυο εξαιρετικούς γονείς. Είναι ένας άνθρωπος που έχει μια ψυχραιμία και μια θεωρία για τη ζωή, που εμένα με κουλάρει. Είναι υπερβολικά γλυκός και δοτικός και σαν πατέρας και σαν σύζυγος. Έχει κάποιους κανόνες συμπεριφοράς ως άντρας που σπανίζουν.

Είμαι πολύ τυχερή που έχω έναν άντρα σαν τον Δημήτρη, χωρίς ίχνος κόμπλεξ. Το να είναι κάποιος ακομπλεξάριστος, σου δίνει και μια ελευθερία να κάνεις το καλύτερο δυνατό για την οικογένειά σου, τον εαυτό σου, τη δουλειά σου. Θέλει την εξέλιξή μου. Του αρέσει. Σκέφτεται τι θα μπορούσε να κάνει για να με βοηθήσει.

Ποιές είναι οι κόκκινες γραμμές σου;

Έχω σοβαρό πρόβλημα με την αγένεια. Πολύ σοβαρό. Κάτι άλλο που με ενοχλεί πολύ, είναι η ηθικολογία.

Πες μου δυο λόγια και για το νέο σου τραγούδι

Κυκλοφόρησε μόλις από τη Sonar Music το νέο μου τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Βασίλη Δήμα και τίτλο «Τα έχουμε πει», με ένα πολύ εντυπωσιακό video clip. Νομίζω ότι είναι ό,τι πιο κοντά σε εμένα έχω κάνει. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή τη συνεργασία. Είναι μια νέα σελίδα για μένα αυτή.

Για το καλοκαίρι ετοιμάζεις κάτι;
Ετοιμάζω κάποιες εμφανίσεις με τον Χρήστο Νικολόπουλο αλλά και μόνη μου.