Ελεονώρα Μελέτη: Η φωτογραφία με την κόρη της και το δημόσιο μήνυμα – «Δεν είναι δουλειά των παιδιών να αλλάξουν τον κόσμο»

Με αφορμή την Διεθνής Ημέρα Παιδιού – που ήταν χθες 1η Ιουνίου – η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν με τον ίδιο και ξέγνοιαστο τρόπο που μεγαλώνουν άλλα παιδιά…

Το κείμενο το συνόδευσε, μάλιστα, με μια φωτογραφία με την κόρη της, Αλεξάνδρα, δείχνοντας μας το υπέροχο πρόσωπό της.

Διάβασε τι έγραψε η Ελεονώρα Μελέτη:

«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση. Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λες πως σ’ αρέσει»

Το τραγούδι αυτό το θυμάμαι από τότε που πήγαινα δημοτικό. Το ακούγαμε στο μάθημα της μουσικής, με το δάσκαλο να βάζει τη κασέτα στο πολυχρησιμοποιημένο κασετοφωνάκι του συχνά πυκνά, ανάμεσα σε αλλά. Μου γεννούσε μια αισιοδοξία αυτό το τραγούδι, μέσα από τη σημαντικότητα που έδινε στην ύπαρξη των παιδιών.

Ένιωθα πολύ σπουδαία ως παιδί για όλα όσα μας απέδιδαν οι μεγάλοι στα τραγούδια και πίστευα πως έτσι νιώθουν όλα τα παιδιά. Αρκετά μικρή, και πολύ προστατευμένη, δεν είχα ακόμα τότε καλά καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει στο κόσμο.

Δεν είχα μάθει ακόμα για τα ορφανά παιδιά,
Για τα εγκαταλελειμμένα,
Τα κακοποιημένα,
Τα παιδιά των φαναριών,
Τα παιδιά του πολέμου,
Τα αιχμάλωτα παιδιά,
Τα παιδιά στα εργοστάσια,
Τα παιδιά του «τρίτου κόσμου»,
Τα παιδιά «ενός κατώτερου θεού»

Κ τα χρόνια περνούσαν.

Κ όλο μάθαινα για τα παιδιά, και επισκεπτόμουν ιδρύματα, «υιοθετούσα» παιδιά της Αφρικής. Φιλοξενούσαμε παιδιά της Σερβίας, μάθαινα τις ιστορίες των παρατημένων από τους γονείς τους παιδιών, μέσα από τις εξομολογήσεις που μου έκαναν οι «μητέρες» του «μητέρα», για να αποδεχτώ τελικά ως ενήλικας πλέον, πως υπάρχουν εκεί έξω παιδιά που κανέναν ήλιο δε ζωγραφίζουν, δεν τραγουδάνε στους δρόμους κ καθόλου τον κόσμο με τη φωνή τους δεν αλλάζουν.

Και δεν είναι δουλειά των παιδιών να αλλάξουν τον κόσμο. Δίκη μας δουλειά είναι αυτό.

1η Ιουνίου, διεθνής ημέρα παιδιού.

Κ όσο υπάρχει διεθνής ημέρα για το οτιδήποτε, σημαίνει πως υπάρχουν ακόμα σοβαρά προβλήματα και ντροπές τα οποία δεν οφείλουμε να θυμόμαστε μια μέρα το χρόνο, αλλά είναι χρέος μας να μη τα ξεχνάμε λεπτό» έγραψε στη λεζάντα της η Ελεονώρα Μελέτη.