“Ψηλά από την Γέφυρα” του Άρθουρ Μίλλερ σε σκηνοθεσία Κώστα Χαλκιά από την Θεατρική Διαδρομή

22/02/2023

Ένα από τα πλέον εμβληματικά θεατρικά κείμενα του 20ου αιώνα, το “Ψηλά από την Γέφυρα” του Άρθουρ Μίλλερ, παρουσιάζεται από την Θεατρική Διαδρομή σε σκηνοθεσία Κώστα Χαλκιά στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας Τετάρτη έως Κυριακή στις 21.00. Η πρεμιέρα , που αρχικά ήταν προγραμματισμένη για 1η Μαρτίου , τελικά θα πραγματοποιηθεί στις 3 Μαρτίου.

Το έργο του Μίλλερ ανέβηκε για πρώτη φορά στο Coronet στο Broadway, ως μονόπρακτο, το 1955. Ο Αμερικανός συγγραφέας το μεταποίησε σε δίπρακτο για τον Πίτερ Μπρουκ που το ανέβασε στο West End στο Λονδίνο το 1956.

Η υπόθεση στηρίζεται σε πραγματικό γεγονός στην Αμερική, στο Μπρούκλιν, τη δεκαετία του ´50, το οποίο είχε διηγηθεί ένας δικηγόρος στον Μίλλερ. Πρόκειται για ένα δράμα με πινελιές αστυνομικού ύφους, και δομή αρχαίας ελληνικής τραγωδίας που πραγματεύεται το θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων. Παράλληλα, σχολιάζονται οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής με τη μετανάστευση σε πρώτο πλάνο.

Η ισορροπία μιας οικογένειας Ιταλών μεταναστών διαταράσσεται με την άφιξη στενών συγγενών που μπήκαν λαθραία στη χώρα. Ο πάτερ φαμίλιας Έντι Καρμπόνε, φορτοεκφορτωτής δουλεύει σκληρά για να συντηρήσει τη γυναίκα του Μπεατρίς και την ανιψιά της Κάθριν. Ο έρωτας της νεαρής κοπέλας με το λαθρομετανάστη Ροντόλφο ανοίγει τους ασκούς του αιόλου.

Το σημείωμά του σκηνοθέτη για την παράσταση:

Η σκηνική μου άποψη για το έργο του Άρθουρ Μίλλερ “Ψηλά από τη Γέφυρα”, καθορίσθηκε από μια δήλωση του, ότι είναι το πιο κοντινό του έργο προς το Αρχαίο Ελληνικό Δράμα. Ο κεντρικός του ήρωας Έντυ Καρμπόνε, αναλογικά και αντίστοιχα, λόγω της ανεπίστρεπτης πορείας της ειμαρμένης του προς τον όλεθρο και την καταστροφή, παρομοιάζεται δραματουργικά μ έναν ήρωα σαν τον Άμλετ, σαν τον Οιδίποδα, σαν τον Βασιλιά Ληρ. Ήρωες που δεν κατάφεραν να αποτρέψουν και να αλλάξουν την μοίρα τους! Αυτό που εκτοξεύει σκηνικά την υποκριτική εξέλιξη των ρόλων αυτών είναι το προδιαγεγραμμένο, και εκ των προτέρων “επιλεγμένο” φινάλε όχι μόνο του ρόλου αλλά και συνολικά του Δράματος. Με λίγα λόγια τα δραματουργικά σκηνικά μεγέθη εκρήγνυνται ως μια βραδυφλεγής βόμβα με το φυτίλι της να έχει ανάψει πολύ πιο πριν από την έναρξη της παράστασης. Η μεθοδευμένη διαδικασία για την πορεία της έκρηξης αυτής καθορίζει την ποιότητα της παράστασης. Όταν αντιληφθείς το σκοτάδι – χάος και το φως να συγκρούονται η να προχωρούν παράλληλα στη κόψη του ξυραφιού των ανθρωπίνων πράξεων, μοιραία κι αναγκαστικά πρέπει να έχεις την δυνατότητα επιλογής, να αντέξεις μέχρι τη στιγμή που μια χαοτική τρύπα θα σε ρουφήξει ως αποτέλεσμα της “ελαφράς” εξάρτησης από τις αρχικές συνθήκες. Κύριος στόχος μας πρέπει να είναι ο εντοπισμός των όγκων του αθέατου κειμένου. Μόνο από τους όγκους αυτούς είμαστε υποχρεωμένοι να αντλήσουμε την καθοδήγηση της υποκριτικής μας!

Για να πλησιάσεις ως ηθοποιός σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο παρόμοιες σκηνικές διαδικασίες με στόχο κάποιο “ενδιαφέρον” σκηνικό αποτέλεσμα, απαιτείται εργαστηριακός χρόνος, εξοπλίζοντας με χιλιάδες πληροφορίες την εγκυκλοπαιδικότητά σου και εκπαιδεύοντας κάθε σημείο του σώματος σου, με στόχο τον υπέρτατο σκηνικό συνδυασμό… “Σώμα -κίνηση…. Συνθήκη – Κατάσταση… Λόγος”.

Είμαι ευτυχής που μου δίνεται η ευκαιρία από τη ”Θεατρική Διαδρομή” εδώ και 10 χρόνια, να αυτοεκπαιδεύομαι και να δημιουργώ εργαστηριακές συνθήκες για τις ανάγκες κάθε παράστασης που ανεβάζουμε. Ελπίζω όλα αυτά να καταφανούν μέχρι το τελικό αποτέλεσμα της παράστασής μας. Μια παράσταση που προσπαθήσαμε μαζί με όλα τ άλλα να την διηγηθούμε σαν παραμύθι!”