Ιστορίες Μυστηρίου : Η ιστορία της Ιεράς Σινδόνης του Τορίνο – Είναι το πραγματικό σάβανο του Ιησού;

Ο θρύλος λέει ότι αυτό ήταν ένα ξεχωριστό ύφασμα. Μιλάμε για την ιερά Σινδόνη του Τορίνο.

Είναι αυτό το πραγματικό σάβανο του Ιησού ή όχι;

Πόσες πιθανότητες έχει ένα αρχαιολογικό εύρημα να μπορεί να μας αποδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε, ενταφιάστηκε και αναστήθηκε;- 

Πριν μεταφερθούμε στο Τορίνο, ας μάθουμε την διαδρομή της Σινδόνης και πως κατέληξε στον τελευταίο της σταθμό. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους που είχαν επικεφαλής τον Τίτο είχε σαν αποτέλεσμα το ύφασμα αυτό να μεταφερθεί στην Έδεσσα (σημερινή Ούρφα της Τουρκίας). Κατά μια εκδοχή το 944 οι Βυζαντινοί εκστράτευσαν στην Έδεσσα για να πάρουν την Ιερά Σινδόνη, καθώς η πόλη το 638 είχε πέσει στα χέρια των Αράβων. Αυτό πραγματικά έγινε και η Ιερά Σινδόνη μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1204 όμως η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των Λατίνων Σταυροφόρων και η Ιερά Σινδόνη εξαφανίστηκε. Κάποιες πηγές, αναφέρουν ότι για μερικά χρόνια, βρισκόταν και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή βρισκόταν πάντα στην Έδεσσα και ήταν γνωστή ως Άγιο Μανδύλιο ή Εικόνα της Έδεσσας ,γιατί ήταν διπλωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται μόνο το πρόσωπο σε ανοιχτή θήκη.

Στη συνέχεια η Ιερά Σινδόνη φαίνεται ότι πέρασε στα χέρια των Ναϊτών ιπποτών.

Στα μέσα του 15ου αιώνα ο Δούκας της Σαβοΐας αγόρασε άγνωστο πως τη Σινδόνη και την τοποθέτησε στο Σαμπερί της Γαλλίας (1464). Μια πυρκαγιά όμως που ξέσπασε το 1532 στο παρεκκλήσι όπου φυλασσόταν η Σινδόνη ανάγκασε τους απογόνους του Δούκα να τη μεταφέρουν στο Τορίνο όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα, σε ένα ειδικά διαμορφωμένο παρεκκλήσι στον Καθεδρικό Ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή.  Από την πυρκαγιά αυτή, προκλήθηκαν φθορές στο ύφασμα. Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τη Σινδόνη θα διακρίνει ίχνη από σταγόνες νερού που είχε χρησιμοποιηθεί στην προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς.

Το ύφασμα που πολλοί πιστεύουν ότι κάλυψε το σώμα του Ιησού της Ναζαρέτ πριν από περίπου 2.000 χρόνια.

Προστατευμένο από αλεξίσφαιρο τζάμι, το ορθογώνιο ύφασμα μήκους 4,3 μέτρων και πλάτους 1,10 μέτρων, είναι τόσο πολύτιμο και ανεκτίμητο που σπάνια εκτίθεται στο κοινό. Η τελευταία φορά που η Σινδόνη του Τορίνο εκτέθηκε ήταν το 2010 όπου πάνω από δύο εκατομμύρια επισκέπτες συνέρρευσαν για να τη δουν.

 Η Σινδόνη συναρπάζει γιατί εξιστορεί τα πάθη του Ιησού με ένα μόνο αντικείμενο.

 Για τους πιστούς, είναι κάτι περισσότερο από κειμήλιο. Είναι η απόδειξη ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Κάποιοι θεωρούν ότι η Σινδόνη του Τορίνο δημιουργήθηκε από ακτινοβολία κατά την Ανάσταση και σε αυτή την περίπτωση θα ήταν η απτή απόδειξη της Ανάστασης του Ιησού. Τι πιο σημαντικό από αυτό;

 Για πολλούς, η Σινδόνη δεν είναι μόνο η απόδειξη της νεκρανάστασης του Ιησού, αλλά και η μοναδική μαρτυρία των χαρακτηριστικών του.

Ο Ιησούς δεν περιγράφεται στα Ευαγγέλια. Δεν ξέρουμε τα χαρακτηριστικά του. Δεν ξέρουμε πόσο ψηλός ήταν. Δεν ξέρουμε τι χρώμα μάτια είχε.  Αλλά είχε πρόσωπο. Ήταν υπαρκτό άτομο.  Ικανοποιεί σχεδόν ένα πειρασμό. Τον πειρασμό να εστιάσει κανείς το βλέμμα του στο πρόσωπο του Χριστού.

Η ιστορία της Σινδόνης ξεκινά μετά την σταύρωση του Ιησού.

Πάνω από  1300 χρόνια μετά, μια Σινδόνη που απεικόνιζε τον Εσταυρωμένο Ιησού εμφανίστηκε ξαφνικά, σε ένα χωριουδάκι της βορειανατολικής Γαλλίας. Όταν μεταφέρθηκε στο Τορίνο 40.000 άτομα περίμεναν να το υποδεχθούν.  Αιώνες αργότερα, το 1898, μετατράπηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο όταν ο Ιταλός Σεκόντο Πία τράβηξε την πρώτη φωτογραφία της Σινδόνης. Ξαφνικά, η αρνητική απεικόνιση ενός άντρα στην Σινδόνη ξεπροβάλει μπροστά του. Και είναι σαν να κοιτάει το πρόσωπο του Ιησού. Αυτό μετατρέπει ξαφνικά τη Σινδόνη από αντικείμενο θρησκευτικής πίστης σε εικόνα επιστημονικής εμμονής. Το 1931 ο επαγγελματίας φωτογράφος Giuseppe Enrie φωτογραφίζει επίσης τη Σινδόνη και τα αποτελέσματα των φωτογραφιών του δικαίωσαν τον Πία.

Το 1978, στον Τζον Τζάκσον, πρώην φυσικό της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, από το Ερευνητικό Πρόγραμμα για τη Σινδόνη, δόθηκε, για πρώτη φορά, πρόσβαση για να μελετήσει το κειμήλιο. Επικεφαλής μιας ομάδας 40 επιστημόνων, ο Τζάκσον ξεκινά να μελετά τη Σινδόνη, με τη χρήση καινοτόμων επιστημονικών μέσων. Δεν ήξεραν πραγματικά τι θα ανακαλύψουν. Θα ήταν κάτι ζωγραφισμένο ή θα ήταν κάτι άλλο;

Δουλεύοντας 24 ώρες το 24ώρο για πέντε ημέρες, οι επιστήμονες κατέληξαν σε συμπεράσματα που υποστήριζαν την αυθεντικότητά της και επέτειναν το μυστήριό της. Οι ίνες καθαυτές έχουν διαφορετικές αποχρώσεις. Οπότε δεν πρόκειται για κάτι που θα προέκυπτε από ένα μέσο βαφής.

Ο Τζάκσον και η ομάδα του θέλησαν να μελετήσουν και τα σκουρόχρωμα σημάδια που έμοιαζαν με κηλίδες αίματος.

Αυτό το οποίο έκαναν ήταν να πάρουν μικροδείγματα από τις περιοχές με το αίμα, τα οποία μεταφέρανε στη συνέχεια στις ΗΠΑ για μικροχημική ανάλυση, και το αποτέλεσμα έδειξε ότι αυτές οι κηλίδες είναι όντως από αίμα.

Αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι αυτά τα σημάδια που είναι σε όλο το ύφασμα. Ο Τζάκσον θεωρούσε ότι έμοιαζαν με υπολείμματα αίματος ενός ανθρώπου που υπέστη μαστίγωση.

Όσον αφορά την αποτύπωση του μετώπου, βλέπουμε αυτά που μοιάζουν με κηλίδες αίματος να έχουν προκληθεί από τραύματα διάτρησης. Συνάδουν με αυτό που μας λένε τα Ευαγγέλια για το ακάνθινο στεφάνι. Μετά τη μαστίγωση και το ακάνθινο στεφάνι, το επόμενο που συνέβη στον Ιησού, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ήταν ότι τον πήγαν για σταύρωση.

Στοιχεία της τελευταίας διαδρομής του Ιησού αποτυπώνονται, σύμφωνα με τον Τζάκσον, πάνω στην Ιερά Σινδόνη.

Στο ύψος του ώμου, βρίσκουμε κηλίδες αίματος. Μοιάζουν να έχουν μουτζουρωθεί, να έχουν απλωθεί πιο πολύ σε σχέση με ότι βλέπουμε πιο χαμηλά στην πλάτη. Ίσως αυτό το οποίο κοιτάμε είναι η πίεση της δοκού του σταυρού πάνω στους ώμους, που απλώνει τις κηλίδες αίματος από τις πληγές της προηγηθείσας μαστίγωσης του Ιησού.

Σε αυτό το σημείο, η Σινδόνη του Τορίνο αποδίδει μια απροσδόκητη ιστορία.

Επί αιώνες, η καλλιτεχνική παράδοση ήθελε τα καρφιά να διαπερνούν τις παλάμες του Ιησού. Στη φιγούρα της Σινδόνης φαίνεται ότι τα καρφιά έχουν διαπεράσει τους καρπούς. Ο Τζάκσον πιστεύει ότι η Σινδόνη απεικονίζει την ιστορικά ορθή εκδοχή διότι αν τα καρφιά έμπαιναν στις παλάμες τότε αυτές από το βάρος του σώματος θα σχίζονταν.

Το τελευταίο σημάδι στη Σινδόνη θα έγινε μετά τον θάνατο του Ιησού.

Μιλάμε για το σημάδι στα πλευρά. Η κηλίδα αίματος που εμφανίζεται στη Σινδόνη δεν αποτελεί μέρος μιας τυπικής σταύρωσης. Αλλά στην περίπτωση του Ιησού, τα Ευαγγέλια περιγράφουν ότι ένας Ρωμαίος στρατιώτης τον τρύπησε για να βεβαιωθεί ότι ήταν νεκρός, ώστε να παραδοθεί το σώμα του και να κατέβει από τον σταυρό πριν το Πεσάχ.

Η Σινδόνη του Τορίνο μοιάζει να είναι σιωπηλός μάρτυρας όλων των μαρτυρίων του Ιησού πριν πεθάνει.

Είναι εντυπωσιακό να υπάρχει ένα αρχαιολογικό εύρημα που αποδεικνύει την ύπαρξη, τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού.

Υπήρξε όμως, ένα μέρος της έρευνας που ο Τζάκσον δεν κατάφερε να ολοκληρώσει.

Μία ακριβής χρονολόγηση του υλικού. Στη συνέχεια, το 1988, η καθολική Εκκλησία επέτρεψε για πρώτη φορά να αφαιρεθούν κομμάτια του υφάσματος για να εξεταστούν με ραδιενεργό άνθρακα. Δείγματα κόπηκαν από το άκρο της Σινδόνης και στάλθηκαν για ανάλυση σε τρία ανεξάρτητα εργαστήρια, στο Λονδίνο, τη Ζυρίχη και την Αριζόνα.

Είναι η στιγμή της αλήθεια για τη Σινδόνη του Τορίνο. Είναι γνήσια ή όχι ;

Τα αποτελέσματα βγήκαν. Η Σινδόνη χρονολογείται τον 14^ο αιώνα και συγκεκριμένα ανάμεσα στο 1300 και το 1390. Είναι ένα μεσαιωνικό αντίγραφο. Αποκλείεται αυτό να ήταν το σάβανο του Ιησού Χριστού. Όμως ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι το κοιτάνε και λένε: «Αυτός είναι ο Ιησούς. Είναι ο Κύριός μας. Αυτά είναι όσα υπέφερε».

Στη Μεσαιωνική Ευρώπη, η δημιουργία θρησκευτικών κειμηλίων ήταν προσοδοφόρα. Οι άνθρωποι πλήρωναν πρόθυμα για να πλησιάσουν τον Ιησού και οι πλαστογράφοι ήταν έτοιμοι να το εκμεταλλευτούν. Ωστόσο, μολονότι αποκαλύφθηκε πως ήταν πλαστή, το ενδιαφέρον για τη Σινδόνη έγινε εντονότερο.

Πως άραγε βρέθηκε αυτή η εικόνα στη Σινδόνη; Κανείς δεν μπορούσε να το εξηγήσει.

 Ο Νοτιοαφρικάνος ιστορικός τέχνης καθηγητής Νίκολας Άλεν πιστεύει ότι ξέρει την απάντηση. Πιστεύει ότι είναι η πρώτη παγκοσμίως φωτογραφία που έχει διασωθεί. Πιστεύει πως η Σινδόνη λειτουργεί σαν αρνητικό φωτογραφίας. Ίσως ακούγεται τρελό το ότι κάποιος μπόρεσε να βγάλει μια φωτογραφία 600 χρόνια πριν όμως κοιτώντας τη διαθέσιμη τεχνολογία της εποχής, ανακαλύπτουμε πως είχαν ήδη τα πάντα. Πρόκειται για πολύ παλιά τεχνολογία, που αναμφίβολα υπήρχε στα τέλη του 13^ου, αρχές του 14^ου αιώνα, οπότε θα μπορούσε κανείς να δημιουργήσει τη Σινδόνη του Τορίνο.

Η μελέτη του Άλεν δίχασε την κοινή γνώμη κι άφησε επιπλέον ερωτήματα αναπάντητα.

Αν είναι μεσαιωνική φωτογραφία, τότε που είναι όλες οι άλλες μεσαιωνικές φωτογραφίες; Αυτό είναι το άλλο θέμα της Σινδόνης. Είναι μοναδική, δεν υπάρχει τίποτα που να της μοιάζει. Και υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι, παρά τη χρονολόγησή της, συνεχίζουν να πιστεύουν στην αυθεντικότητά της. Κάποιοι αρνούνται να πιστέψουν τα αποτελέσματα. Αμφισβητούν τα δείγματα που ελήφθησαν.

Οι αιτιάσεις εστιάζονταν στο γεγονός ότι οι ειδικοί επιστήμονες είχαν πάρει ένα πολύ μικρό κομμάτι από τη Σινδόνη ,το οποίο είχε προστεθεί αργότερα στην προσπάθεια συντήρησης από την πυρκαγιά ενώ υποστήριζαν επίσης ότι οι υψηλές θερμοκρασίες από την πυρκαγιά είχαν αλλοιώσει την τιμή του άνθρακα.

Όσοι υποστηρίζουν την ιερότητα της Σινδόνης, έχουν και δύο ακόμα επιχειρήματα. Στο ύφασμα, βρέθηκε γύρη λουλουδιών από την περιοχή της Νεκράς Θάλασσας και καρπός κάππαρης προερχόμενης από την περιοχή της Ιερουσαλήμ. Η ανακάλυψη έγινε από ειδικούς του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ.

Η πρόσφατη μελέτη ενός άλλου μυστηριώδους κειμηλίου γέννησε νέες αμφιβολίες για την αντίληψή μας για τη Σινδόνη του Τορίνο.

 Πρόκειται για κειμήλιο που ίσως υποδηλώνει ότι η Σινδόνη είναι πολύ παλαιότερη.

Σε μια μικρή αίθουσα μητροπολιτικού ναού στην Βόρεια Ισπανία, φυλάσσεται το ύφασμα που εικάζεται πως κάλυψε το πρόσωπου του Ιησού μετά τον θάνατό του στον σταυρό, το Σουδάριο του Οβιέδο. Ο Μαρκ Γκάσκιν και μια ομάδα του Ισπανικού Κέντρου Σινδονολογίας μελετούν το Σουδάριο του Οβιέδο, για πάνω από 20 χρόνια.

Ο θρύλος λέει ότι αυτό ήταν ένα ξεχωριστό ύφασμα που επίσης αναφέρεται στη Βίβλο.

Το συγκεκριμένο ύφασμα μεταφέρθηκε στο εργαστήριο για να αναλυθούν οι κηλίδες που είχε. Οι περισσότερες είναι ένα μέρος αίμα και έξι μέρη πλευριτικό υγρό, δηλαδή το υγρό που συγκεντρώνεται στους πνεύμονες όταν κάποιος πεθαίνει από ασφυξία. Οι ακαδημαϊκοί θεωρούν ότι τα περισσότερα θύματα σταύρωσης πέθαιναν από ασφυξία και τα υγρά που παράγονται από αυτήν παρέμεναν στους πνεύμονες.

Ένα πείραμα του Γκάσκιν έδειξε κατ’ αρχάς, ότι το ύφασμα τοποθετήθηκε πάνω σε ένα νεκρό σώμα. Αν αυτό ήταν αληθές τότε ο Ιωσήφ της Αριμαθείας τύλιξε το πρόσωπου του Ιησού με το ύφασμα, όσο βρισκόταν ακόμα στον σταυρό. Το σουδάριο άνηκε στα εβραϊκά έθιμα ενταφιασμού. Πίστευαν ότι το πρόσωπο είναι ουσιαστικό ο σπόρος της ψυχής. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος το πρόσωπο είναι το πρώτο  που καλύπτεται.

Στον τάφο θα πρέπει να αφαίρεσαν το σουδάριο και ο Ιησούς καλύφθηκε στη συνέχεια με τη Σινδόνη.

Ο Γκάσκιν όμως πιστεύει ότι υπάρχει ένας σημαντικότερος λόγος που πρέπει να μελετηθεί το Σουδάριο.

Κατά αυτόν, οι κηλίδες είναι, όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα, μοναδικές σε κάθε άτομο. Αν το ύφασμα αυτό είχε τυλιχθεί γύρω από το κεφάλι ενός άλλου ατόμου, που θα είχε υποφέρει ίσως τα ίδια βασανιστήρια και τις ίδιες πληγές, τότε οι κηλίδες θα είχαν διαφορετικό σχήμα και μορφή. Αυτό αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας γιατί όταν η ομάδα συνέκρινε τις κηλίδες αίματος του Σουδαρίου με εκείνες της Σινδόνης, έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη.

Οι κηλίδες αίματος έμοιαζαν να ταιριάζουν.

Άρα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα δύο υφάσματα χρησιμοποιήθηκαν ταυτόχρονα για το ίδιο γεγονός, για να καλύψουν το ίδιο σώμα. Η εξέταση του υφάσματος με άνθρακα δεν έδωσε σαφή αποτελέσματα, αλλά οι πρώτες γραπτές αναφορές για το κειμήλιο το συνδέουν με την Ιερουσαλήμ, περίπου 500 χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού. Για τον Γκάσκιν, τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι είναι τουλάχιστον 700 χρόνια προγενέστερο της Ιεράς Σινδόνης. Επίσης πιστεύει ότι η χρονολόγηση της Σινδόνης είναι λανθασμένη. Παρά τις σχολαστικές επιστημονικές μελέτες δεκαετιών, για πολλούς η Σινδόνη του Τορίνο παραμένει μυστηριώδης και ισχυρή.

Για τους πιστούς, η Σινδόνη είναι επίσης μια οδυνηρή ανάμνηση ενός ανθρώπου που προσπάθησε να κάνει το σωστό.

Περισσότερες λεπτομέρειες για την Ιερά Σινδόνη του Τορίνο  μπορείτε να βρείτε στο κανάλι MYSTERY PLACE PROJECT του Λεωνίδα Παχτίτη.

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο  facebook 

Ακολουθήστε το Mystery Place Project στο Instagram 

Κάντε εγγραφή στο Κανάλι στο Youtube ώστε να ενημερώνεστε για τα βίντεο που ανεβαίνουν

Παρακολουθήστε στο βίντεο για την Ιερά Σινδόνη του Τορίνο