«”Ανάπηρη”, σύμφωνα με το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας, σημαίνει “εμποδιζόμενη”. Εγώ έχω μια οπτική βλάβη. Αν, όμως, η κοινωνία κι η πολιτεία δεν μου έβαζαν ένα σωρό εμπόδια, δεν θα ήμουν ανάπηρη».

Η Χριστίνα είναι φοιτήτρια, φεμινίστρια, συγγραφέας και η πρώτη τυφλή book YouTuber στην Ελλάδα

 Το παράπονο της συμπολίτισσας μας συνοψίζει τις θέσεις του αναπηρικού κινήματος σχετικά με το ότι “..η αναπηρία παράγεται πολιτισμικά και δομείται κοινωνικά”. (Oliver, 2009) Με άλλα λόγια το βίωμα της αναπηρίας είναι διαφορετικό από κοινωνία σε κοινωνία, είτε αφορά θεσμικούς φραγμούς τους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης, της εργασίας, της στέγασης κ.ά., είτε αφορά στην κοινωνική αποδοχή που βιώνουν οι ανάπηροι.

Την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) , μας δίνεται η ευκαιρία να αναρωτηθούμε πόσο συμπεριληπτική είναι η δική μας κοινωνία. Η ευρύτερη αλλά και η τοπική κοινωνία της Καλαμάτας.

-Υποστηρίζουμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των συμπολιτών μας με αναπηρία και των οικογενειών τους;

-Παραβιάζουμε τις θέσεις παρκαρίσματος ή διευκολύνουμε, όταν μπορούμε, (παραχώρηση θέσης, υποστήριξη σε πρακτικά ζητήματα κ.ά.);

-Είμαστε δεκτικοί ή απορριπτικοί όταν συναντάμε παιδιά ή/και ενήλικες με αναπηρίες;

-Γινόμαστε εμπόδια στις ζωές τους ή λειτουργούμε υποστηρικτικά;

Την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, 3 Δεκεμβρίου το πρωί στην Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας το Ειδικό Επαγγελματικό Εργαστήριο Εκπαίδευσης & Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.ΕΚ.) Καλαμάτας, σε συνεργασία με το Κέντρο Ημέρας Παιδιών και Εφήβων με Αυτισμό Ν. Μεσσηνίας, το ΚΔΑΠ ΜΕΑ και το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Καλαμάτας, την Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Καλαμάτας και τη Δημοτική Αστυνομία, σας προσκαλεί σε μια διαφορετική συνάντηση με την Αναπηρία. Ελάτε να συναντήσετε όχι το ανέφικτο, αλλά το εφικτό, μέσα από βιωματικές προσομοιώσεις κινητικών και οπτικών δυσκολιών αλλά και παροχή πληροφοριών για συνθήκες ζωής που σας είναι άγνωστες ή ελάχιστα γνωστές. Ελάτε να μας μιλήσετε για κάτι που γνωρίζετε εσείς καλύτερα και να εμπλουτίσετε τη δική μας εμπειρία. Μελέτες έχουν δείξει ότι παρόμοιες βιωματικές εμπειρίες οδηγούν σε περισσότερο ενσυναισθητική στάση και συμπεριφορά προς τα άτομα με αναπηρίες. Η πλήρης εμπειρία βέβαια, δηλαδή η συνάντηση και συνύπαρξη με τους συνανθρώπους μας με αναπηρία, κάνει καλύτερους εμάς και τον κόσμο μας!

“Σεβασμός προς τον Άνθρωπο! Σεβασμός προς τον Άνθρωπο!… Εάν ο σεβασμός προς τον άνθρωπο είναι θεμελιωμένος στις καρδιές των ανθρώπων, οι άνθρωποι θα θεμελιώσουν τελικά, σ’ αντάλλαγμα, το κοινωνικό, πολιτικό ή οικονομικό σύστημα που θα καθαγιάζει ετούτο το σεβασμό.”

έγραψε 0  Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ στο βιβλίο του “Γράμμα σε έναν όμηρο”.