Συστηματικά γινόμαστε στόχοι κοινωνικού αυτοματισμού που καταλήγει σε φαινόμενα κανιβαλισμού

Η απίστευτη όσο και δραματική ιστορία της στυγνής επίθεσης 45χρονου οπλισμένου με τσεκούρι κατά υπαλλήλων της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης και ο σοβαρός τραυματισμός των δύο εξ αυτών, φέρνει για άλλη μια φορά στο προσκήνιο το κοινωνικό υπόβαθρο που έχει διαμορφωθεί εδώ και πολλά χρόνια κατά των εργαζόμενων στο Δημόσιο, ως υπαίτιων για όλα τα δεινά που τραβούν οι πολίτες όταν θέλουν να εξυπηρετηθούν από τις υπηρεσίες του.

Σε αυτόν τον «μύλο» έχουν ρίξει άφθονο νερό όλες οι κυβερνήσεις, οι εκάστοτε αρμόδιοι υπουργοί, τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και τα μέσα ενημέρωσης πρωταγωνιστώντας σε αυτή την εκστρατεία κατά των «τεμπέληδων» δημόσιων υπαλλήλων. Ακόμα και όταν π.χ. υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας ή του ΣΔΟΕ έπεφταν θύματα άγριου ξυλοδαρμού από φοροδιαφεύγοντες καταστηματάρχες, περισσότερη «αλληλεγγύη» επιδεικνύονταν στα ΜΜΕ για τους θύτες παρά για τα θύματά τους.

Από αυτή την άποψη δεν έχουν άδικο πολλά σωματεία εργαζομένων στο χώρο του Δημοσίου που θίγουν με αυτό το σκεπτικό την άγρια επίθεση κατά συναδέλφων τους στην Κοζάνη.

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων ΟΓΑ, αφού επισημαίνει πως «θλίψη και αγανάκτηση μαζί είναι τα αισθήματα που κατακλύζουν όλους μας μετά την πρωτοφανή δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν συνάδελφοί μας, υπάλληλοι στη ∆ΟΥ Κοζάνης», τονίζει τα ακόλουθα:

«Ένα γεγονός που ήρθε να καταδείξει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο δύο πικρές αλήθειες:

• Οι δημόσιοι υπάλληλοι, συστηματικά και βάσει σχεδίου, έχουμε τεθεί ως ο υπ’ αριθμόν 1 στόχος του καλλιεργούμενου κοινωνικού αυτοματισμού, που καταλήγει να γίνεται κοινωνικός κανιβαλισμός. Οι παχυλά επιχορηγούμενοι μηχανισμοί μαζικής εξημέρωσης φιλοτεχνούν ένα τεράστιο πορτρέτο του ανίκανου, παρασιτικού, ή και κακόβουλου δημοσίου υπαλλήλου, για να μπορούν να κρυφτούν πίσω από αυτό οι πραγματικά υπεύθυνοι για τα καθημερινά προβλήματα των συμπολιτών μας, αυτοί που αποφασίζουν και ορίζουν με ποια ελλιπέστατα μέσα και κακοσχεδιασμένες διαδικασίες θα ταλαιπωρούνται στην καθημερινότητά τους από εξίσου ταλαιπωρούμενους εργαζόμενους.

• Οι δημόσιοι υπάλληλοι εργαζόμαστε απροστάτευτοι, σε χώρους εργασίας-ξέφραγα αμπέλια, όπου χωρίς κανέναν έλεγχο μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει όποιος θέλει. Γινόμαστε έτσι εύκολα θύματα στην αγανάκτηση οποιουδήποτε πολίτη, που ακόμη και δίκαια αν είναι, δεν οφείλεται, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, σε δικές μας πράξεις ή παραλείψεις, ούτε και μπορεί να είναι ανεκτό να καταλήγει σε αυτοδικία ή ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές.»

Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για την αυτονόητη εξασφάλιση συνθηκών ασφάλειας, αλλά και υγιεινής, στους χώρους εργασίας τους και απαιτούν από τις ∆ιοικήσεις των φορέων μας, την πολιτική ηγεσία και συνολικά την κυβέρνηση να λάβουν άμεσα και χωρίς καμία χρονοτριβή όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία και την ασφάλειά τους, ξεκινώντας από το ελάχιστο: τη συστηματική καταγραφή των στοιχείων ταυτότητας κάθε προσερχόμενου να εξυπηρετηθεί σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία.