Εκανα λάθος που δεν πήγα να δω τον Καζαντζίδη λίγο πριν πεθάνει

Συνέντευξη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, «Ενώπιος Ενωπίω», έδωσε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Χρήστος Νικολακόπουλος, ο οποίος μεταξύ άλλων μίλησε για την κόντρα του με τον Στέλιο Καζαντζίδη και εξομολογήθηκε ότι ήταν  λάθος που δεν πήγε να τον δει λίγο πριν πεθάνει, αν και ο μεγάλος ερμηνευτής είχε ζητήσει να συναντηθούν. Εξομολογήθηκε δε ότι είχε τεράστια αδυναμία στον πατέρα του και ο τρόπος με τον οποίο είχε μιλήσει για εκείνον ο Καζαντζίδης ήταν καταλυτικός.

«Εχουν περάσει 27 χρόνια και συζητάμε ακόμα για τον Καζαντζίδη, αυτό σημαίνει πως ήταν ένας μύθος, ένας θρύλος! Εγώ αγαπούσα υπερβολικά τον πατέρα μου. Ο Καζαντζίδης ήταν μια ιδιόμορφη περίπτωση. Είχε τις καλές του στιγμές, στην παρέα ήταν πάρα πολύ καλός, φοβερός με χιούμορ. Είχε και κάποια προβλήματα ψυχολογικά, κάποιες ανθρωποφοβίες, κάποιες έντονες υποψίες για πάρα πολλούς ανθρώπους και κάποιες φορές υποψίες εναντίον μου.

Ότι ίσως είμαι άνθρωπος του Μάτσα… Αντιθέτως εγώ του είχα πει να μου κάνει πληρεξούσιο να κάνω εγώ μήνυση στον κ. Μάτσα για να απελευθερωθείς (από τη διαμάχη με τη δισκογραφική του εταιρία). Σε αυτό το σημείο τον αγαπούσα!».

Συνεχίζοντας ο Χρήστος Νικολόπουλος είπε: «Κάποια στιγμή κάποιοι δημοσιογράφοι τον τσιγκλήσανε και άρχισε να λέει λόγια για μένα. Αλλά αυτό που με πείραξε ήταν πως έλεγε άσχημα λόγια για τον πατέρα μου, στον οποίο εγώ είχα αδυναμία. Τον ειδοποίησα μία, δυο, τρεις… Κάποια στιγμή κι εγώ, άνθρωπος είμαι, είπα κι εγώ κάτι. Μετά πήρε φόρα αυτός, άρχισε να λέει χειρότερα.

Αυτό που έκανα εγώ και δεν το γνωρίζει ο κόσμος είναι πως ζήτησα από τη Δικαιοσύνη, κάνοντας ασφαλιστικά μέτρα, για να σταματήσει να με βρίζει! Εμένα και την οικογένεια μου. Αυτό ζητούσα στο δικαστήριο, να σταματήσει να με βρίζει. Η διαμάχη μας δεν είχε καμία σχέση με τα τραγούδια. Δικαιώθηκα αλλά δεν το χρησιμοποίησα. Έχω δύο συμβολαιογραφικές πράξεις του Καζαντζίδη στις οποίες μου ζητά συγγνώμη και δηλώνει πως η παρεξήγηση έγινε από εξωγενείς παράγοντες. Φαντάζομαι από τον περίγυρό του…Επειδή βλέπανε πως είχα πάρει τον δρόμο μου και αναδείχθηκα. Δουλέψαμε μαζί μιάμιση σεζόν και μας συνέδεσαν τόσο πολύ» δήλωσε ο Χρήστος Νικολόπουλος.

Ακόμα, ο ίδιος εξομολογήθηκε μπροστά στην κάμερα: «Δεν ξαναμιλήσαμε έκτοτε. Λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να με δει και δεν πήγα. Πιστεύω πως έκανα λάθος. Άκουσα από ένα φιλόσοφο πως ό,τι κακό αφήνεις πίσω σου σε ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή σου. Πιστεύω ότι έκανα λάθος που δεν πήγα».

Ένα από τα κομμάτια «σταθμός» στη συνεργασία του Στέλιου Καζαντζίδη και του Χρήστου Νικολόπουλου ήταν το «Υπάρχω». Στο βιβλίο του «Κι Όσο Υπάρχεις Θα Υπάρχω – Η πορεία και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη», ο συγγραφέας Κώστας Μπαλαχούτης αναφέρει ότι το τραγούδι προοριζόταν για τον Δημήτρη Μητροπάνο, αλλά τελικά έφτασε να το ερμηνεύσει ο Στέλιος, ο οποίος αρχικά είχε πει: «Και ροκ θα τραγουδήσω;». Μετά την ενορχήστρωση και τους στίχους του Πυθαγόρα άλλαξε γνώμη. Η ιστορία έχει δώσει από μόνη της στο «Υπάρχω» τη θέση που του αξίζει.