Γιώργος Κοτανίδης: «Ράγισαν» καρδιές οι κόρες του με τον επικήδειο λόγο τους

«Ήσουν ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσαμε να ελπίζουμε να έχουμε»

Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Κοτανίδη είπαν την Πέμπτης συγγενείς και φίλοι.

Ο σπουδαίος ηθοποιός «έφυγε» από τη ζωή στα 74 του χρόνια μετά από 15 μέρες που βρισκόταν στην εντατική. Ο καλλιτεχνικός κόσμος βυθίστηκε στο πένθος με τον χαμό του. Οι κόρες του Εύα και Αντιγόνη «ράγισαν» καρδιές με τον επικήδειό τους.

Η Εύα διάβασε τον επικήδειο στο τελευταίο αντίο του πατέρα της και τον πόσταρε στο facebook της:

«Αυτό είναι το κείμενο που γράψαμε και διάβασα σήμερα για τον αποχαιρετισμό του πατέρα μας…

Μπαμπάκα,
(Μπαμπάκια! Σ’ακούμε ήδη να μας απαντάς)
Ακόμα κι εσύ που είχες τόσο μοναδική σχέση με τη γλώσσα μας δεν ξέρω αν θα μπορούσες να περιγράψεις αυτό που έχει συμβεί. Πως να περιγραφεί το αδιανόητο;
Σε αποχαιρετούμε τόσο άδικα και τόσο νωρίς.
Όμως, όσο βαθιά κι αν είναι η λύπη μας, δεν μπορούμε σήμερα να εστιάσουμε εκεί.
Ω γέγονε γέγονε.

Όπως έκανες κι εσύ στα αποχαιρετιστήρια τόσων φίλων σου και αγαπημένων σου ανθρώπων, θα εστιάσουμε στη χαρά, στα καλά, στα θετικά.
Και είναι τόσα πολλά…
Θα εστιάσουμε στο πόσο εκπληκτικός ανθρώπους ήσουν.
Always look at the bright side of death just before you take your terminal breath…
Είμαστε χαρούμενες που είσαι τώρα με την καλύτερη παρέα: τον Δημήτρη τον Καμπερίδη, το Λάκη τον Καμπερίδη, τον Αντρέα τον Ντέγκα, τον Μηνά τον Χατζησάββα, τον Μήτσο τον Ευθυμιάδη, τον Πέτρο τον Βέττα, το Μηνά τον Κωνσταντόπουλο, το Νίκο τον Σκυλοδήμο και τόσους άλλους αγαπημένους σου. Και φυσικά, τον παππού και τη γιαγιά.

Είμαστε σίγουρες ότι θα τα περάσετε θαυμάσια όλοι μαζί και αυτό μας παρηγορεί, όπως και το ότι ίσως σου δοθεί η ευκαιρία να συνομιλήσεις, από κοντά πια, με τις υπέροχες προσωπικότητες που ενσάρκωσες, όπως ο Richard Feynman, ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο Κουρτ Γκέντελ, ο Dénis Diderot, αλλά και με τόσους άλλους καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και φιλοσόφους που σε συντρόφευαν πάντα μέσα από τόσα, μα τόσα βιβλία.

Αυτά τα βιβλία μπαμπά, δεν είναι, όπως σου άρεσε να μας λες, η μόνη μας κληρονομιά.
Είμαστε περήφανες και τυχερές που είμαστε οι κόρες σου. Είμαστε περήφανες και τυχερές για όλα όσα ζήσαμε μαζί σου. Είμαστε περήφανες και τόσο τυχερές για όλα όσα μας έμαθες.
Μας έμαθες τι σημαίνει χαρά για τη ζωή και την κάθε της στιγμή. Μας έμαθες τι σημαίνει να παλεύεις για αυτά που πιστεύεις χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον. Μας έμαθες τι θα πει καλός πολίτης. Μας έμαθες τι σημαίνει Ισότητα, τι σημαίνει Δημοκρατία, τι σημαίνει Δικαιοσύνη. Τι σημαίνει γενναιοδωρία και γενναιότητα ψυχής, τι σημαίνει τόλμη. Μας έμαθες να ονειρευόμαστε και να πραγματοποιούμε τα όνειρα μας. Μας έμαθες να αγαπάμε την τέχνη και, για μένα προσωπικά, πως να την υπηρετώ με καθαρότητα. Μας έδωσες το απόλυτο παράδειγμα της καθαρότητας της ψυχής και της ισορροπίας ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και αυτό που είναι σωστό. Μας έμαθες να έχουμε την κρίση να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους δίχως να τους κρίνουμε. Μας έμαθες πως θέλουμε να στεκόμαστε σαν επαγγελματίες, τι σημαίνει αξιοκρατία, τιμιότητα. Μας έμαθες να πιστεύουμε στον εαυτό μας, στη ζωή και τους ανθρώπους. Μας έμαθες να αγαπάμε και να σεβόμαστε το περιβάλλον και όλων των ειδών τα ζώα, που λάτρευες. Μας έμαθες να αγαπάμε την Αθήνα μέσα από την κάθε της γωνιά. Μας έμαθες τι σημαίνει να έχεις χιούμορ και να μην παίρνεις ποτέ τον εαυτό σου στα σοβαρά. Τι είναι το δικαίωμα της επιλογής, τι σημαίνει ελευθερία, συγχώρεση, τι σημαίνει ακεραιότητα. Τι σημαίνει Αγάπη, με άλφα κεφάλαιο.

Ήσουν ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσαμε να ελπίζουμε να έχουμε. Με όλη τη στήριξη αλλά συγχρόνως όλο το χώρο να είμαστε αυτό που επιλέγουμε. Μας έλουσες με αγάπη και μας χάρισες αμέτρητες στιγμές γέλιου και χαράς.
Σε ευχαριστούμε τόσο μα τόσο πολύ.
Όταν ήμασταν παιδιά, μας διάβαζες πριν κοιμηθούμε το “Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα”. Ίσως να μην είμαστε πια παιδιά, αλλά τώρα πια μετρώντας τ’ άστρα θα ξέρουμε πως είσαι ένα από αυτά.
Δεν υπάρχουν αλλά λόγια, άλλος τρόπος να τιμήσουμε την ύπαρξη σου μπαμπά, παρά να σου πούμε αυτό που λέγαμε και νιώθαμε μέσα μας από παιδιά:
“Όταν μεγαλώσω θέλω να σου μοιάσω”.

Σ’αγαπάμε από εδώ μέχρι εκεί που τώρα κατοικείς.

Εύα και Αντιγόνη».