Ποια είναι τα συμπτώματα της ψωριασικής αρθρίτιδας
Τα συμπτώματα της ψωριασικής αρθρίτιδας είναι πολλά και μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από ασθενή σε ασθενή. Μερικά από τα πιο συχνά είναι πόνος στις αρθρώσεις και οίδημα.
O πόνος αυτός εντοπίζεται ιδιαίτερα στα δάχτυλα χεριών και ποδιών. Επίσης συμπτώματά της είναι ακόμα η κόπωση και η τενοντίτιδα. Ο πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, φολιδωτές κηλίδες στους αγκώνες, στο τριχωτό της κεφαλής και στα γόνατα, είναι επίσης τυπικά συμπτώματα της ψωριασικής αρθρίτιδας.
Η έναρξη της νόσου συνηθέστερα συμβαίνει μεταξύ των ηλικιών 30 και 50 και είναι συνήθως μια ισόβια κατάσταση, αν και μπορεί να παρουσιάσει περιόδους ύφεσης. Το κύριο χαρακτηριστικό που διαχωρίζει την ψωριασική αρθρίτιδα από άλλες μορφές αρθρίτιδας είναι η σύνδεσή της με την ασθένεια του δέρματος, την ψωρίαση, μια κοινή διαταραχή που προκαλεί κόκκινα, φολιδωτά μπαλώματα στο δέρμα. Περίπου το 10% των ανθρώπων που πάσχουν από ψωρίαση μπορεί επίσης να αναπτύξουν φλεγμονή των αρθρώσεων. Όταν συμβαίνει αυτό, η ψωρίαση γενικά ταξινομείται ως ψωριασική αρθρίτιδα. Μια άλλη διαφορά μεταξύ της ψωριασικής αρθρίτιδας και άλλων τύπων αρθρίτιδας είναι ότι η πρώτη μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει φλεγμονή των εσωτερικών οργάνων, όπως η καρδιά, οι πνεύμονες και το ήπαρ.
Άτομα που υποφέρουν από συμπτώματα ψωριασικής αρθρίτιδας συνήθως αντιμετωπίζονται από δύο διαφορετικές ειδικότητες γιατρών. Ένας δερματολόγος θα εξετάσει την κατάσταση του δέρματος, ενώ ένας ρευματολόγος θα θεραπεύσει τον ασθενή για την αρθρίτιδα. Οι τύποι των φαρμάκων θα εξαρτηθούν από την γενική υγεία του ασθενούς και την σοβαρότητα της ασθένειας. Τυπικά, η θεραπεία θα περιλαμβάνει ένα συνδυασμό θεραπειών και φαρμάκων, που θα βοηθήσουν να μειωθούν τα συμπτώματα της ψωριασικής αρθρίτιδας.
Ο συχνός πόνος και το πρήξιμο είναι κοινά στους περισσότερους τύπους αρθρίτιδας, συμπεριλαμβανομένης της ψωριασικής αρθρίτιδας. Αυτό το πρήξιμο προκαλείται από την κατακράτηση υγρού μέσα και γύρω από την άρθρωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διόγκωση είναι το αποτέλεσμα του εκφυλισμού του χόνδρου. Αυτός ο εκφυλισμός μπορεί να προκαλέσει τριβή των οστών γύρω από την άρθρωση. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη προβλέπονται γενικά για να βοηθήσουν στην ανακούφιση των δύο αυτών προϋποθέσεων, αν και δεν έχουν αισθητά αποτελέσματα στις δερματικές βλάβες.
Αν και δεν υπάρχει καμία θεραπεία για την ψωρίαση, υπάρχουν πολλές θεραπείες που μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τις συνέπειες της νόσου. Οι κρέμες κορτιζόνης που εφαρμόζονται άμεσα στις πληγείσες περιοχές γενικά θεωρούνται πιο αποτελεσματικές. Το υπεριώδες φως, καθώς και το φως του ήλιου μπορούν να ελαττώσουν τις δερματικές αλλοιώσεις. Οι δερματολόγοι ορίζουν συνήθως το υπεριώδες φως ως θεραπεία σε συνδυασμό με φάρμακα που κάνουν το δέρμα πιο ευαίσθητο στο φως.
Οι ερευνητές αναζητούν νέες μορφές θεραπείας για τη μείωση των πολύ αρνητικών αποτελεσμάτων. Μία από αυτές τις θεραπείες είναι αντιβιοτική θεραπεία, η οποία αναπτύχθηκε λόγω της ανακάλυψης μιας πιθανής σύνδεσης μεταξύ αρθρίτιδας και βακτηριακής λοίμωξης. Το πλέον υποσχόμενο φάρμακο θεωρείται ότι είναι ένα αντιβιοτικό που ονομάζεται μινοκυκλίνη, ένα μέλος της οικογένειας της τετρακυκλίνης.