Ογκοι της ουροδόχου κύστης: Συμπτώματα, διάγνωση και θεραπεία
Η ουροδόχος κύστη είναι ένα κοίλο όργανο στο σώμα που η λειτουργία του είναι να αποθηκεύει και να εκκρίνει υγρά απόβλητα που παράγονται από τα νεφρά, που είναι γνωστά ως ούρα.
Η κύστη διαστέλλεται και χαλαρώνει με έναν τρόπο που είναι παρόμοιος με ένα μπαλόνι. Κάθε μάζα ή ανάπτυξη περίσσειας κυττάρων του σώματος που δεν είναι απαραίτητοι για το σώμα ονομάζονται όγκοι. Οι όγκοι μπορεί να είναι είτε μη-καρκινικοί (καλοήθεις) είτε καρκινικοί (κακοήθεις). Αν βρεθεί ένας όγκος και προσδιοριστεί ως κακοήθης, θα μπορούσε να έχει τις ρίζες του στο συγκεκριμένο μέρος του σώματος ή μπορεί να έχει εξαπλωθεί στην ουροδόχο κύστη από κάποιο άλλο μέρος του σώματος σε μια διαδικασία που ονομάζεται μετάσταση.
Ανεξάρτητα από το αν ένας όγκος στην ουροδόχο κύστη είναι καλοήθης ή κακοήθης, τα συμπτώματα που σχετίζονται μ’ αυτόν τείνουν να είναι τα ίδια.
Τα συνήθη συμπτώματα
Τα συμπτώματα ενός όγκου της ουροδόχου κύστης περιλαμβάνουν δύσκολη ή επώδυνη ούρηση. Μπορεί να υπάρχει αίμα αναμεμειγμένο με ούρα, μια κατάσταση που είναι γνωστή ως αιματουρία. Ενας όγκος της ουροδόχου κύστης, μπορεί να δημιουργήσει ένα αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση ή επίσης πόνο στην κάτω κοιλιακή χώρα ή στην πλάτη κατά τη διάρκεια της ούρησης.
Εάν ο όγκος είναι στο εμπρόσθιο τοίχωμα της κύστης, μπορεί κάποιος να βιώσει κοιλιακό άλγος. Αν είναι στο οπίσθιο τοίχωμα της κύστης, ο όγκος μπορεί να πιέσει τα νεύρα και τους μύες κοντά στην σπονδυλική στήλη, προκαλώντας πόνο στην πλάτη. Καθώς ο όγκος μεγαλώνει, η κύστη μπορεί να μην είναι σε θέση να κρατήσει τόσο πολλά ούρα όπως έκανε πριν, αναγκάζοντας τον ασθενή να αισθανθεί πιο συχνή και επείγουσα ανάγκη για ούρηση. Εάν ο όγκος εμποδίζει το άνοιγμα προς την ουρήθρα, μπορεί να αισθάνεται την ανάγκη να ουρήσει, αλλά δεν είναι σε θέση να αποβάλλει τα ούρα, παρά τις επίμονες προσπάθειές του.
Η συχνότητα και οι επιπτώσεις
Οι όγκοι της ουροδόχου κύστης είναι ο δεύτερος πιο συχνός τύπος ουροποιογεννητικών καρκίνων μεταξύ των ανδρών, μετά από τον καρκίνο του προστάτη. Τρεις στους τέσσερις ανθρώπους που διαγιγνώσκονται με κακοήθεις όγκους της ουροδόχου κύστης (καρκίνος της ουροδόχου κύστης) τείνουν να είναι άνδρες μεταξύ των ηλικιών 45 και 80. Εάν ο όγκος είναι κακοήθης, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι σχεδόν πάντοτε ιάσιμος.
Το κλειδί είναι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, ένας αποφασιστικός παράγοντας, άλλωστε, σε σχεδόν κάθε μορφή καρκίνου. Εάν ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης ανιχνευθεί και αντιμετωπιστεί νωρίς, έχει ένα ποσοστό επιβίωσης 90% μετά από πέντε χρόνια.
Ανίχνευση και αντιμετώπιση
Η διάγνωση του όγκου της ουροδόχου κύστης συνήθως επιτυγχάνεται μέσω διαφόρων μηχανισμών. Μια λεπτομερής φυσική εξέταση, ανάλυση ούρων, κυστεοσκόπηση και ακτινολογικές εξετάσεις (αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, ακτίνες Χ, κ.λπ.) είναι όλα μέρος των τυποποιημένων διαγνωστικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση των όγκων της ουροδόχου κύστης.
Η χειρουργική αφαίρεση είναι η συνήθης επιλογή θεραπείας για αμφότερους τους καλοήθεις και κακοήθεις όγκους της ουροδόχου κύστης. Πολλοί όγκοι της ουροδόχου κύστης αφαιρούνται ή γίνεται εκτομή μέσω λειτουργικής κυστεοσκόπησης. Αυτό περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός μικρού πεδίου άκαμπτου μετάλλου μέσα στην ουροδόχο κύστη μέσω της ουρήθρας. Το πεδίο έχει μια φωτεινή πηγή φωτός, κανάλια για μια κάμερα και διάφορα μέσα εκτομής και συσκευές ηλεκτροκαυτηριασμού. Οι κακοήθεις όγκοι της ουροδόχου κύστης αντιμετωπίζονται συνήθως είτε με χημειοθεραπεία, είτε με ραδιοθεραπεία ή και με τα δύο για να σταματήσει ή να επιβραδυνθεί η εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ανάλογα με τη θέση, το μέγεθος και τον τύπο των όγκων της ουροδόχου κύστης, μπορεί να είναι απαραίτητο να απομακρυνθεί μέρος ή το σύνολο της ίδιας της ουροδόχου κύστης.