Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία
Η αγκυλωτική (αγκυλοποιητική) σπονδυλίτιδα είναι ένας τύπος φλεγμονώδους αρθρίτιδας που προκαλεί φλεγμονή των αρθρώσεων μεταξύ των σπονδύλων της σπονδυλικής στήλης και των αρθρώσεων μεταξύ ράχης και πυέλου.
Η νόσος μπορεί επίσης να προκαλέσει φλεγμονή και σε άλλα μέρη του σώματος. Ορισμένες περιοχές με φλεγμονή μπορεί να περιλαμβάνουν το σημείο όπου οι τένοντες και οι σύνδεσμοι συνδέονται με τα οστά, τις αρθρώσεις μεταξύ σπονδυλικής στήλης και πλευρών και τις αρθρώσεις στους γοφούς, στους ώμους, στα γόνατα και τα πόδια. Συνήθως προκαλεί επίσης φλεγμονή στα μάτια.
Ενώ η αγκυλωτική σπονδυλίτιδα επιδεινώνεται και η φλεγμονή εξελίσσεται, νέα οστά αναπτύσσονται και από τις δύο πλευρές των σπονδύλων (οστεοποίηση) σε μια προσπάθεια του σώματος να επουλώσει το σημείο. Ετσι, οι σπόνδυλοι ενδέχεται να συνενωθούν, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ακαμψία, οι σπόνδυλοι να σκληρύνουν και να χάσουν την ευελιξία τους, κάτι που αποκαλείται αγκύλωση. Αυτή η σύντηξη μπορεί να σκληρύνει το θώρακα, περιορίζοντας την πνευμονική λειτουργία και συμβάλλει σε άλλες επιπλοκές.
Τα συμπτώματα της αγκυλωτικής σπονδυλίτιδας είναι ποικίλα και αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Οι πρώτες ενδείξεις της ασθένειας περιλαμβάνουν πόνο και δυσκαμψία στο κάτω μέρος της πλάτης και τους γοφούς. Ο πόνος είναι συχνά χειρότερος το πρωί, το βράδυ ή μετά από μακρές περιόδους αδράνειας. Ο πόνος εξελίσσεται τελικά στην σπονδυλική στήλη και σε άλλες αρθρώσεις.
Τα σύνθετα στάδια αυτής της χρόνιας νόσου περιλαμβάνουν μια σοβαρή κύφωση, σκλήρυνση της μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κόπωση, έλλειψη όρεξης, απώλεια βάρους, φλεγμονή των οφθαλμών και φλεγμονή του εντέρου. Δεν υπάρχει καμία γνωστή αιτία της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, ωστόσο θεωρείται πως κληρονομικοί παράγοντες παίζουν ένα ρόλο στην έναρξη της νόσου. Αυτή η σοβαρή μορφή της αρθρίτιδας στοχεύει συνήθως άνδρες μεταξύ των ηλικιών 16 και 40.
Οι επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν από την ασθένεια περιλαμβάνουν τη δυσκολία να στέκεται κανείς όρθιος ή να περπατά. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν ο θωρακικός κλωβός στενεύει, οι νευρώνες δεν μπορούν να κινηθούν όταν το άτομο αναπνέει. Το αποτέλεσμα είναι οι πνεύμονες να αδυνατούν να φουσκώσουν πλήρως. Άλλες επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν καρδιακά προβλήματα και λοιμώξεις των πνευμόνων.
Εάν ένα άτομο υποψιάζεται ότι μπορεί να έχει αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, θα πρέπει να επικοινωνήσει με το γιατρό του. Ένας γιατρός μπορεί να πραγματοποιήσει μια σειρά εξετάσεων που περιλαμβάνουν ακτινογραφίες, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, ή εξετάσεις αίματος, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ένα άτομο έχει την ασθένεια. Μόλις ένα άτομο διαγνωστεί με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ένας γιατρός που ειδικεύεται στην κατάσταση θα συνταγογραφήσει πολλές θεραπείες.
Οι θεραπείες έχουν σκοπό την καθυστέρηση ή την πρόληψη των επιπλοκών και την αποφυγή της παραμόρφωσης της σπονδυλικής στήλης που έρχεται ως αποτέλεσμα της φλεγμονώδους νόσου. Είναι καλύτερο να αρχίσει κανείς να λαμβάνει θεραπεία στα πρώιμα στάδια της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, πριν τα οστά έχουν την ευκαιρία να συντηχθούν, περιορίζοντας έτσι την κινητικότητα. Οι τυπικές θεραπείες που προβλέπονται για έναν ασθενή με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα περιλαμβάνουν τα μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα ανακουφίζουν από τη φλεγμονή, την δυσκαμψία και τον πόνο. Άλλα φάρμακα είναι τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα και πρόκειται για θεραπείες που χρησιμοποιούνται για να επιτεθούν στη φλεγμονή που δημιουργείται στις αρθρώσεις στα πόδια, στα χέρια και στους ιστούς.
Τα αντιρευματικά φάρμακα έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν τις βλάβες στις αρθρώσεις. Τα κορτικοστεροειδή καταστέλλουν τη φλεγμονή και τις βλάβες των αρθρώσεων σε σοβαρές περιπτώσεις. Αυτά λαμβάνονται από το στόμα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και μπορούν ακόμα και να εγχυθούν σε μια άρθρωση που πονάει όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Ο παράγοντας νέκρωσης όγκου (TNF) είναι ένας άλλος τύπος θεραπείας που ενθαρρύνεται από τους γιατρούς για τη θεραπεία της νόσου. Ο TNF είναι μία κυτταρική πρωτεΐνη που δρα ως φλεγμονώδης παράγοντας. Αναστολείς του TNF μπλοκάρουν την πρωτεΐνη αυτή και αυτό βοηθά στην ελάττωση του πόνου και της δυσκαμψίας και στον περιορισμό του οιδήματος στην άρθρωση.
Τέλος, οι γιατροί μπορεί να συνταγογραφήσουν φυσικοθεραπείες για τους ασθενείς τους. Οι φυσικοθεραπείες μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση από τον πόνο και να βελτιώσουν την αντοχή και την ευελιξία στο σώμα. Οι σοβαρές βλάβες των αρθρώσεων και ο πόνος μπορεί κάποιες φορές να απαιτήσουν χειρουργική επέμβαση, αν και αυτό είναι ένα σπάνιο περιστατικό.