Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Μαρίας Καραγιάννη “Η Ευχή” | 19 Ιουνίου στο Πνευματικό Κέντρο

Οι Εκδόσεις Πηγή και η Μαρία Καραγιάννη – Συγγραφέας σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος της με τίτλο “Η Ευχή”, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 19 Ιουνίου στις 20:00 στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.

Για το βιβλίο, εκτός από τη συγγραφέα θα μιλήσει ο Αντώνης Κατσάς (Δικηγόρος).
Συντονίζει η Γεωργία Αναγνωστοπούλου (Δημοσιογράφος).
Ανάγνωση κειμένων: Όλγα Αλεξανδροπούλου – Μαρία Τούμπουρου.
Χορευτική επιμέλεια: Θωμάς Παλάντζας – Στεφανία Κνίττελ.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

H Μαρία Καραγιάννη γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Καλαμάτα. Το 2003 αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και πολύ σύντομα πέρασε τις πύλες της Νομικής Σχολής Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα Οικονομικά.
Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Στη σκιά της σιωπής», από τις εκδόσεις Πηγή, το οποίο μεταφράστηκε στην αγγλική και κινεζική γλώσσα, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, «Το σπίτι των γλάρων», γνωρίζοντας επίσης μεγάλη επιτυχία.

Η Ευχή” είναι το τρίτο της βιβλίο, το οποίο αποτελεί ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα ρεαλισμού, άλλοτε άγριο κι άλλοτε βαθιά συγκινητικό που θέτει ηθικά διλήμματα, κι εστιάζει στα γονεϊκά πρότυπα, στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη θυσία της υπέρτατης αγάπης. Η ίδια η συγγραφέας έχει δηλώσει πως για τα βιβλία της επιλέγει χώρες που η ιστορία τους τις βαραίνει. Μετά λοιπόν τα “Στη σκιά της σιωπής” και “Το σπίτι των γλάρων”, μεταφέρει αυτή τη φορά τον αναγνώστη στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες, όπου κάτω από τις φωτεινές μαρκίζες των λεωφόρων του, απλώνεται ένα ολόκληρο θέατρο σκιών βαθιά ριζωμένο στα χρόνια της πιο απάνθρωπης δικτατορίας. Γιατί στην Αργεντινή αν δεν ξέρεις τα πάντα για τον άλλον, είναι σαν να μην ξέρεις τίποτα.”

“Μερικές φορές δυσκολεύομαι να το πιστέψω, αλλά κάποτε υπήρξα νέα. Στη ζωή μου δεν κατάφερα τίποτα σπουδαίο. Ήμουν απλώς μια γυναίκα που ήθελε να αγαπηθεί πολύ, κι όχι από πολλούς. Αυτό ήταν το έγκλημά μου. Όμως, η μοίρα μου, παρά τις μάταιες προσδοκίες μου, είχε γραφτεί με το πρώτο μου κλάμα χρόνια πριν, κι όπως πάντα το μέλλον είχε κριθεί και αποφασιστεί πριν καν ξεκινήσει εκείνη η ιστορία – η ωραιότερη και φρικτότερη ιστορία που θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί, κι όταν πια ξεκίνησε ήταν ήδη πολύ αργά…” 

Έτσι ξεκινά την αφήγησή της η Ισαβέλλα Μορένο, η οποία εγκατέλειψε για πάντα τη χώρα όπου γεννήθηκε, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγει από οδυνηρές αναμνήσεις, πεπεισμένη πως, αν έβαζε ανάμεσα σ’ εκείνη και στο παρελθόν έναν ολόκληρο ωκεανό, η φωτιά που έκαιγε μέσα της σιγά-σιγά θα κόπαζε. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη της επιστρέφουν και τότε αρχίζει να θυμάται…