Σύνδρομο σεροτονίνης: Αίτια, συμπτώματα, θεραπεία
Το σύνδρομο σεροτονίνης είναι μια σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή ασθένεια που προκαλείται όταν το σώμα έχει αφύσικα υψηλά επίπεδα της σεροτονίνης, μιας χημικής ουσίας που παράγεται στον εγκέφαλο.
Η κατάσταση αυτή προκαλείται συχνότερα όταν οι άνθρωποι που παίρνουν ορισμένες χημικές ουσίες ή φάρμακα που δρουν στα επίπεδα της σεροτονίνης αυξήσουν τη δόση των φαρμάκων τους ή λάβουν άλλη φαρμακευτική αγωγή την ίδια στιγμή που ενισχύουν τα επίπεδα της σεροτονίνης τους. Ενώ τα κατάλληλα επίπεδα της σεροτονίνης είναι ιδιαίτερα σημαντικά, η υπερβολική σεροτονίνη ενέχει σοβαρό ιατρικό κίνδυνο.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου της σεροτονίνης γενικά εμφανίζονται αμέσως μετά από μια αγωγή ή ακόμα και ένα μόνο φάρμακο που αυξάνει τα επίπεδα της σεροτονίνης.
Είναι δύσκολο να αγνοηθούν και το άτομο μπορεί να βρεθεί σε σύγχυση καθώς η καρδιά φαίνεται να πάλλεται ή να επιταχύνει πραγματικά, οι μύες συσπώνται και ένα αίσθημα εσωτερικής ανησυχίας και άγχους που ονομάζεται ακαθησία εμφανίζεται. Αλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν άσχημο πονοκέφαλο και εφίδρωση. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται κρύο και τρέμουλο και ανατριχιάζει το δέρμα τους.
Εάν αυτά τα συμπτώματα αγνοηθούν και το άτομο συνηθίζει να έχει ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα σεροτονίνης, παίρνοντας περισσότερα φάρμακα, μπορεί να αναπτύξει πυρετό ή επιληπτικές κρίσεις και απειλητικές για τη ζωή του αρρυθμίες. Μπορεί ακόμα να έχει απώλεια των αισθήσεων. Αυτά τα συμπτώματα χρειάζονται επείγουσα ιατρική περίθαλψη και αν εμφανιστούν θα πρέπει να επικοινωνήσετε με το γιατρό για να πάρετε συμβουλές για το τι πρέπει να κάνετε.
Η θεραπεία για το σύνδρομο σεροτονίνης, όταν αυτό είναι σοβαρό, μπορεί να περιλαμβάνει νοσηλεία και μια ποικιλία από φάρμακα που σκοπό έχουν να ηρεμήσουν τους μύες. Κάποιες περιπτώσεις απαιτούν αναστολείς σεροτονίνης, ενώ σε κάποιες σοβαρές περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί να παραλύσουν, καθώς τα επίπεδα της σεροτονίνης θα πέφτουν. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί συνήθως μέσω τοπικής αναισθησίας, ώστε το άτομο να κοιμάται κατά το μεγαλύτερο διάστημα αυτής της εμπειρίας. Σε γενικές γραμμές αυτές οι θεραπείες συνδυάζονται με την σταδιακή σταθεροποίηση της ανάκαμψης των προϊόντων σεροτονίνης αν και μπορεί να χρειαστούν μερικές εβδομάδες μετά από περιστατικό υψηλού επιπέδου σεροτονίνης για να αισθανθεί το άτομο εντελώς καλά.
Ορισμένα φάρμακα, ιδιαίτερα όταν συνδυάζονται μπορεί να προκαλέσουν αυτή την κατάσταση. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνουν επιλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) και επιλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης (SNRIs). Μία άλλη κατηγορία φαρμάκων που μπορεί να δημιουργήσει αυτό το πρόβλημα είναι οι αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης ή εναλλακτικά λίθιο, ένα φάρμακο που σταθεροποιεί τη διάθεση και μπορεί να συσχετιστεί με αυτό το σύνδρομο, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με άλλα φάρμακα.
Αλλα φάρμακα που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο για το σύνδρομο σεροτονίνης περιλαμβάνουν τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα για το βήχα, τα φάρμακα για τον πόνο και τα φάρμακα για την ημικρανία. Θα πρέπει να θυμάστε αν αυτή η κατάσταση σάς παρουσιάζεται όταν συνδυάσετε ένα απ’ αυτά τα φάρμακα, ώστε να ενημερώσετε το γιατρό σας.
Το πρόβλημα με αυτή την κατάσταση είναι πως οι γιατροί μπορεί συχνά να συνδυάσουν φάρμακα για την ενίσχυση της σεροτονίνης, ιδιαίτερα για τη θεραπεία ψυχικών ασθενειών. Ενα άτομο με διπολική διαταραχή θα μπορούσε εύκολα να πάρει επιλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης μαζί με λίθιο. Οι άνθρωποι που λαμβάνουν αναστολείς μονοαμινοξειδάσης, πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί με τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα που λαμβάνουν.
Γιατροί και ασθενείς θα πρέπει να σταθμίσουν τον κίνδυνο σε σχέση με τα οφέλη που έχει ο συνδυασμός περισσότερων από έναν παραγόντων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σύνδρομο σεροτονίνης. Συνήθως τα οφέλη, ειδικά κατά τη θεραπεία σοβαρών παθήσεων όπως είναι οι ψυχικές ασθένειες, αντισταθμίζουν τον κίνδυνο του συνδρόμου, αλλά ακόμα κι έτσι οι ασθενείς θα πρέπει πάντα να συμβουλεύονται το γιατρό για το τι σημάδια πρέπει να παρατηρήσουν αν αυξήσουν τη δόση της φαρμακευτικής αγωγής που παίρνουν για την αύξηση της σεροτονίνης ή αν πάρουν άλλο φάρμακο που θα αυξήσει τα επίπεδα της σεροτονίνης τους, ώστε να είναι σε επιφυλακή.