Ποιες είναι οι φάσεις της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας
Γενικά, υπάρχουν τρία καθορισμένα στάδια συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, αν και ορισμένοι γιατροί θεωρούν ότι αυτοί που κινδυνεύουν να αναπτύξουν την πάθηση βρίσκονται σε ένα «μηδενικό στάδιο».
Στην περίπτωση αυτή τα στάδια αυξάνονται σε τέσσερα.
Οι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί για πρώτη φορά δεν έχουν συχνά εμφανή συμπτώματα. Τα περισσότερα από αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη φάση είναι εσωτερικά και μπορούν να προβλεφθούν εύκολα με τις εξετάσεις, αλλά δύσκολο να ανιχνευθούν διαφορετικά.
Στο επόμενο στάδιο, οι άνθρωποι συχνά αρχίζουν να αισθάνονται δύσπνοια, καθώς η καρδιά παλεύει να πάρει αρκετό οξυγόνο. Στην τελική φάση, η κατάσταση γίνεται εξουθενωτική.
Οι ασθενείς συνήθως δεν είναι σε θέση να περπατούν ή να ασκούν μεγάλη σωματική δραστηριότητα και συχνά απαιτούνται παρεμβάσεις όπως φάρμακα και βηματοδότες για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Είναι επίσης σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα στάδια έχουν περισσότερο το ρόλο γενικών κατευθυντήριων γραμμών, παρά αυτόν ενός ακριβή διαγνωστικού δείκτη. Πολλές φορές, εξάλλου, ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή και δεν υπάρχουν περιπτώσεις ταυτόσημες.
Τι είναι η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
Η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια σοβαρή ασθένεια που αποδυναμώνει την καρδιά σε σημείο που δεν μπορεί πλέον να εκτελέσει τη λειτουργία της άντλησης οξυγονωμένου αίματος σε όλο το σώμα. Το αποτέλεσμα είναι ο ιστός και τα περισσότερα όργανα του σώματος να μην λαμβάνουν επαρκή ποσότητα. Η κατάσταση αυτή είναι μια προοδευτική ασθένεια που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου συχνά διαιρούν τη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια σε στάδια με βάση τα συμπτώματα που εκθέτει ένας ασθενής, ώστε να τα κατηγοριοποιήσουν καλύτερα, να τα κατανοήσουν και να τα θεραπεύσουν.
Αρχικά συμπτώματα και «αόρατα» συμπτώματα
Το πρώτο από τα στάδια της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας συνήθως αναπτύσσεται πολύ αργά και μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες, αν όχι χρόνια, χωρίς πρακτικά συμπτώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ήπια αδυναμία ή η ασυνήθιστη δύσπνοια κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας είναι τα μόνα συμπτώματα. Αυτό το στάδιο συνήθως δεν επηρεάζει την καθημερινή ρουτίνα του πάσχοντος. Κατά συνέπεια, σε πολλούς ανθρώπους η κατάσταση αυτή παραμένει αδιάγνωστη, μέχρις ότου να αναπτυχθούν πιο σοβαρά συμπτώματα.
Μείωση του οξυγόνου και ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού
Στο δεύτερο από τα στάδια της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, το αίμα που αντλείται σε όλο το σώμα είναι σταδιακά ανίκανο να οξυγονωθεί. Αν και η ελαφριά άσκηση είναι συνήθως μια από τις κορυφαίες συστάσεις για τους ανθρώπους που έχουν διαγνωσθεί για πρώτη φορά, όσο η ασθένεια προχωρά, συχνά δεν είναι σε θέση να συνεχίσουν την ελαφριά άσκηση και σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσεται ένας μη φυσιολογικός καρδιακός παλμός κατά τη διάρκεια ακόμη και των πλέον συνηθισμένων κινήσεων, όπως είναι το περπάτημα. Αυτό είναι κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνει η καρδιά να επιταχύνει το ρυθμό της, επειδή δεν είναι σε θέση να αντλήσει όσο αίμα απαιτείται. Σε αυτό το στάδιο, η μόνη διαθέσιμη θεραπεία είναι η ανάπαυση στο κρεβάτι για να μειωθεί η επίδραση των συμπτωμάτων.
Εξουθενωτική δυσκολία στην αναπνοή
Το τέταρτο και τελικό στάδιο συμβαίνει όταν η ασθένεια «απαγορεύει» εντελώς στους ασθενείς να εκτελέσουν την καθημερινή τους ρουτίνα. Ακόμα και απλές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα από δωμάτιο σε δωμάτιο μέσα σε ένα σπίτι, είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθούν. Συχνά σε αυτή τη φάση οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα μόνο όταν ξαπλώνουν και συνήθως χρειάζονται βοήθεια για σχεδόν κάθε εργασία.
Αλλα συμπτώματα που σχετίζονται με αυτό το στάδιο περιλαμβάνουν δύσπνοια, πρησμένα χέρια και πόδια και έναν επίμονο βήχα. Όταν φτάσει αυτό το στάδιο, σημαίνει πως η ασθένεια -και κατά συνέπεια και ο ασθενής- βαίνει προς το τέλος. Δεν υπάρχει συνήθως κανένας τρόπος να θεραπευθεί η κατάσταση και οι γιατροί και οι φροντιστές συχνά αναζητούν τρόπους απλά για να κάνουν τους ασθενείς να αισθανθούν όσο το δυνατόν πιο άνετα.
Η σημασία της θεραπευτικής αγωγής
Η κατανόηση των σταδίων και των κύριων συμπτωμάτων τους μπορεί να βοηθήσει στην προγραμματισμένη θεραπεία κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της νόσου. Φάρμακα και άλλες θεραπείες είναι διαθέσιμα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θα επιβραδύνουν μόνο την πρόοδο της ασθένειας και δεν θα την εξαλείψουν. Ο μόνος αληθινός τρόπος για την καταπολέμηση της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας είναι να ακολουθεί κανείς έναν υγιή και ενεργό τρόπο ζωής, που θα εμποδίσει την έναρξη της νόσου. Στην περίπτωση διάγνωσης συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, είναι επίσης πολύ σημαντικό να διατηρηθεί μια ρουτίνα θεραπευτικής αγωγής. Οι τακτικοί έλεγχοι μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη και να βοηθούν στη διατήρηση του ελέγχου της.