Καθαρή Δευτέρα το Καρναβάλι της Νέδουσας με το Δρώμενο της Ευετηρίας !
Ένα ξεχωριστό καρναβάλι αύριο , Καθαρά Δεύτερα , στη Νέδουσα της Αλαγονίας !
Απολαύστε το κείμενο απο τη φιαδικτυακή ομάδα ,την οποία επιμελείται ο Χρήστος Ζερίτης :
Φαλλοφορίες στη Νέδουσα: Στο Δρώμενο της Νέδουσας κυκλοφορούν Φαλλοί όλων των μεγεθών. Συστηματική Φαλλοφορία γίνεται στον Αγερμό, στον Γάμο και στην Κηδεία.
Οι Φαλλοί περιφέρονται από γυναίκες και άνδρες. Ο Φαλλός είναι το φανερό σύμβολο της γονιμοποιού δυνάμεως στη Φύση.
Με τον παραλληλισμό ανάμεσα στην ανθρώπινη, την ζωική και τη φυτική γονιμότητα, που είναι ολοφάνερος στους αγροτικούς λαούς σε ένα πιο πρωτόγονο στάδιο, ο Φαλλός έχει τη θέση του σε πανάρχαιες ιεροτελεστίες της γονιμότητας. Τον κρατούσαν και σε όλες τις διονυσιακές πομπές.
Αισχρολογία και απεικονίσεις γεννητικών οργάνων είναι χαρακτηριστικά όλων των γιορτών που αποσκοπούν στη γονιμότητα, στη γένεση ανθρώπων και καρπών.
Όμως ο Φαλλός έχει και άλλες δύο ιδιότητες οι οποίες συμπεραίνονται από μία σκανδαλιστική αλλά αξιομνημόνευτη περίπτωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας : την ερμαϊκή στήλη.
Αυτή ήταν ένα μάλλον επιβλητικό, συνήθως γενειοφόρο, κεφάλι πάνω σε μια τετράπλευρη στήλη και στην κατάλληλη θέση, ένας μη δυνάμενος να παρερμηνευθεί, ρεαλιστικά αποδοσμένος, όρθιος Φαλλός.
Αυές οι ερμαϊκές στήλες ήταν συνήθως τοποθετημένες στις εισόδους σπιτιών, σε σταυροδρόμια έξω από πόλεις, στην αγορά και στα σύνορα μεταξύ πόλεων. Δεν ήταν στημένες στην κρεβατοκάμαρα, ούτε σε χωράφια με σιτηρά, ούτε σε στάβλους.
Ο ρόλος τους ήταν αποτροπαϊκός δηλ. αποτρεπτικός. Ποιος είναι όμως αυτός που πρέπει να κρατηθεί μακριά με τέτοια μέσα ;
Οι απρέπειες μάλλον τραβούν το βλέμμα, γι αυτό και αποτρέπουν το κακό μάτι, πρότεινε ο Πλούταρχος. Οι άνθρωποι συνειδητά ή ασυνείδητα γνωρίζουν τι σημαίνει αυτή η πράξη επίδειξης : μία εκδήλωση που μεταδίδει ένα μήνυμα ισχύος με τη σημασία του. Κάθε άτομο που πλησιάζει απ’ έξω -σπίτι, πόλη- θα παρατηρήσει ότι αυτή η ομάδα που είναι μέσα -σπίτι, πόλη-δεν αποτελείται από ανίσχυρες γυναίκες και παιδιά, αλλά απολαμβάνει της προστασίας του ανδρισμού.
Για τη χρήση του Φαλλού ο λαογράφος-ερευνητής Μ. Κοπιδάκης σχολιάζει:
«Ακόμη και στους τάφους οι φαλλικές απεικονίσεις δεν είναι σπάνιες. Ο Φαλλός υποδηλώνει τη μακαριότητα της μετά θάνατον ζωής, διασφαλίζει τη γαλήνη του νεκρού και προοιωνίζει τη μέλλουσα αναγέννηση ή ακόμη και την εκ νεκρών ανάσταση».
Συνεχίζοντας αναφέρει «Τα άσματα των νέων Φαλλοφόρων, που είναι ως είδος έκφρασης και Διονύσου αρχαιότερα, φαιδρύνουν τις γονιμικές γιορτές, διακηρύσσοντας πως όσο ο Φαλλός, ο συνεργός πάσης γενέσεως, σφριγά, δεν έχει ο θάνατος τον τελευταίο λόγο», ενώ ο Burkert λέει: «οι τελετουργίες με σεξουαλικά στοιχεία γίνονται κατανοητές κυρίως ως μαγείες ευφορίας».
