Tον Αριστοτέλη Παπαδόπουλο τον πρωτογνώρισα στο Λονδίνο το 2009, στο πρώτο World Class Βartender of the Year. Τότε δούλευε στο θεσσαλονικιώτικο Βanquet κι είχε ήδη αποσπάσει δύο φορές τον τίτλο του πρωταθλητή της Ένωσης Μπάρμεν Ελλάδας. Θυμάμαι ακόμη τους κριτές του διεθνούς διαγωνισμού της Diageo να παρακολουθούν κάθε του κίνηση, βομβαρδίζοντάς τον ταυτόχρονα με ερωτήσεις. Χαμογελαστός, μεθοδικός, χαρακτηριστικά ψύχραιμος, κατάφερε να στεφθεί καλύτερος bartender του κόσμου.

Κάπου ανάμεσα στις δοκιμασίες ταχύτητας και γρήγορων αντανακλαστικών, γνώσης και τεχνικής, μεταξύ Τάμεση και Whitechapel, έμαθα ότι βρέθηκε τυχαία πίσω από το μπαρ, αντικαθιστώντας έναν φίλο που δούλευε στην καφετέρια όπου σύχναζε, κοντά στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Κι ότι αυτό που θεωρούσε το πιο σημαντικό για την παρασκευή ενός cocktail ήταν η καλή πρώτη ύλη. Σ’ αυτό ακριβώς πατάει η κουβέντα μας και τώρα, μία δεκαετία μετά.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Ethnos.gr