5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου | Προβολές για Δευτέρα 21/01/2019

Το πρόγραμμα προβολών  στα πλαίσια του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου  για την Δευτέρα 21 Ιανουαρίου είναι το ακόλουθο: 

-Almost heaven –  Carol Salter(Ηνωμένο Βασίλειο)

Η ταινία προβάλλεται  στο Αμφιθέατρο Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας τηΔευτέρα 21 Ιανουαρίου, ώρα 15:00, σε α’ πανελλήνια προβολή.Κέρδισε το Βρετανικό Βραβείο Ανεξάρτητων Ταινίων το 2017.

Περίληψη:  Μακρυά από το σπίτι, η δεκαεπτάχρονη YingLing ετοιμάζεται για την εξέτασή της προειμένου να γίνει εργολάβος κηδειών σ’ ένα από τα μεγαλύτερα γραφεία τελετών της Κίνας. Η καθημερινή ρουτίνα αυτού του περίεργου επαγγέλματος φέρνει και χιουμοριστικές αλλά και αναζωογονητικές στιγμές.Σχεδόν παράδεισος…

Σημείωμα Σκηνοθέτη: “Η έμπνευση ήταν ένα μικρό άρθρο στην εφημερίδα σχετικά με την δουλειά των νεαρών νεκροθαφτών στην Κίνα, οι οποίοι τελούσαν ειδικό ιαματικό λουτρό στους νεκρούς. Αυτοί οι νεαροί άνθρωποι έδειχναν σεβασμό στους νεκρούς, καθαρίζοντας και διώχνοντας μακρυά τις αρρώστιες και τους πόνους αυτών. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον το πώς, τόσο νεαροί άνθρωποι, στο ξεκίνημα της ζωής τους, κατάφερναν να εργαστούν σ’ ένα τέτοιο μέρος, τόσο κοντά στο θάνατο.

Συναντήθηκα με αρκετούς νεκροθάφτες κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά υπήρχε κάτι στην YingLing που με τραβούσε κι έτσι επέλεξα να ακολουθήσω το δικό της ταξίδι. Ήταν αθώα, ιδιόρρυθμη και τόσο φοβισμένη που ήταν μέρος αυτού του περιβάλλοντος, όσο και εγώ.  Σημειωτέον ότι τόσο η YingLing όσο κι εγώ δεν είχαμε ποτέ πριν αντικρίσει ένα νεκρό σώμα.

Καθώς την κινηματογραφούσα, ένιωσα ότι και οι δύο πηγαίναμε σ’ ένα ταξίδι, όπου θα αντιμετωπίζαμε τους αμοιβαίους φόβους μας σχετικά με τον θάνατο. Η YingLing  έβρισκε την δική της αίσθηση της ανεξαρτησίας σ’ έναν ενήλικο κόσμο κι εγώ ένιωσα πιο ικανή να αντιμετωπίσω τον θάνατο των γονιών μου.

Το «Almost Heaven» είναι μια ταινία που διαμορφώνεται από την αίσθηση της αποξένωσης μιας γυναίκας και το πώς σταδιακά μαθαίνει να την ξεπερνά. Ίσως αυτό προσεγγίζει την συμπάθεια που εγώ η ίδια δείχνω προς τους ανθρώπους που κινηματογραφώ. Νοιάζομαι γι’ αυτούς και υπάρχει εμπιστοσύνη σε αυτήν την ενσυναίσθηση που (εύχομαι) να αποδίδεται στην οθόνη.” 

-Guerilla voices-Sjoerd van Grootheest (Κολομβία)

 Η ταινία προβάλλεται  στο Αμφιθέατρο Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας  τη Δευτέρα, 21 Ιανουαρίου, στις 17:00, σε α’ πανελλήνια προβολή.

Περίληψη:  Από τη στιγμή που υπεγράφη συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Κολομβιανή κυβέρνηση και τη FARC-EP (Επαναστατικές ένοπλες δυνάμεις Κολομβίας) το Δεκέμβριο του 2016, μια ομάδα με περισσότερους από 200 επαναστάτες του έκτου μετώπου μπήκαν σε μια ζώνη μετάβασης και κανονικοποίησης στο Monteredondo, στην Cauca.  Τον Ιανουάριο του 2017, ο σκηνοθέτης μπήκε στην κατασκήνωση αυτή και ακολούθησε αρκετούς επαναστάτες FARC στην διαδικασία αποστράτευσής τους μέσα στον επερχόμενο χρόνο.

Δηλώσεις του σκηνοθέτη για την ταινία:  “Αυτό το ντοκιμαντέρ προσπαθεί κυρίως να εξανθρωπίσει τις εμπειρίες και την απεικόνιση των πρώην ανταρτών του FARC-EP. Πιστεύουμε γενικά ότι το ντοκιμαντέρ σαν είδος, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, μπορεί να συμβάλει στις μεγάλες προκλήσεις των προσεχών ετών, καθώς η Κολομβία προσπαθεί να οικοδομήσει μια νέα και ειρηνική κοινωνία. Μόλις ξεκινήσαμε την παραγωγή, πιστεύαμε πραγματικά ότι επρόκειτο για ένα μοναδικό ιστορικό γεγονός. Αποφασίσαμε πως ήταν καλύτερο να ασχοληθούμε με την οπτική γωνία των ανταρτών, μιας και το οπτικό-ακουστικό υλικό που αφορά στις απόψεις των ιδίων των μελών του FARC είναι περιορισμένο.

Γενικότερα τα ντοκιμαντέρ και οι ειδήσεις που αφορούν το FARC-EP τείνουν να δαιμονοποιούν το κίνημα, δίνοντας μια εικόνα, η οποία απέχει πολύ από εκείνο το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, η γνώση του οποίου είναι απαραίτητη για την κατανόηση του ίδιου του FARC, καθώς και τους εμφυλίου πολέμου στην Κολομβία γενικότερα.  Μου ερχόταν στο μυαλό αυτό το δίπολο «τρομοκράτης – μαχητής της ελευθερίας», κάτι που με έκανε πραγματικά να θέλω να μάθω, ποιοί ήταν τελικά αυτοί οι πρώην αντάρτες, την ίδια στιγμή που ετοιμάζονταν να ενσωματωθούν στην Κολομβιανή κοινωνία. Ήθελα πραγματικά να μάθω τα κίνητρα τους.

Πιστεύουμε ότι η διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων που ευθύνονται για την ένοπλη σύγκρουση στην Κολομβία χρειάζεται ακόμη πολύ χρόνο και ενέργεια. Η δε προσπάθεια συμφιλίωσης θα χρειαστεί ακόμα αρκετά χρόνια προκειμένου να είναι πετυχημένη. Ειδικότερα, για τη συμφιλίωση, εκείνο που χρειάζεται είναι κυρίως να προσπαθήσεις να κατανοήσεις τα κίνητρα του «άλλου». Για να το καταφέρεις αυτό πρέπει πρώτα να τον ακούσεις. Η όλη προσπάθεια που κάναμε, λοιπόν, συνδέεται με αυτές τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει τώρα η Κολομβία, μιας και θα επιτρέψει για πρώτη φορά σ’ ένα ευρύτερο κοινό να έρθει σε επαφή με τα μέλη του FARC-EP και να ακούσει τις απόψεις τους”.

–Of fathers and Sons –Talal Derki (ΗΠΑ)

Η ταινία προβάλλεται  στο Αμφιθέατρο Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου, στις 21:30

Περίληψη:  Ο TalalDerki επιστρέφει στην πατρίδα του, όπου κερδίζει την εμπιστοσύνη μιας ριζοσπαστικής ισλαμικής οικογένειας, περνώντας την καθημερινή ζωή μαζί τους για περισσότερο από δύο χρόνια. Η κάμερα του επικεντρώνεται στον Οσάμα και τον μικρότερο αδερφό του Άημαν, παρέχοντας μια εξαιρετικά σπάνια εικόνα για το τί σημαίνει να μεγαλώνεις σε ένα Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Σημείωμα σκηνοθέτη:  “Η ταινία OF FATHERS AND SONS είναι το προσωπικό μου ταξίδι μέσα από μια καταστροφική χώρα και μια προβληματική κοινωνία, αναζητώντας απαντήσεις στα απελπισμένα ερωτήματά μου για το μέλλον της χώρας μου και το μέλλον της οικογένειάς μου, που έπρεπε να φύγει στην εξορία. Στα ΜΜΕ, ο πόλεμος συχνά απεικονίζεται ως παιχνίδι σκακιού και το Ισλάμ χαρακτηρίζεται ως κακό. Εάν βλέπουμε τις εικόνες του πολέμου, έχουμε την αίσθηση ότι είναι ένας εξωπραγματικός παράλληλος κόσμος. Στην ταινία OF FATHERS AND SONS, θέλω να δημιουργήσω μια άμεση σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών και του κοινού. Θα ήθελα να πάρω μαζί μου το κοινό μου στο ταξίδι μου και να επικοινωνήσω μαζί τους μέσω της κάμερας μου.

Οι κύριοι χαρακτήρες της ταινίας μου είναι ο Αμπού Οσάμα (45), ένας από τους ιδρυτές του Al-Nusra,   του συριακού βραχίονα της Αλ Κάιντα, και οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του, Osama (13) και Ayman (12).Έζησα μαζί τους επί 2,5 έτη και έγινα μέλος της οικογένειάς τους. Αν και είμαι άθεος, προσευχόμουν μαζί τους κάθε μέρα, ακολουθώντας τη ζωή ενός καλού μουσουλμάνου, για να μάθω τί συμβαίνει στη χώρα μου. Ο Αμπού Οσάμα δεν είναι μόνο αγαπητός πατέρας, αλλά και ειδικός στις  βομβιστικές επιθέσεις. Πιστεύει βαθιά σε μια ισλαμική κοινωνία σύμφωνα με τους νόμους της Σαρία, του Χαλιφάτου κι επομένως γαλουχεί και τα παιδιά του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι στην υπηρεσία του.

Παρακολουθώ τους Οσάμα και Ayman σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης για τους νέους μαχητές κι αρχίζω να κατανοώ πώς επηρεάζονται τα παιδιά, καθώς όντως δεν έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν ελεύθερα. Τα παιδιά είναι αυτά που μας δίνουν τη δυνατότητα να βιώσουμε συναισθηματικά και να κατανοήσουμε τη σύνθετη τραγωδία της Συρίας. Συχνά, είναι αυτοί που μπορούν να κοιτάξουν όλη την τρέλλα, και με τον παιδικό τρόπο τους, μπορούν να σώσουν την ελπίδα”.