Τη γλυκιά αίσθηση του να ξυπνάς σε πουπουλένια παπλώματα, τη μυρωδιά του ξύλου που σιγοκαίγεται στο τζάκι, τις κορυφές των δέντρων που ξεπροβάλλουν από την ομίχλη… Τι παραπάνω να ζητήσεις από ένα χειμωνιάτικο πρωινό;

Αν και δεν ζητήσαμε τίποτε άλλο, βρεθήκαμε στο τραπέζι του παραδοσιακού ξενώνα «Βιγλάτορα» (τηλ. 2327051231), το οποίο, στρωμένο με καλούδια, στην πραγματικότητα ήταν μία ξενάγηση στην ιστορία του τόπου: μία λαχταριστή πλέσκα (βλάχικη πίτα με καλαμποκάλευρο) που μόλις βγήκε από τον φούρνο, ένα φλιτζάνι με τσάι του βουνού και μέλι κωνοφόρων, ολόφρεσκα αυγά, φρέσκο βούτυρο και, τέλος, ένα σοκολατένιο κέικ, νύξη για τις κωνσταντινουπολίτικες ρίζες της οικοδέσποινας.

Είμαστε στα Άνω Πορόια, στους πρόποδες του καταχιονισμένου Μπέλες, και στα πόδια μας απλώνεται η λίμνη της Κερκίνης. Το πρώτο που μαθαίνουμε είναι ότι το βουνό πήρε το όνομά του από τη σλάβικη λέξη «belo» που σημαίνει «άσπρο», γιατί οι κορυφές του συχνά στολίζονται στα λευκά.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Ethnos.gr