Εικαστικός, ηθοποιός, τραγουδιστής, περφόρμερ. Ο Άγγελος Παπαδημητρίου είναι πολυπράγμων τολμάει τις αλλαγές, πιστεύει στο διαφορετικό και ζει τη ζωή του όπως εκείνος επιθυμεί. Ο 67χρονος μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Τι Λέει;» για την απόφασή του να γίνει ηθοποιός στα 40 του χρόνια αλλά και για τις πιέσεις που δέχτηκε από τον Αλέξανδρο Ρήγα για να συμμετέχει στους Στάβλους της Εριέττας Ζαΐμη.

Ο ηθοποιός κάνοντας flashback στα χρόνια που σπούδαζε υποκριτική θυμήθηκε και μια ιστορία με την σπουδαία Χαρούλα Αλεξίου.«Μια φορά την είχα φιλοξενήσει στο πατρικό μου σπίτι για να δουλέψουμε κάτι και πήγαμε στον ακάλυπτο να το τραγουδήσουμε. Έπαιζε κιθάρα η Χαρούλα. Βγήκαν από όλα τα μπαλκόνια, ήταν ένας τεράστιος ακάλυπτος, γύρω στις 50 νοικοκυρές. Και αφού το είπαμε, που δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι ότι ήταν τόσος κόσμος γύρω γύρω, αρχίζουν να ουρλιάζουν «μπράβο κορίτσι μου». Σκέψου δεν ήταν γνωστή… τι είναι το ταλέντο! Αυτός ο απλός κόσμος είχε δονηθεί», είπε.

Ως εικαστικός ο Άγγελος Παπαδημητρίου είχε πολύ καλές απολαβές γιατί τα έργα του είχαν αξία. «Ήταν τρομαχτικό, κάποια στιγμή πουλάγαμε πάρα πολύ, αυτοί που ήμασταν στον αφρό. Με ένα έργο τέχνης μπορούσες να αγοράσεις ένα σπίτι», εξήγησε.

Το ευρύ κοινό τον γνώρισε με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά «Στάβλοι της Εριέττας Ζαϊμη» στην οποία όχι μόνο δεν ήθελε να πρωταγωνιστήσει αλλά σκεφτόταν τι μπορεί να σκαρφιστεί για να τον απορρίψουν. «Εμένα με πλησίασε ο Ρήγας και μου είπε: «Θέλω να κάνετε ένα ρόλο στην τηλεόραση, βέβαια εσείς είστε του ποιοτικού δεν θα δεχτείτε», του είπα ότι θα το σκεφτώ, σαχλαμάρες. Με τα πολλά, ζήτησα και αμοιβή μεγάλη, φοβήθηκα στην αρχή. Επέμενε. Λέω: «Δεν παίρνετε τον κύριο Τζούμα που είναι φίλος μου;». Μου είπε: «Θέλω εσάς». Κι αρχίζει το βάσανο. Την πρώτη μέρα εγώ έκλαιγα. Έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια μου, έλεγα να πω ότι έσπασα το πόδι μου, το χέρι μου, να κρυφτώ. Πώς θα αντεπεξέλθω σε αυτό το πράγμα;», αποκάλυψε.

Τέλος, ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στο θάνατο του συμπρωταγωνιστή του στη σειρά Νίκου Σεργιανόπουλου λέγοντας :«Μου φαίνεται απίστευτο, γιατί εγώ ήξερα και τις φίλες του, την παρέα του. Και τόσο φρικτά! Έχει τη μοίρα του κάθε άνθρωπος. Άλλοι είναι πιο τυχεροί. Όχι ότι έκανε κάτι παραπάνω ο Νίκος. Όλοι κάνουμε τα ίδια και χειρότερα, αλλά σε κάποιον τυχαίνει η στραβή».