«Σιωπή των αμνών» από το Νοσοκομείο για τον περιπετειώδη θάνατο!

ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ»

ΑΙΣΘΗΣΗ προκάλεσε χθες, ένα ακόμη ρεπορτάζ της «Φ», αναφορικά με τις βαριές καταγγελίες που υπάρχουν για το Νοσοκομείο της Καλαμάτας, οι οποίες εδώ και χρόνια, έχουν λάβει διαστάσεις… κοινού μυστικού! Η υπόθεση του θανάτου, συγγενή του Σαράντου Μαλαπάνη, ενός νεαρού άνδρα από την Καλαμάτα, ο οποίος δημοσιοποίησε την καταγγελία του στο Facebook, ήταν μια μόνο από τις δεκάδες –τουλάχιστον- η οποία έλαβε μεγάλες διαστάσεις, χωρίς ωστόσο κανείς, να παίρνει επίσημα θέση! Τα σχόλια, πάρα πολλά και μαζί με τα συλλυπητήρια για τον άνθρωπο που έχασε τη ζωή του, όπως καταγγέλλεται από λάθος εκτίμηση και μεγάλη εντέλει καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος το οποίο αντιμετώπιζε, είχαν και… προσωπικό χαρακτήρα, αφού πάρα πολλοί από τους 80 και πλέον που αντέδρασαν, είχαν και από ένα δικό τους περιστατικό να… διηγηθούν! Ο Σαράντος Μαλαπάνης, ο οποίος κάλεσε όλους τους διαδικτυακούς του φίλους να κοινοποιήσουν την καταγγελία του, σε μια προσπάθεια να ληφθούν μέτρα, αφού όπως σημείωσε και σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του, θέλει ό,τι συνέβη στον δικό του άνθρωπο, να μη συμβεί σε κανέναν στο εξής, άφησε όλους μας… άφωνους, με την ευγένεια του λόγου του, ο οποίος κάθε άλλο παρά… επηρεάστηκε, από τον πόνο, τη θλίψη και την οργή ενδεχομένως, που ο καθένας από εμάς, θα ένιωθε – ή μπορεί και να έχει νιώσει- στη θέση του!

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ

«Είναι μετά τα μεσάνυχτα, όταν ο Άνθρωπός μου αισθάνεται αφόρητο πόνο στη μέση. Τον πάμε όπως μπορούμε στο «Νοσοκομείο», καθότι σερνόταν, αφού δεν μπορούσε να περπατήσει μόνος. Επείγοντα: Μας υποδέχεται μια «ειδικευόμενη» -δεν θα πω γιατρός γιατί δεν είναι-. . . Αυτό που έκρινε ότι έπρεπε να κάνει, ήταν η χορήγηση παυσίπονων και ηρεμιστικών, για να μη «φωνάζει» και ξυπνήσει τους γύρω, και την ίδια ενδεχομένως και η εναπόθεση του ασθενούς στη μονάδα βραχείας θεραπείας. Μετά από λίγη ώρα, γύρω στις 3 με 4 το πρωί, ο Άνθρωπός μου δεν μπορεί να σταθεί πουθενά από τον οξύτατο πόνο που τώρα έχει μεταφερθεί από το ύψος της καρδιάς, ως την κάτω κοιλιακή χώρα. Τις πρώτες πρωινές ώρες, καλείται η «ειδικευόμενη» να δει τι πάει στραβά με τον ασθενή. Ο Άνθρωπός μου πονούσε τόσο πολύ που είχε «χάσει» την επαφή με το περιβάλλον, δεν μπορούσε – προφανώς – να μιλήσει λογικά. Αυτό μάλλον, ήταν αρκετό για την «ειδικευόμενη» να χάσει την ψυχραιμία της και να αρχίσει να βρίζει απάνθρωπα και να στέλνει στο διάολο τον ασθενή, λέγοντας πως είναι πολλές οι ώρες που εργάζεται (κρίμα, έπρεπε να ζητήσουμε συγγνώμη)… Φεύγει. Ο ασθενής έμεινε αβοήθητος, με τα παιδιά του για παρέα, να φωνάζει από τους αφόρητους πόνους ως τις 9 με 10. . .  Είναι η στιγμή που έρχεται ο παθολόγος και λέει: «Ο Άνθρωπος χρειάζεται καρδιολόγο επειγόντως, γιατί τον έχετε εδώ;» Έρχεται ο καρδιολόγος, ο οποίος «ασπρίζει». Αμέσως καταλαβαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης και συστήνει άμεσα, αξονική τομογραφία. Η κατάσταση όσο προχωρούσε η ώρα, χειροτέρευε. Όταν ο ασθενής κατευθύνεται προς τον αξονικό τομογράφο χάνει την όποια επαφή είχε με τους γύρω. . . Η εξέταση έδειξε ένα μεγάλης έκτασης ανεύρυσμα το οποίο έπρεπε να χειρουργηθεί αμέσως, όχι στο «Νοσοκομείο» φυσικά. Αφού πέρασαν άλλες 4 με 5 ώρες, φεύγουμε με το ασθενοφόρο για τα Γιάννενα, εκεί έκριναν οι αρμόδιοι γραφειοκράτες ότι «έπρεπε» να μεταφερθεί το περιστατικό. Αφού οι συγγενείς αναγκάστηκαν και μίλησαν με το νούμερο 3 του υπουργείου Υγείας (ΓΓ), η μεταφορά -ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη- αλλάζει πορεία και κατευθύνεται προς το Ιπποκράτειο, και εδώ χρειάστηκε ο Γενικός. Λίγο πριν φτάσουμε, ο Άνθρωπός μας,  θα αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο ασθενοφόρο. . .», σημειώνει ο Σαράντος Μαλαπάνης, αναφερόμενος στο χαμό ενός πολύ δικού τα ανθρώπου, μιας γυναίκας από το οικογενειακό του περιβάλλον και όχι άνδρα -όπως ο τρόπος γραφής της ανάρτησης και τα σχόλια, μας οδήγησαν χθες, στην λάθος εκτίμηση- και αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί, πως υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε ίσως, να είχε σωθεί και καταλήγει με μια σειρά από καίρια, για όλους μας και φυσικά και για τους ανυποψίαστους… τουρίστες του νομού, ερωτήματα! «Και εδώ Ρωτάω, τους ανθρώπους του Γενικού Νοσοκομείου Καλαμάτας (διοικητικούς και «γιατρούς»): Αυτό μπορείτε να προσφέρετε; Αυτό αξίζει στους ασθενείς σας; Αυτό είστε υποχρεωμένοι να κάνετε; Να βρίζετε τους ανθρώπους λίγο πριν «φύγουν»;», καταλήγει στην ανάρτηση ο νεαρός από την Καλαμάτα, με το… προφίλ του, να παίρνει «φωτιά»!

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΡΙΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ

Στη δημοσίευση στο Facebook μόνο, υπήρχαν μέχρι χθες, 85 σχόλια, 173 κοινοποιήσεις, 486 αντιδράσεις και πολλές ακόμη, στον διαδικτυακό τόπο foninews.gr από τα οποία και προφανώς, ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία και το βαθμός συγγένειας του ασθενούς που κατέληξε, όπως θα δείτε, προκύπτει μια σειρά από πολύ σημαντικές καταγγελίες. Ενδεικτικά, παραθέτουμε μερικές από αυτές.
Αφροδίτη: Τον Φεβρουάριο χάσαμε τον πατριό μου που είχε πάει 3 φορές εκείνο το Σαββατοκύριακο και οι ξευτίλες του έλεγαν να φύγει δεν έχει τίποτα και τελικά, η κατάληξη ήταν να έρθει σπίτι και σε λίγα λεπτά να πνιγεί με το αίμα του, γιατί είχε εσωτερική αιμορραγία!

Ματίνα: Εκεί, έχασα την καλύτερή μου φίλη – αδελφή, από την αδιαφορία ενός χειρουργού και ο οποίος πρόσφατα τιμωρήθηκε από την ελληνική δικαιοσύνη!!!
Ανθή: Πρωτομαγιά 2000. Η άλλη μέρα από το Πάσχα, του Αγίου Γεωργίου. Στο χωριό Αβραμιού Μεσσηνίας. Είχαμε κατεβεί από την Αθήνα να περάσουμε Πάσχα με τους γονείς μου. Γιόρταζε ο πατέρας μου και ο γιός μου. Μετά το μεσημεριανό τραπέζι ο πατέρας μου 75 χρόνων αισθάνθηκε έναν πόνο στο στομάχι. Επειδή συνεχιζόταν τον πήγαμε στο Νοσοκομείο. Εφημερία 2 ειδικευόμενες. Του έδωσαν zantac και του είπαν ότι έφαγε πολύ και βαρυστομάχιασε, και μπορεί να φύγει, είχαν και πιο σοβαρά περιστατικά!! Ο ασθενής γινόταν όλο και πιο άσχημα. Τον ξαπλώσαμε σε ένα φορείο -με δική μας πρωτοβουλία- που βρήκαμε στον διάδρομο. Επέμεναν ότι δεν είναι τίποτα. Μετά από 10 λεπτά ο πατέρας μου, μου λέει: «Ανθούλα θέλω να κάνω εμετό». Του έφερα δοχείο και ενώ του ανασήκωσα το κεφάλι πέθανε στα χέρια μου.
Ιφιγένεια: Ένα παλικάρι 42 ετών από αμέλεια των γιατρών λες και ήταν ένα σκουπίδι τον άφησαν να πεθάνει!

Γεωργία Αναγνωστοπούλου