“Δεν έχει τέρμα ο δρόμος μου…” | Αφιέρωμα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Την Δευτέρα 26 Νοεμβρίου στις 20.00 στο Αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας  η Ένωση Μικρασιατών Νομού Μεσσηνίας “Η ΙΩΝΙΑ”, η Ένωση Μεσσηνίων Συγγραφέων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικράς Μαντίνειας  προσκαλούν  όλους εμάς να τιμήσουμε τη μνήμη της Μικρασιάτισσας λαϊκής στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου σε μια βραδιά αφιέρωμα με τίτλο “Δεν έχει τέρμα ο δρόμος μου..” .

Πρόκειται για μια πολύ όμορφη εκδήλωση χωρισμένη σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος θα προβληθούν η ζωή και το έργο της γνωστής στιχουργού μέσα από οπτικοακουστικό υλικό, ενώ  το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει μουσική, τραγούδια των οποίων τους στίχους υπογράφει η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ερμηνευμένα από τον Παναγιώτη Μάλαμα και την Ηρώ Κωνσταντοπούλου με την συνοδεία πολυμελούς ορχήστρας και Μικρασιάτικους χορούς από τον Χορευτικό Όμιλο “ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ”.

Θα ακολουθήσει δεξίωση με μικρασιάτικα και ποντιακά εδέσματα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό 

Υποστήριξη: Έμφασις 91.8 fm – Life fm 88 – EnterMessinia.gr – EnterMessinia TV 

Βιογραφικό Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου 

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκε όμως να έλθει στην Ελλάδα μετά την μικρασιατική καταστροφή.  Ζώντας μια έντονη και περιπετειώδη ζωή, στην Ελλάδα αρχικά σταδιοδρόμησε ως ηθοποιός, δασκάλα και ποιήτρια, ενώ αργότερα αναδείχθηκε σε σπουδαία λαϊκή στιχουργό. Ξεκίνησε να γράφει στίχους το 1948 εξαναγκαζόμενη από το προσωπικό της πάθος (χαρτοπαιξία), τροφοδοτώντας με αυτό τον τρόπο, έναντι ευτελούς οικονομικής αμοιβής, όλους τους επώνυμους συνθέτες της εποχής της με αριστουργηματικά τραγούδια.

Το πρώτο της τραγούδι που μελοποιήθηκε από τον Τσιτσάνη είναι το Για μια γυναίκα χάθηκα, που γραμμοφωνήθηκε στις 15 Μαρτίου 1951, ενώ με παραγγελία του είχε γράψει τους στίχους για το γνωστό σε όλους πλέον τραγούδι Τα καβουράκια του οποίου την τελική διαμόρφωση των στίχων, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, είχε ο Τσιτσάνης.

Μερικά τραγούδια της είναι….«Αντιλαλούνε τα βουνά», «Είμαστε αλάνια», «Σε τούτο το παλιόσπιτο», «Ηλιοβασιλέματα», «Περασμένες μου αγάπες», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Γυάλινος κόσμος», «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», «Όνειρο απατηλό», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι», «Μου σπάσανε το μπαγλαμά», «Ανεμώνα», «Αργά είναι πια αργά», «Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις», «Πήρα από τη νιότη χρώματα», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Η διπρόσωπη», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Συρματοπλέγματα βαριά», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», «Τι έχει και κλαίει το παιδί», «Η Μαλάμω», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Του ντερβίση το πιοτό», «Τι να σου κάνει μια καρδιά».

Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες στιχουργούς, η οποία χάρη στο ταλέντο της τροφοδότησε το ελληνικό λαϊκό τραγούδι με μεγάλο αριθμό εξαίρετων δημιουργιών, μερικές από τις οποίες θα παραμείνουν για πάντα άγνωστες, καθώς μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που έγραψε είναι καταχωρημένο στο όνομά της. Η ίδια δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την αναγνώριση του έργου της και για την είσπραξη δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα, παρά την επιτυχία των τραγουδιών της, να πεθάνει φτωχή.

Είχε δύο κόρες, την Μαίρη και την Καίτη. Μετά τον θάνατο της κόρης της Μαίρης το 1960, βρήκε το απόλυτο καταφύγιο της στη χαρτοπαιξία. Πέθανε σε ηλικία 79 ετών, στις 7 Ιανουαρίου 1972, έχοντας στο πλευρό της εγγονή της, Ρέα, που τη φρόντισε ως τα γεράματά της.