Από την Αλεξάνδρα Παπαδάκη,

LOL, OMG, LMK, W8… τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά όταν στα στέλνει με sms το παιδί σου;

Πριν λίγο καιρό μια φίλη- μαμά εφήβου μού περιέγραφε μια δύσκολη στιγμή που έζησε μαζί του. Το παιδί είχε πάει στο σπίτι φίλου αλλά αργούσε να γυρίσει και έτσι η μαμά άρχισε να του στέλνει μηνύματα. Σημειωτέον, δεν τον πήρε τηλέφωνο για να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση απέναντι στον φίλο του. Respect*. Ο γιος της απαντούσε με ακρωνύμια και η μαμά ήταν κυριολεκτικά χαμένη στη μετάφραση. Μέχρι που άρχισε να ανησυχεί ότι κάτι συμβαίνει.

Όταν το παιδί γύρισε σπίτι, δεν της μίλησε. Κουβέντα. Πήγε στο δωμάτιό του, της έγραψε ένα σημείωμα και της το κόλλησε στο ψυγείο. Ήταν ένα μικρό σκονάκι με τα βασικά ακρωνύμια για να μπορούν να συνεννοούνται.

LOL*. Το βρήκα τέλειο. Και εκείνη το ίδιο.

Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε εποχή οι έφηβοι εφευρίσκουν έναν δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Έναν τρόπο να συνεννοούνται, μια δική τους γλώσσα που εκφράζει την εποχή τους και την ανάγκη τους να διαφοροποιηθούν από τους μεγάλους. Τη δική τους αργκό.

Μήπως και εμείς όταν ήμασταν έφηβοι και λέγαμε «καράφλιασα», «με κούφανες», «τζαμάουα», «στην έπεσε», «τα φτιάξαμε», οι γονείς μας καταλάβαιναν τι λέγαμε; Μήπως και τότε δεν μας έλεγαν «Μάθε, παιδί μου, να μιλάς ελληνικά!»;

SRL*; Πιστεύω ότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το να γράφει ένα παιδί σε comment ακρωνύμια, δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζει βιβλία, δεν του αρέσει η λογοτεχνία ή ότι υποτιμά το μάθημα της Γλώσσας στο σχολείο. ΤΕΚΑΝ*.

Έχω φίλη στα σόσιαλ μια φίλη της κόρης μου που πηγαίνει Λύκειο. Και γράφει έτσι. Και έχει μπει στο σχολείο της με υποτροφία. Και είναι πρώτη μαθήτρια και πανέξυπνο παιδί με αντίληψη και γνώση. Και το σπίτι της είναι γεμάτο βιβλία.

Ας μην είμαστε τόσο αφοριστικοί σε καθετί νέο. Αν και νομίζω ότι είναι οι άμυνες που αναπτύσσουμε στο άγνωστο προς εμάς. Και καμιά φορά βγαίνουμε και στην επίθεση, χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα.

Σε ένα σπίτι που αγαπά τη μάθηση και το διάβασμα, σε μια οικογένεια που οι γονείς μιλάνε σωστά ελληνικά, το παιδί ακούει, μαθαίνει, παραδειγματίζεται, έχει τα σωστά πρότυπα. Παράλληλα όμως ζει την εποχή του.

Γιατί να αναλωνόμαστε σε κριτικές ενώ μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά στους εφήβους μας, μαθαίνοντας απλά τα βασικά για να συνεννοούμαστε;

«Και πώς θα μάθω τα βασικά;» θα σας γεννηθεί εύλογα η απορία. Θα σας βοηθήσει πολύ αυτό που κάνω κι εγώ: Μπαίνω στο www.e-parenting.gr της Cosmote και κάθομαι στο θρανίο του School of Cool. Τι είναι αυτό; Το 1ο digital σχολείο Internet για γονείς, και πιστέψτε με, δεν μοιάζει με κανένα σχολείο που ξέρατε ως τώρα!

Με έναν πολύ διασκεδαστικό τρόπο, μέσα από σύντομα videos με μαθήματα, μαθαίνεις ορολογία Internet (ξεκινάς από τα πολύ απλά θέματα γνώσεων και συνεχίζεις στα πιο προχωρημένα), τι σημαίνουν τα emojis, πώς ανεβάζεις stories, σε τι χρησιμεύουν τα hashtags, τι τρέχει στο gaming, τι ακριβώς είναι το Instagram και το YouTube. Υπάρχουν και τεστ για να τσεκάρεις εάν ήσουν… καλός μαθητής- εδώ αριστεύω, έχω να το υπερηφανευτώ. Και εντυπωσιάζω και την κόρη μου. ?

Θυμηθείτε όμως: Όση γνώση κι αν αποκτήσουμε δεν χρειάζεται να σπαμάρουμε τα παιδιά μας*. Το χάσμα των γενεών δεν θα μπορέσουμε να το καλύψουμε ποτέ. Και ίσως δεν πρέπει. ΤΜΙ* για μας, ούτως ή άλλως. ΤΛΜ*.

FYI*… το σκονάκι:

ΤΕΚΑΝ= Ούτε καν

ΤΛΜ= Τα λέμε

ΤΜΙ=Too Much Information

LOL= Laugh Out Loud

SRL= Seriously?

Σπαμάρω= στέλνω πολλά, άχρηστα μηνύματα

Respect= Από το αγγλικό σέβομαι, εκτιμώ

FYI: For Your Information (αλλά αυτό το ξέρετε, το στέλνετε στα επαγγελματικά σας μέηλ, σωστά;)