Στη Χίο η πρώτη γυναίκα κεντρική Λιμενάρχης στην ιστορία του σώματος

Από τη Λευκάδα στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και μετά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του τμήματος μηχανολόγων – μηχανικών του ίδιου ιδρύματος. Ο δημόσιος τομέας έλεγε πως δεν την ένοιαζε, ένοιαξε όμως τη μητέρα της το ότι, όπως έδειχναν τα πράγματα, δεν θα παντρευόταν. Κάπως έτσι έκανε τα χαρτιά της για το Λιμενικό Σώμα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια καριέρα που 16 χρόνια μετά οδήγησε στη θέση του κεντρικού Λιμενάρχη της Χίου. 

Ο λόγος για την αντιπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος (Τεχνικού) Ειρήνη Αργύρη. Την πρώτη στην ιστορία του στρατιωτικής δομής και λειτουργίας, Λιμενικού Σώματος, γυναίκα κεντρική Λιμενάρχη.

Μητέρα μιας 14χρονης μαθήτριας της Γ Γυμνασίου από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, της Έλλης, η αντιπλοίαρχος Αργύρη μιλά για τη μεγάλη της αγωνία. Να κρατήσει την λεπτή ισορροπία που πρέπει να έχει ανάμεσα στα καθήκοντα της ως μάνα και στα καθήκοντα της στο τιμόνι ενός μεγάλου Λιμεναρχείου, σε ένα δύσκολο σημείο της πατρίδας, την ακριτική Χίο, μια δύσκολη στιγμή.

Στα πρώτα λέει πως τα καταφέρνει, αφού η Έλλη έχει εδώ και καιρό συνηθίσει την αίσθηση του καθήκοντος που διέπει τη ζωή της μητέρα της. «Αν η Έλλη δεν είχε αποδεχτεί αυτό που είμαι εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι αυτό που είμαι» λέει στο ΑΠΕ ΜΠΕ η κ. Αργύρη.

Και τι είναι; «Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος με οδηγό ζωής το ήθος, την αξιοπρέπεια, την ευρύτητα αντίληψης, το σεβασμό στον πολίτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα» υποστηρίζει. Και συμπληρώνει «ό,τι δηλαδή με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, εργαζόμενο, ένστολη πολίτη».

Η κ. Αργύρη υπηρετεί στη Χίο εδώ και 13 χρόνια. Τα τελευταία δυο χρόνια σαν υπολιμενάρχης και από τα μέσα του περασμένου Ιουνίου από τη θέση του κεντρικού Λιμενάρχη. Σε ένα νησί συνώνυμο της ναυτοσύνης, με πολλούς εφοπλιστές να κατάγονται από εκεί «πράγμα που μεταφράζεται και σε βοήθεια λόγω της ανιδιοτελούς και χαμηλών τόνων προσφοράς αυτών των ανθρώπων» .

Θεωρεί πως τα κατάφερε γιατί είναι πειθαρχημένη, χαμηλών τόνων «αλλά και τυχερή».

Στην καριέρα της οι άνδρες συνάδελφοι της, την αντιμετώπισαν με σεβασμό. Δούλεψε μαζί τους στην πρώτη γραμμή, ταξίδεψε με σκάφη γιατί ήθελε να ζήσει από κοντά ό,τι θα καλείτο να διαχειριστεί ίσως κάποια στιγμή, από το γραφείο.

«Τα καταφέρατε; Ήταν δύσκολα όλα αυτά για μια γυναίκα;» τη ρωτάμε. «Πιστεύω πως ναι, τα κατάφερα» απαντά. Και αμέσως συμπληρώνει. «Και δεν είχε να κάνει με το ότι είμαι γυναίκα αλλά με το ότι είμαι απόλυτα πειθαρχημένο άτομα».

Η συζήτηση πάει όπως είναι αναμενόμενο στην ανθρωπιστική – προσφυγική κρίση που ζει και η Χίος μαζί με τα άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. «Ήταν σταθμός στην καριέρα μου και στη ζωή μου όλη αυτή η κατάσταση» λέει. «Θυμάμαι τον Απρίλιο του 2015, με ροές 1000 ατόμων, να επιχειρούμε με συναδέλφους από το πρωί ως το βράδυ με γάντια και μάσκες. Να καταγράφουμε αφίξεις. Τη μια μετά την άλλη. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς έγινε ετούτο που ζούσαμε και αναρωτιόμασταν πότε θα τελειώσει. Συνηθίσαμε. Προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε όλοι οι συνάδελφοι, άνδρες και γυναίκες, να τα καταφέρουμε. Να μην έχουμε θύματα, να μη ξεβράζει η θάλασσα μας νεκρούς.».

Η αντιπλοίαρχος Αργύρη δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως τα βράδια δεν την ξυπνάνε εικόνες νεκρών ναυαγών προσφύγων. «Δόξα τω Θεώ» η Χίος δεν είχε να αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά. Κοιμάται όμως με την αγωνία η ίδια και η υπηρεσία της να τα καταφέρει στις δύσκολες καταστάσεις που ακόμα καλείται να διαχειριστεί.

«Τρία χρόνια τώρα, λέει, έζησα μοναδικές στιγμές. Συγκινήθηκα και θύμωσα. Συγκινήθηκα όσο ποτέ. Και θύμωσα όσο ποτέ. Ήταν μοναδική εμπειρία ζωής για όλους μας όλα ετούτα. Και τα διαχειριστήκαμε όλοι μαζί αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Υπήρξαν στιγμές όπως τότε που καταλήφθηκε το λιμάνι της Χίου, που απείχαμε ελάχιστα από τη σύγκρουση. Σας είπα. Υπήρξα και τυχερή» λέει.

Και για μετά. Η αντιπλοίαρχος Αργύρη σκέφτεται για ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη διαχείριση κρίσεων, όπως αυτές στις καταστροφές.

«Με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι» τη ρωτάμε. «Όχι. Γιατί η δουλειά μας δεν είναι παρά μια θητεία προσφοράς στο συνάνθρωπο, στα δύσκολα» απαντά. Μια θητεία όταν με το καλό θα έχει ολοκληρωθεί η θητεία στη Χίο σε ένα μεγαλύτερο Λιμεναρχείο.

«Κι η γυναίκα Ειρήνη;» τη ρωτάμε αποχαιρετώντας την «Κι αυτή υπάρχει, όχι τόσο όσο παλιά, αλλά υπάρχει κι αυτή γιατί δεν μπορεί να μην υπάρχει» λέει αποχαιρετώντας μας