“Αγαμέμνων” του Αισχύλου | Παρασκευή 3 Αυγούστου στην Αρχαία Μεσσήνη

Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, μετά την επιτυχία του Επτά επί Θήβας, επιστρέφει σκηνοθετώντας το πρώτο έργο της τριλογίας της Ορέστειας του Αισχύλου, Αγαμέμνων, το οποίο θα παρουσιασθεί στην Αρχαία Μεσσήνη την Παρασκευή 3 Αυγούστου στις 21.15  .

Υπόθεση: Ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Η υποδοχή της Κλυταιμήστρας μοιάζει θερμή, όμως κρύβει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης, που έχει καταστρώσει μαζί με τον Αίγισθο, προκειμένου να εκδικηθεί τη θυσία της Ιφιγένειας, που σφαγιάστηκε για να ξεκινήσουν τα πλοία προς την Τροία. Καθώς η Κλυταιμήστρα δολοφονεί τον Αγαμέμνονα και την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα, ακολουθεί τον κύκλο του αίματος του οίκου των Ατρειδών που ξεκίνησε με την Ιφιγένεια και συνεχίζεται στις επόμενες τραγωδίες της τριλογίας.

Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά – Κουστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική – Μουσική Διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης
Κίνηση: Eddie Lame
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Συγκλητική Βλαχάκη
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλάρη
Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Καλλιτεχνική διεύθυνση Stefi Productions: Αλίκη Δανέζη Knutsen
Παραγωγή: Stefi & Lynx Productions και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας
Παίζουν: Μαρία Πρωτόπαππα (Κλυταιμνήστρα), Γιάννης Στάνκογλου (Αγαμέμνων/Αίγισθος), Αργύρης Πανταζάρας (Κήρυκας), Ιώβη Φραγκάτου (Κασσάνδρα), Θοδωρής Κατσαφάδος (Φρουρός) και 12μελής χορός.

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

“Αυτή η ιστορία του Αισχύλου εκφράζει με εκπληκτική δύναμη το παράλογο της ανθρώπινης μοίρας. Πράγματι, χάνουμε αέναα στον αγώνα με το φόβο μας. Πράγματι, φτιάχνουμε πολιτείες ασταμάτητα και είμαστε αιχμάλωτοι στις φυλακές που χτίζουμε εκούσια με τα ίδια μας τα χέρια. Πράγματι, περιμένουμε σωτήρες και όταν τελικά εμφανιστούν συνειδητοποιούμε ότι δεν αξίζουν παρά τον οίκτο μας. Πράγματι, αυτό που ονομάσαμε «δικαιοσύνη», μας οδηγεί αργά ή γρήγορα στο έγκλημα. Όλοι είμαστε ένοχοι. Η τιμωρία είναι αναπόφευκτη. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που κατάφερε ν” απαλλαγεί απ” τις ελπίδες και τις προσδοκίες του και έμαθε την υπομονή. Ο κόσμος του «Αγαμέμνονα» είναι ζοφερός. Αλλά επιτρέψτε το ταξίδι μας στον κόσμο του να είναι ουσιαστικό και συναρπαστικό, γιατί πιστεύω ότι η οδηγός μας – η Ποίηση – γνωρίζει το δρόμο προς τη χαρά.”