Το ποτάμι οργής βράζει στην κοινωνία με την σκληρή πραγματικότητα να οδηγεί σε απόγνωση!
Τo ποτάμι της λαϊκής οργής… δεν γυρίζει πίσω, λένε τα συνθήματα! Και μάλιστα ποτάμι που βράζει και η σκληρή οικονομική πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες, οδηγεί σε απόγνωση! Η σκληρή καθημερινότητα που βιώνουν οι πολίτες έχει μονίμως εγκατασταθεί εδώ με την οργή να ξεχειλίζει!
Ολοι ζουν με την προσδοκία και την αναμονή να δουν την πραγματική οικονομία να εκκινεί ξανά…
Ρεπορτάζ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΚΑΣ
Τα καθημερινά έξοδα είναι δυσβάσταχτα, λένε οι πολίτες όπως ο κ. Μιχάλης, που συναντήσαμε σε καφενείο της Μεσσηνίας καθώς “η πραγματική οικονομία είναι μηδέν, γιατί δεν πάμε καλά καθώς είμαστε άνεργοι δεν έχουμε λεφτά”. Ενώ για την… επιμήκυνση του χρέους δηλώνει ότι “να πάνε να τα πληρώσουν εκείνοι που τα φάγανε τελικά”! Ετσι κι αλλιώς ο κόσμος το μόνο που απέμεινε να κάνει είναι να λέει τον πόνο του με τους φίλους, γνωστούς και συγγενείς!
Ο συνταξιούχος κ. Χρήστος μας λέει για τις χαμένες αξίες μας και αναρωτιέται “αλήθεια ποιος είναι αισιόδοξος σήμερα, ψάχνουμε να την βρούμε την αισιοδοξία αλλά διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει πουθενά”, προσθέτοντας ότι “πρώτα από όλα φταίμε εμείς, ο απλός λαός και μάλλον είμαι αγράμματος παρά το σχολείο της ζωής”, ενώ οι νέοι άνθρωποι έχασαν την πυξίδα τους τελικά…
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ…
Ο συνταξιούχος κ. Νικολόπουλος χαριτολογεί λέγοντας ότι “τι να λέμε τώρα, η οικονομία είναι άριστη, η κυβέρνηση παίρνει άριστα με τόνο, τελικά είμαστε πλούσιοι, μάλλον να προτείνω να βάλουν παιδιά του Δημοτικού στην κυβέρνηση να λύσουν τα προβλήματα της οικονομίας”! Υποστηρίζει ότι “οι πολιτικοί είναι τελικά ειλικρινείς, δεν μας λένε ψέματα, έτσι είμαστε τέλεια”, ενώ για τους νέους σημειώνει με νόημα: “τα μυαλά έφυγαν στο εξωτερικό και δεν πρόκειται να επιστρέψουν πάλι πίσω βλέποντας την κατάσταση με τις πιστόλες στο κέντρο της Αθήνας, έχουμε υψηλή εγκληματικότητα και ο Θεός βοηθός”.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…
Ένας άλλος πολίτης ο κ. Γιώργος μας λέει ότι “ο Θεός να βάλει το χέρι του αλλιώς…”. Για να συμπληρώσει ότι “αισιόδοξοι πρέπει να είμαστε γιατί μείναμε μόνοι μας και θα έλεγα στους νέους να μην το βάλουν κάτω, να το παλεύουν και κάπου θα βγει αυτή η ιστορία”.
Ο κ. Ευγένης ορθά κοφτά μας λέει στο μικρόφωνο ότι: “είμαι πολύ απελπισμένος, πες τους ότι όλοι οι πολιτικοί είναι καραγκιόζηδες, το πως τα βγάζω πέρα είναι μια άλλη ιστορία, για να αναλογιστούν τα χάλια μας”. Σε γενικές γραμμές η απαισιοδοξία αντικαταστάθηκε από την ελπίδα, αλλά οι πολίτες δεν περιμένουν καλύτερα νέα στο μέλλον όπως δηλώνουν ανησυχώντας κυρίως για τις συντάξεις όσο και για τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης. Δύσκολοι καιροί γαρ…