Πανελλήνιες 2018: Η ανθρώπινη εξέλιξη το θέμα έκθεσης ΕΠΑΛ – Οι απαντήσεις

Με τ Νεοελληνική Γλώσσα (Έκθεση) έκανα πρεμιέρα σήμερα Πέμπτη οι Πανελλαδικές Εξετάσεις  στα ΕΠΑΛ . Αύριο Παρασκευή 8 Ιουνίου πρεμιέρα για τα ΓΕΛ

Το θέμα των Πανελληνίων που έπεσε στους υποψηφίους των ΕΠΑΛ είναι λογοτεχνικό κείμενο για την «ανθρώπινη εξελιξη». Οι απαντήσεις αναρτήθηκαν στα dikaiologitika.gr στον παρακάτω συνδεσμο με την βοήθεια των φροντιστηρίων «ΠΟΥΚΑΜΙΣΑΣ»

Εισαγωγικό Σημείωμα για τα ημερησια ΕΠΑΛ: Ο Yuval Noah Harari είναι καθηγητής Πανεπιστημίου με αντικείμενο την Παγκόσμια Ιστορία. Το κείμενο αποτελεί τον επίλογο του βιβλίου του Sapiens: Μια Σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου (2014). 

ΤΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΘΕΟΣ Πριν από 70.000 χρόνια, ο homo sapiens ήταν ακόμα ένα ασήμαντο ζώο που κοιτούσε τη δουλειά του σε μια γωνιά της Αφρικής. Στις χιλιετίες που ακολούθησαν, μεταμορφώθηκε σε κυρίαρχο όλου του πλανήτη και σε φόβο και τρόμο του οικοσυστήματος. Σήμερα ο άνθρωπος βρίσκεται στο χείλος της μετατροπής του σε θεό, έτοιμος να αποκτήσει όχι μόνο αιώνια νεότητα, αλλά και τις θεϊκές ικανότητες της δημιουργίας και της καταστροφής. Δυστυχώς, ως τώρα το καθεστώς των ανθρώπων στη γη έχει δημιουργήσει πολύ λίγα πράγματα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι. Έχουμε κυριαρχήσει στο περιβάλλον μας, έχουμε αυξήσει την παραγωγή τροφής, έχουμε χτίσει πόλεις, ιδρύσαμε αυτοκρατορίες και δημιουργήσαμε εκτεταμένα εμπορικά δίκτυα. Μειώσαμε, όμως, την οδύνη στον κόσμο; Ξανά και ξανά, μεγάλα άλματα στη δύναμη των ανθρώπων δεν βελτίωσαν ιδιαίτερα τη ζωή του μεμονωμένου ατόμου και συνήθως προκάλεσαν απέραντη δυστυχία στα άλλα ζώα. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε τουλάχιστον σημειώσει κάποια πραγματική πρόοδο σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη κατάσταση, με τη μείωση της πείνας, των ασθενειών και των πολέμων. Ωστόσο, η κατάσταση των άλλων ζώων επιδεινώνεται πιο γρήγορα από ποτέ και η βελτίωση της μοίρας της ανθρωπότητας είναι πολύ πρόσφατη και εύθραυστη για να τη θεωρήσουμε σίγουρη. Επιπλέον, παρά τα εντυπωσιακά πράγματα που είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι, παραμένουμε αβέβαιοι για τους στόχους μας και φαίνεται να είμαστε δυσαρεστημένοι όσο πάντα. Έχουμε προοδεύσει από τα κανό στα διαστημόπλοια – αλλά κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνουμε. Είμαστε πιο ισχυροί από ποτέ άλλοτε, αλλά δεν έχουμε ιδέα τι να κάνουμε με αυτή τη δύναμη. Ακόμα χειρότερα, οι άνθρωποι φαίνεται να είναι πιο ανεύθυνοι από ποτέ. Αυτοδημιούργητοι θεοί, μόνο με τους νόμους της φύσης για συντροφιά μας, δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. Έτσι, σπέρνουμε τον όλεθρο στα ζώα και το οικοσύστημα γύρω μας, με στόχο κυρίως την άνεση και τη διασκέδασή μας, χωρίς ποτέ να είμαστε ικανοποιημένοι. Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από δυσαρεστημένους και ανεύθυνους θεούς που δεν ξέρουν τι θέλουν;

(Yuval Noah Harari, Sapiens: Μια Σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Αθήνα, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2014, σ.427, Διασκευή)

Η εκφώνηση για τα εσπερινά ΕΠΑΛ αναφέρει:

Παρότι οι δύο τελευταίοι αιώνες, με την έκρηξη της τεχνικής και τον υπερπληθυσμό, λίγο απέχουν από το να μετατρέψουν τον πλανήτη Γη σε σκουπιδότοπο, ισχύει πάντα η σκέψη ότι η πληθώρα 

των απορριμμάτων ισοδυναμεί με τεκμήριο πολιτισμού και ανάπτυξης. Το «γιατί» είναι πολύ απλό.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα ζώα δεν μολύνουν το περιβάλλον. Είτε φίδια είναι είτε κροκόδειλοι, είτε τετράποδα, παραμένουν ουσιαστικά εκτός ιστορίας, γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να

εξέλθουν από τον αιώνιο κύκλο αναπαραγωγής και επιβίωσης. Τα αποδεκατίζει, βέβαια, η φυσική εξέλιξη, 

οι κλιματολογικές μεταβολές, ο αγώνας για την επιβίωση και ο άνθρωπος, δεν έχουμε, όμως, περίπτωση ζωικού είδους που να κινδύνευσε λόγω απορριμμάτων ή μολ

ύνσεων που το ίδιο προκάλεσε.

Η μόλυνση, οι σκουπιδότοποι, τα εκατομμύρια τόνων βόρβορου, παραμένουν καθαρά ανθρώπινο προνόμιο. 

Γνήσιο γνώρισμα του πολιτισμού.  […]

Σήμερα, για να περάσει μια πενταμελής οικογένεια ένα τριήμερο στην εξοχή, αποκλείεται να μην αφήσει πίσω της ένα σωρό σκουπίδια, δηλαδή ένα πλήθος από τεκμήρια υψηλού πολιτισμού 

(νάυλον σακούλες, κουτιά αναψυκτικών, μποτίλιες, πλαστικά, εφημερίδες, κ.λπ.)

.Αν όπου άνθρωπος και σκουπίδια, τότε η πόλη τι είναι αν όχι ένα πελώριο εργοστάσιο που δουλεύει νυχθημερόν παράγοντας αμέτρητους τόνους σκουπιδιών;

Για τα θέματα των Νέων Ελληνικών των ημερήσιων ΕΠΑΛ πατήστε εδώ.

Για τα θέματα της Ελληνικής Γλώσσας των εσπερινών ΕΠΑΛ πατήστε εδώ.

Οι απαντήσεις στο θέμα της έκθεσης των ΕΠΑΛ από τα «ΠΟΥΚΑΜΙΣΑΣ» εδώ

Η εκφώνηση και το θέμα της έκθεσης για τα εσπερινά ΕΠΑΛ

Δ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ 

Η ευζωία -να ζει κανείς χάρη στη φύση και σε ασφαλή απόσταση από τη φύση- είναι συνώνυμη με τη μοιραία δυνατότητα να αφήσει κανείς πίσω του τόνους σκουπιδιών. Μια πρωτόγονη φυλή, για παράδειγμα, τι σκέψεις να κάνει για χωματερές και υγειονομική ταφή; Ζώντας στη φύση, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα στοιχεία της (νερό, ξύλο, φωτιά, αέρα, πέτρες, καρπούς), ουσιαστικά ζει αθώα σαν τα ζώα. Αντίθετα, οι προηγμένες -και ως εκ τούτου ένοχες- κοινωνίες, ό,τι κι αν αγγίξουν είναι τεχνητό, βιομηχανοποιημένο, κατεργασμένο. Ακόμα και το νερό το πίνουν από πλαστικό μπουκάλι, ακόμα και τη φωτιά την ανάβουν με ειδικές συσκευές, ακόμα και το φως το απολαμβάνουν με ειδικές τεχνικές εγκαταστάσεις. Σ’ ένα μοντέρνο σπίτι τα πάντα -έπιπλα, σκεύη, συσκευές, τρόφιμα, βιβλία, ενδύματα κ.λπ.- είναι υλικά που εξορύχθηκαν από τα σπλάχνα της φύσης, που δυστυχώς δεν μπορούν εύκολα να επιστραφούν. Συνεπώς, όποια κι αν είναι η πένθιμη αίσθηση που γεννά η σκέψη της μολυσμένης θάλασσας, του δηλητηριασμένου ποταμού, του αποψιλωμένου δάσους, δεν μπορεί να αποσπαστεί από την αίσθηση της παντοδυναμίας που κατακλύζει τον σύγχρονο άνθρωπο μέσα στον τεχνητό Παράδεισό του. Η ανθρωπότητα ενδέχεται να πνιγεί μέσα στα σκουπίδια της, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε απόρριμμα και κάθε απόβρασμα είναι υπόλειμμα μιας τεχνικής προόδου για την οποία η επιστήμη -η υπερηφάνεια του πολιτισμού- έκανε τα αδύνατα δυνατά… 

Κωστή Παπαγιώργη, Υπεραστικά, Αθήνα 2014, εκδόσεις Καστανιώτη (διασκευή).