Θρήνος για τον 14χρονο Αλέξανδρο. Το συγκινητικό αντίο των συναθλητών του

Συγκλονισμένοι είναι συμμαθητές και συναθλητές του 14χρονου Αλέξανδρου, ο οποίος το απόγευμα της Παρασκευής έχασε τη ζωή του, όταν αυτοκίνητο τον παρέσυρε την ώρα που διέσχιζε τη Λεωφόρο Ποσειδώνος.

Το μικρό αγόρι πήγαινε για προπόνησή στο Δημοτικό Κολυμβητήριο Αλίμου, αλλά το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα.

Ο Αθλητικόςt Σύλλογος Φωκέας, όπου ο 14χρονος ήταν αθλητής του Tae Kwo Do, είπε το δικό του “αντίο “τον μικρό αθλητή που έφυγε τόσο αιφνίδια και απρόσμενα.

«Ο Πρόεδρος, το Δ.Σ., οι προπονητές, οι αθλητές & τα μέλη του Συλλόγου Φωκέας, εκφράζουν με βαθιά θλίψη, τα συλλυπητήρια τους για την ξαφνική απώλεια από τροχαίο δυστύχημα, του 14χρονου αθλητή του συλλόγου Αλέξη, στην οικογένεια και στους οικείους του.

Ας τους δώσει ο Θεός τη Δύναμη και το κουράγιο να αντέξουν τον πρόωρο & άδικο χαμό σου. Σε τέτοιες στιγμές δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Η σκέψη μας πάντα κοντά σου, Καλό Παράδεισο Αλέξη», ανέφερε το μήνυμα του συλλόγου.

Την ίδια ώρα συγκινητικό ήταν το αντίο του προπονητή του Παναγιώτη Μαυροειδή στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.

«Με βαθιά θλίψη και ανείπωτο πόνο για τον πρόωρο και άδικο χαμό του μαθητή μου Αλέξη, από το τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε στην παραλιακή την Παρασκευή το βράδυ, έχω ως υποχρέωση να πω δυο λόγια για το 14χρονο αυτό παιδί.

Πριν από 8 χρόνια ήρθε κοντά μου, για να του διδάξω το άθλημα του Ταεκβοντό,ένα ντροπαλό, συνεσταλμένο και ευγενικό παιδί ο Αλέξης. Η ευγένεια και ο σεβασμός που μου έδειξε από την αρχή, μου έκαναν εντύπωση. Στην αρχή ήταν φοβισμένος αλλά παράλληλα ενθουσιασμένος με το καινούργιο για εκείνον αντικείμενο. Στην πρώτη του ζώνη θυμάμαι είχε τόσο άγχος που τον πείραζα και τον είχα ρωτήσει γιατί είχε ξεκινήσει το Ταεκβοντό, η απάντησή του ήταν για πειθαρχία και αυτοάμυνα. 

Μεγαλώνοντας με ρώτησε “δάσκαλε μπορώ και εγώ να αγωνιστώ μαζί σας”. Η απάντηση μου ήταν “νιώθεις έτοιμος Αλέξη;”.

Στάθηκε λίγο “Ναι θέλω να σας κάνω υπερήφανο και το Σύλλογο μου επίσης”. Έτσι ξεκίνησε δειλά τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα στο 3ο Kim e Liu. Προσπαθούσε και επέμενε με σθένος, δεν τον άκουσα ποτέ να διαμαρτύρεται για την σκληρή προπόνηση, τους τυχόν τραυματισμούς, τους αγώνες ή για τους συναθλητές του. Δεν ήθελε να στεναχωρήσει ή να προσβάλει κάποιον. Πάντα γελούσε με κρυφό και πλατύ χαμόγελο, για να μην πληγώσει κάποιον με την έκφρασή του. Δεν έχανε την προπόνησή του παρόλο που έρχονταν με το λεωφορείο, μαζί με την μητέρα του, από το κάτω Καλαμάκι. Η μητέρα του ακούραστος «φύλακας» δίπλα του, τον συνόδευε και περίμενε με το κρύο ή τη ζέστη για να τελειώσει, βλέποντας να είναι ευτυχισμένος, έπαιρνε και εκείνη δύναμη. Θυμάμαι την ημέρα που έδωσε εξετάσεις για μαύρη ζώνη, με τον φίλο του τον Νίκο, τον Παύλο και τα υπόλοιπα παιδιά, πόσο υπερήφανος και χαρούμενος ήταν, όταν απάντησε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις στην θεωρεία και βλέποντας ότι έχει προετοιμαστεί καλύτερα από τους υπόλοιπους, χάρηκε ακόμα περισσότερο. Μπορώ να γράφω ατελείωτα για τον Αλέξη, με τις ώρες που είχαμε περάσει μαζί. Δυστυχώς χθες και πολύ νωρίς για την ηλικία του πέρασε στην γειτονιά των Αγγέλων. Δεν υπάρχουν λόγια που μπορείς να εκφράσεις στους γονείς και στον αδελφό του για να τους παρηγορήσεις. Το μόνο που υπάρχει και δεν θα σβήσει ποτέ είναι οι ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε μαζί του και δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ. Καλό Παράδεισο και καλή αντάμωση Αγαπητέ μου Αλέξη», έγραψε ο προπονητής του.