Αναστάτωση στο κέντρο της Καλαμάτας από γυναίκα με ψυχολογικά προβλήματα!

«ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ»…

Αναστάτωση προκλήθηκε την Κυριακή το απόγευμα, στον πεζόδρομο Βαλαωρίτου, στο κέντρο της Καλαμάτας, όταν μια γυναίκα με ψυχολογικά προβλήματα, περιφερόταν για ώρες έξω από το σπίτι της, μονολογώντας και φωνάζοντας! Η γυναίκα, έχει απασχολήσει πολλές φορές τη γειτονιά, ενώ το απόγευμα της Κυριακής, δεν ήταν η πρώτη φορά που χρειάστηκε να παρέμβει η Αστυνομία.

Ρεπορτάζ: Γεωργία Αναγνωστοπούλου

Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι οι διερχόμενοι και οι πελάτες των γύρω καταστημάτων, ήταν πολλοί, κανείς δεν αντέδρασε, κανείς δεν την πλησίασε, κανείς δεν… θορυβήθηκε, μέχρι που ένας νεαρός εργαζόμενος, κάλεσε το 166! Η γυναίκα, αντέδρασε άσχημα όταν αντίκρισε το ασθενοφόρο και μπήκε βιαστικά στο υπόγειο διαμέρισμά της για να… γλιτώσει!
Το ετοιμόρροπο παλιό παράθυρο όμως, δεν ήταν ικανό να… καλύψει τους δραματικούς μονολόγους, τις φωνές και την απόγνωση που έπνιγε τη φωνή της, στη διάρκεια της… εξιστόρησης των τραγικών βιωμάτων που στιγμάτισαν την ταλαίπωρη ζωή της!!!

Το ασθενοφόρο, έφυγε και στη θέση του, ήρθε ένα περιπολικό της Αστυνομίας με 4 αστυνομικούς, οι οποίοι προσπάθησαν με διακριτικό και ήρεμο τρόπο να πάρουν μαζί τους, τη γυναίκα στο Τμήμα.
Η συγκεκριμένη κυρία, είχε ξανά, προσαχθεί, καθώς κάποτε, κυκλοφορούσε σχεδόν γυμνή φωνάζοντας, ενώ στο παρελθόν εφέρετο να ζητούσε από την ηλικιωμένη μητέρα της, να επαιτεί, κυρίως έξω από κεντρικό σούπερ μάρκετ γνωστής τοπικής αλυσίδας και μέλος μεγάλου ομίλου.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Η σύλληψη, ήρθε όταν μια νεαρή κοπέλα, που μένει επίσης στην πολυκατοικία, συγκράτησε κάποια από τα ονόματα που φώναζε η γυναίκα και τα χρησιμοποίησε για να την πείσει να ανοίξει, προκειμένου κυρίως, να αποφευχθεί ο κίνδυνος για τη ζωή της, αφού κάποτε, λίγο έλειψε… το υπόγειο διαμέρισμα, να πάρει φωτιά και να τυλίξει στις φλόγες όλη την πολυκατοικία!
Η γυναίκα, που συνέχιζε να φωνάζει και να μην έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα, προσήχθη στο Αστυνομικό Τμήμα Καλαμάτας και κάπου εκεί, άρχισαν τα ερωτήματα; Τι θα γίνει μετά; Που είναι το κράτος να προστατέψει και να περιθάλψει αυτούς τους ανθρώπους; Πως και που ζουν; Κάτω από ποιες συνθήκες; Ποιος ο ρόλος των Εισαγγελικών Αρχών και των Ιδρυμάτων; Γιατί ενώ δεν είναι η πρώτη φορά και προφανώς, εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα ίδια, ίσως και σοβαρότερα προβλήματα από τότε που συνελήφθη, επέστρεψε στο ίδιο υπόγειο; Και πάνω απ’ όλα; Που ακριβώς βρίσκονται «κρυμμένοι» οι άνθρωποι; Γιατί κανείς δε νοιάζεται και δεν αντιδρά πια;  Ίσως τα… είπε όλα κάποτε, η Γαλάτεια Καζαντζάκη: «Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες. Και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να `ναι. Φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε. Όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω».