Γιατί νεαρές γυναίκες δολοφονούν τα βρέφη τους;
Δεν υπάρχουν λόγια για να δικαιολογήσεις τις νεαρές γυναίκες που γέννησαν και δολοφόνησαν τα βρέφη τους λίγα μόλις λεπτά αφότου αυτά ήρθαν στον κόσμο. Δεν υπάρχουν, όμως, και λόγια για να δικαιολογήσεις την κοινωνία υποκριτών που ζούμε.
Τα στοιχεία του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας που έρχονται στο φως της δημοσιότητας είναι σοκαριστικά. Από τις 300.000 καταγεγραμμένες εκτρώσεις που γίνονται ετησίως στην Ελλάδα, οι 40.000 γίνονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών.
Έχει και συνέχεια, όμως, αφού στην Ελλάδα του 2018, περίπου το 25% των ανήλικων κοριτσιών έχει κάνει έκτρωση, φανερώνοντας την απάθεια της κοινωνίας απέναντι στο σοβαρό ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Τα νεαρά Ελληνόπουλα εξερευνούν την σεξουαλικότητά τους σαν να βρίσκονται στην ζούγκλα, αφού δεν ενημερώνονται από πουθενά.
Η Πολιτεία και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση απουσιάζει, ενώ οι οικογένειες κωφεύουν την ώρα που όπως δείχνουν τα στοιχεία, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις ανηλίκων που ενημερώνουν τις οικογένειές τους για μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
Τα στοιχεία είναι μόνο ενδεικτικά, αφού αυτά προκύπτουν μόνο από τα δεδομένα των ιδιωτικών κλινικών, αφού δεν καταγράφονται οι περιπτώσεις που καταφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία.
Από τα παραπάνω στοιχεία καταλαβαίνουμε πως τα τελευταία δύο περιστατικά νεαρών μητέρων που δολοφόνησαν τα βρέφη τους είναι μόλις η κορυφή του παγόβουνου, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο πως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που δεν έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Πώς συμβαίνει αυτό; Στην τελευταία περίπτωση στην Πετρούπολη, το άψυχο σώμα του βρέφους βρέθηκε κατά τύχη, αφού ένας ρακοσυλλέκτης έψαχνε διεξοδικά τον κάδο σκουπιδιών και βρέθηκε τελικώς αντιμέτωπος με το αποτρόπαιο θέαμα. Εάν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος εκεί, τότε το δολοφονημένο βρέφος θα κατέληγε στον ΧΥΤΑ και κανείς μας δεν θα μάθαινε τίποτα.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί συμβαίνουν αυτά τα περιστατικά σε μία κοινωνία που κατέκτησε σχετικά νωρίς το δικαίωμα στην άμβλωση; Η ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας, αυτό που συγκράτησε και επέτρεψε την επιβίωση σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έμειναν χωρίς εισόδημα στην κρίση, είναι ίσως η ευχή και η κατάρα των Ελλήνων.
Είναι το δίχτυ ασφαλείας για τους Έλληνες οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ατυχίες της ζωής, είναι όμως από την άλλη και μοχλός πίεσης και καταπίεσης για την επίδειξη σωστής συμπεριφοράς απέναντι στην κοινωνία. Τι συμβαίνει, όμως, όταν το δίχτυ ασφαλείας αυτό, δεν είναι αρκετά ισχυρό; Φαίνεται η γύμνια της ελληνικής Πολιτείας η οποία έχει λάβει ελάχιστη μέριμνα για να διορθώσει τους παραπάνω δείκτες, να προστατεύσει παιδιά αλλά και τους πολίτες της.
Την ώρα που με μελετημένα προγράμματα στο εξωτερικό βλέπουμε οικογένειες από νεαρά άτομα, κάτω και των 25 να δημιουργούν οικογένειες και να έρχονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους, η Ελλάδα αδιαφορεί για το δημογραφικό πρόβλημα και κλείνει τα μάτια στο φαινόμενο του μη απογαλακτισμού των Ελλήνων από τις οικογένειές τους.
Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης για τον Ελεύθερο τύπο