“Τα Γλυπτά Μνημεία του Κοιμητηρίου Καλαμάτας αφηγούνται την ιστορία τους 1870-1940” την Τετάρτη στο Πνευματικό

Παρουσίαση του βιβλίου “Τα Γλυπτά Μνημεία του Κοιμητηρίου Καλαμάτας αφηγούνται την ιστορία τους 1870-1940” της Αναστασίας Μηλίτση-Νίκα,  θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18 Απριλίου 2018 στις 8 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

– Χαιρετισμοί

– Ομιλητές:

• Πέτρος Θέμελης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα «Το κίνημα του Νεοκλασικισμού»
• Αναστασία Μηλίτση-Νίκα, προϊσταμένη ΓΑΚ-Μεσσηνίας με θέμα «Το Κοιμητήριο Καλαμάτας τόπος συλλογικής μνήμης. Τόπος των “απόντων”»
• Πέπη Γαβαλά, προϊσταμένη ΓΑΚ-Λακωνίας με θέμα «Τα νεοκλασικά ταφικά μνημεία του Κοιμητηρίου Καλαμάτας 1870 -1940»
• Παναγιώτης Λαμπρινίδης, γλύπτης – διευθυντής Δημοτικού Εικαστικού Εργαστηρίου Καλαμάτας με θέμα «Η δημιουργία των νεοκλασικών ταφικών μνημείων του Κοιμητηρίου Καλαμάτας (Νεοελληνική γλυπτική Τηνιακή μαρμαρογλυφία)»
• Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο Κώστας Κοντοθανάσης. Χορηγός: Δήμος Καλαμάτας

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΗΛΙΤΣΗ – ΝΙΚΑ

Το βιβλίο Οδηγός του Κοιμητηρίου Καλαμάτας έχει στόχο να δείξει ότι ο ιερός χώρος του Κοιμητηρίου δεν είναι μόνο τόπος καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά και συλλογικής μνήμης. Συγκεκριμένα, μέσα από 95 γλυπτά μνημεία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αναδεικνύεται η ταφική γλυπτική του Κοιμητηρίου της πόλης, η οποία φέρει τη σφραγίδα του Νεοκλασικισμού, που ήθελε μνημεία επηρεασμένα από την κλασική αρχαιότητα και διακοσμημένα με τυποποιημένα μοτίβα, σύμβολα της πίστης σε μιαν άλλη ζωή. Παράλληλα, μέσα από φωτογραφικά πορτρέτα και νοσταλγικές αφηγήσεις των «ιστοριών» των ενταφιασμένων στα συγκεκριμένα ταφικά μνημεία ατόμων, ζωντανεύει ένα κομμάτι της Καλαματιανής αστικής κοινωνίας και διαφαίνεται η στάση τους απέναντι στον θάνατο και η θρησκευτικότητά τους γενικότερα, όπως ο τρόπος που κατευόδωναν τους προσφιλείς νεκρούς τους, οι φιλανθρωπίες τους σε ναούς, μονές και φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα «ψυχικά» τους (μνημόσυνα και λειτουργίες), η συνήθειά τους να ιδρύουν κοινωφελή ιδρύματα κ.ά. Πρόκειται για πράξεις που αποσκοπούσαν όχι μόνο στη σωτηρία της ψυχής χους αλλά και στο να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη τους.