Στοιχεία σοκ: 1 στα 5 Ελληνόπουλα θύμα σεξουαλικής κακοποίησης

Ένα κοριτσάκι χωρισμένων γονιών έκλαιγε και δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Ρώτησε λοιπόν, τη μαμά του αν θα μπορούσε να χαϊδέψει το σώμα της, όπως κάνει ο μπαμπάς της».

Σοκάρουν τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης αθώων παιδιών που μοιράζεται με το star.gr η Κλινική Ψυχολόγος – Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Αμερικάνικο Κολέγιο, Τίνια Απέργη. Ακόμα κι εκείνη “λυγίζει” ακούγοντας τις περιγραφές των παιδιών.

«Δε θα ξεχάσω ένα κοριτσάκι, τεσσάρων ετών, το οποίο άρχισε να γαργαλάει μία κούκλα. Κάποια στιγμή μας είπε ότι έτσι τη γαργαλάει ο θείος της και δεν της αρέσει καθόλου», μας λέει η κα. Απέργη, η οποία είναι επιστημονικός συνεργάτης του σωματείο ΕΛΙΖΑ – Εταιρία κατά της Κακοποίησης του παιδιού.

Αυτά είναι μόνο δύο από τα πολλαπλά περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης που έχουν συμβεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.  Η σεξουαλική βία σε παιδιά φαίνεται ότι παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ «πάνω από το 90% προέρχεται από το οικογενειακό ή το στενό φιλικό οικογενειακό περιβάλλον», όπως δήλωσε η κα Απέργη στο star.gr.

Τα στοιχεία * σοκάρουν.

1 στα 5 παιδιά έχει υποστεί σεξουαλική βία

1 στα 2 παιδιά έχει πέσει θύμα σωματικής βίας τουλάχιστον 1 φορά

9 στις 10 σοβαρές περιπτώσεις κακοποίησης παραμένουν χωρίς διάγνωση, προστασία και αντιμετώπιση

Ποια  είναι όμως τα «σημάδια» που πρέπει να προσέξουν οι γονείς ή οι παιδαγωγοί; Πώς θα καταλάβουν δηλαδή ότι το παιδί έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση;

Όπως αναφέρει στο star.gr o Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής ο Άλκης Κωνσταντίνος Τσιάντης, «στις περιπτώσεις που ο δράστης είναι στο συγγενικό ή στο φιλικό περιβάλλον  τα φαινόμενα είναι πιο έντονα και πιο δύσκολη η αντιμετώπιση. Τα παιδιά συχνά μοιράζονται τις εμπειρίες αυτές με συνομηλίκους και φοβούνται να μιλήσουν στους ενήλικες, γονείς-δασκάλους κλπ με φόβο ότι θα τιμωρηθούν ή ότι θα υπάρξουν αντίποινα . Η αλλαγή στη συμπεριφορά, στις σχολικές επιδόσεις, άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο ή κοινωνική απόσυρση από φίλους και παρέες αλλά και συμπτώματα όπως άγχος, κατάθλιψη και εκδηλώσεις τους όπως εφιάλτες, σωματοποιήσεις όπως κοιλιακά άλγη, πονοκέφαλοι, ημικρανίες μπορούν να αποτελούν σημεία ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί».

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σύγκριση με την Αμερική τα περιστατικά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης στην Ελλάδα γίνονται αντιληπτά πολύ πιο αργά, σύμφωνα με την κα Απέργη, «Στην Αμερική όλοι οι επαγγελματίες που εμπλέκονται με παιδιά είναι υποχρεωμένοι στην αναγνώριση της κακοποίησης και πιστοποιημένοι σε αυτό. Άρα ακόμα και αν ένα παιδί δεν μιλήσει,  οι επαγγελματίες είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να καταγγείλουν υποψία κακοποίησης, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να χάσουν την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος.  Στην Ελλάδα οι επαγγελματίες ούτε εκπαιδευμένοι είναι, ούτε υπάρχει ένα σύστημα το οποίο τους βοηθάει να ξέρουν πώς να κάνουν την καταγγελία ή τι θα συμβεί μετά από αυτό».

Μάλιστα, αυτός είναι και ο στόχος του Σωματείου. Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει την ενημέρωση και την εκπαίδευση επαγγελματιών που έχουν την πρώτη επαφή με τα ανήλικα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

(*) Πηγές: Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, Β’ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική (Β’.Π.Π.Κ.) Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α.) (2012),  Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού» (2012)