Η ιδέα της Airfast Τickets ξεκίνησε αμέσως μετά το μεταπτυχιακό του Νίκου Κοκλώνη στο πανεπιστήμιο Cornel. Κι ενώ για χρόνια μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στο Μανχάταν και στη Βουλιαγμένη, μια μέρα όλα άλλαξαν. «Μετά την εξαγορά της Airfast από Κινέζους, έφυγα με μια βαλίτσα από το σπίτι μου στη Νέα Υόρκη, ένα σπίτι-υπερπαραγωγή, που δεν έχω δει ωραιότερο μέχρι σήμερα, και νόμιζα πως θα ξαναγυρίσω. Μέχρι να επιστρέψω με είχαν απολύσει από την Airfast οι νέοι ιδιοκτήτες – το σπίτι όμως το είχα αγοράσει στο όνομα της εταιρείας και δεν μπορούσα να πάρω ούτε τα προσωπικά μου αντικείμενα. Έφυγα στις 15 Ιουνίου, για να τσακωθώ με τη νέα ιδιοκτησία, γιατί είχαμε μια κόντρα, ήθελαν να κλείσει το γραφείο της Ελλάδας και έλεγα “όχι”. Εκείνοι με έδιωξαν από την εταιρεία και εγώ δεν ξαναγύρισα ποτέ στο σπίτι μου στις ΗΠΑ. Η αδελφή μου, που ζει μόνιμα εκεί, -έχει δύο ελληνικά εστιατόρια-, πρόλαβε να πάρει κάποια από τα πράγματά μου», διηγείται στο People.

Φαντάζομαι πως η υπόθεση της Airfast του στοίχισε και οικονομικά. «Έχασα πολλά χρήματα. Μέχρι πριν από ένα μήνα οι λογαριασμοί μου στην Αμερική ήταν κλειδωμένοι. Τώρα αρχίζουν σιγά σιγά να ξεκλειδώνουν. Μετά την απόλυση έχασα και το σπίτι μου στη Βουλιαγμένη -το είχα και αυτό στην Airfast».

Μέχρι πρόσφατα είχε συνηθίσει να βλέπει το όνομά του σε επιχειρηματικά έντυπα. Τώρα που απασχολεί και τον lifestyle Τύπο, διαβάζει κριτικές και σχόλια; «Όχι. Μόνο τη στήλη του Γρηγόρη Μελά διαβάζω. Μάλιστα, όταν έφυγα από το ΣΚΑΪ και πήγα στον ΑΝΤ1, είχε γράψει ότι δεν έγινε και κάτι για το ΣΚΑΪ που έφυγα. Επειδή είμαι άμεσος και πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι το εκτιμούν αυτό, σήκωσα το τηλέφωνο και τον πήρα. Του είπα “δεν θέλω να αλλάξεις την άποψή σου, δεν θέλω να κάνω λογοκρισία, απλά πες μου τι σε έκανε να γράψεις αυτό τον τίτλο;”, γιατί, αν όντως έχει δίκιο, θα με βοηθούσε να γίνω καλύτερος».